روابط دو کشور جمهوری اسلامی ایران و عربستان به دلیل اهمیت نقش و جایگاه دوکشوردر سطح منطقه همواره دارای اهمیت زیادی بوده است. روابط و سیاست خارجی هر دوکشور مشحون از رقابت و همکاری یا تضاد و وفاق بوده است وگرچه برحسب مقتضیات مقطعی، گاهی جنبه همکاری و زمانی جنبه رقابت و تعارض داشته ولی همواره ریشه های تضاد در بین دو کشور حتی درزمان همکاری و وفاق وجود داشته است. در این بین پیروزی انقلاب اسلامی در ایران و سیر وقایع بعد از آن باعث گردید که پیچ وخم های فراوان وتغییرات متناوبی در روابط دو کشور به وجود آید. در این نوشتار برای پاسخ به سوال علل عدم گسترش روابط ایران و عربستان به بررسی چالش-های روابط ایران و عربستان بعد از انقلاب پرداخته شده است. در این بررسی آشکار شد که ایدئولوژی گرایی در سیاست خارجی ایران علت عدم گسترش روابط دو کشور بعد از انقلاب بوده است. برای تبیین موضوع پژوهش، ضمن بیان تعریفی از ایدئولوژی، سیاست خارجی و ایدئولوژی اسلامی، همچنین بررسی نقش ایدئولوژی در سیاست خارجی ایران، روابط دو کشور طی سه دوره (1367-1357، 1376-1367و 1388-1376) تحلیل و پیوند عمیق ایدئولوژی و اصول سیاست خارجی ج.ا.ایران به عنوان متغیر اصلی بررسی شده است