قابلیت اطمینان کل سیستم ترکیبی از قابلیت اطمینان تک تک اجزا آن است. دو راهکار عمده به منظور افزایش قابلیت اطمینان سیستم وجود دارد. راهکار اول، بالا بردن قابلیت اطمینان اجزاء سیستم و دیگری استفاده از اجزاء پشتیبان در کنار اجزاء اصلی سیستم به صورت موازی است. به علت محدودیت های اقتصادی و تکنولوژیکی، جهت افزایش اطمینان سیستم، راهکار دوم یعنی استفاده از اجزاء پشتیبان در کنار اجزاء اصلی بسیار متداول است.هدف در این پژوهش پیدا کردن قابلیت اطمینان و تعداد بهینه ی اجزا پشتیبان برای هر زیر سیستم است به طوری که قابلیت اطمینان کل سیستم ماکزیمم گردد و محدودیت های مساله (وزن، حجم و هزینه کل) نیز تامین شوند. از آنجایی که در دنیای واقعی اطلاعات مربوط به پارامترها و منابع سیستم به صورت دقیق و قطعی موجود نیست،منابع موجود در این مدلبه صورت فازی در نظر گرفته شده است. با توجه به این که با یک مساله یnp-hard مواجه هستیم و حل بهینه و دقیق این مساله فقط در مسائل کوچک امکان پذیر است و حل مساله در ابعاد بزرگ تقریبا غیر ممکن است، می توان از الگوریتم های فراابتکاری کمک گرفت و در زمان معقول، جواب های بهینه و یا نزدیک به بهینه را به دست آورد. یکی از این الگوریتم های فراابتکاری و بسیار قدرتمندکه به تازگی پیشنهاد شده است، الگوریتمِ بهینه سازی فاخته نام دارد که در این پژوهش در حل مدلِ پیشنهادی استفاده شده است. برای ارزیابی عملکرد این الگوریتم نیز از مسائل محک استفاده شده است. مقایسه نتایج حاصله از این پژوهش با دیگر نتایج بدست آمده از روش های پیشین نشان می دهد که این الگوریتم در حل مدل کاملا کارا بوده و جواب های بسیار خوبی را در مدت زمان کوتاه ایجاد می کند.