چکیده : این پژوهش به تبیین و پیش بینی نحوه فرهنگ پذیری والدین مهاجر ایرانی بر اساس سازگاری روانشناختی و شیوه های فرزند پروری آنها پرداخته است. پس از تهیه ابزار اندازه گیری و تعیین روایی و پایایی آن ، از بین جامعه آماری والدین ایرانی در شهر تورنتو در سال 1391 ، نمونه ای به حجم 61 نفر (41 نفر زن و 20 نفر مرد) به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شد . این نمونه شامل والدین (52-29) ساله مهاجر نسل اول ایرانی مقیم تورنتو که طول اقامت آنها بیش از 6 ماه می باشد و حداقل یک فرزند دارند ، می باشد. مدل پیشنهادی ، بر اساس داده هایی که توسط چهار پرسشنامه : اطلاعات جمعیت شناسی ، پرسشنامه شیوه های فرزند پروری رابینسون ، ماندلکو ، السن و هارت ، پرسشنامه سلامت روانشناختی رایف و سینگر و پرسشنامه عقاید فرهنگ پذیری کیم جمع آوری گردید ، مورد بررسی قرار گرفت. در این پژوهش برای تجزیه و تحلیل داده ها از روش های آماری رگرسیون خطی چند متغیره و تحلیل مسیر استفاده شد. نتایج حاصل از این بررسی منطبق بر الگوی چند بعدی فرهنگ پذیری بری بود که نشانگر رابطه معنادار بین سه نحوه متفاوت فرهنگ پذیری و سازگار روانشناختی والدین بود، ولی تنها فرهنگ پذیری یکپارچه والدین با شیوه فرزند پروری اقتداری رابطه معنادار داشت.