تولید واستفاده از بتن سبک در اعضای باربر سازه ها و ساخت قطعات پیش ساخته به دلیل همراه داشتن مزایایی چون کاهش در وزن سازه و همچنین کاهش ابعاد مقاطع بتن مسلح سالهاست مورد توجه محققین و صنعتگران است. از طرفی دیگر همگنی ناکافی ناشی از بتن ریزی به علت تراکم نامناسب و یا جداشدگی دانه های سنگی و یا مشکل جادادن بتن در محلهایی که تراکم آرماتورها وجود دارد ممکن است موجب تردید در عملکرد بتن ساخته شده گردد. با توجه به موارد ذکر شده، استفاده از بتن سبک خودتراکم رو به توسعه است. ضعف و شکنندگی سنگدانه های سبک نیز نقایصی را در خواص مکانیکی بتن سبکدانه ی سخت شده همچون کاهش در مقاومت فشاری، خمشی و کششی به وجود می آورد. بنابراین بهبود در شکنندگی با استفاده از الیاف نکته ای کلیدی در گسترش کاربردهای بتن سبک است. در این پایان نامه به بررسی خواص مهندسی بتن سبک خودتراکم الیافی حاوی سه سبکدانه لیکا، اسکوریا و eps پرداخته شده است. سپس با ارائه طرح اختلاط مناسب ، خواص تازه و سخت شده هر یک از طرح ها مورد مطالعه قرار گرفت. آزمایشهای بتن تازه شامل آزمایش های جریان اسلامپ، قیف v شکل، حلقه j، جعبه ی l شکل و ستون جداشدگی و آزمایشهای بتن سخت شده شامل اندازه گیری چگالی، مقاومت فشاری، سرعت عبور امواج اولتراسونیک، مقاومت کششی، مقاومت خمشی، طاقت خمشی و جذب آب یر روی نمونه های نگهداری شده در محیط مرطوب می باشد. همچنین با توجه به وجود قابلیت جریان پذیری بالا در بتن خودتراکم و خطر جداشدگی و روزدگی سبکدانه ها، ستونهایی به ارتفاع 2 متر ساخته شد و پراکندگی خواص مهندسی در ارتفاع مورد بررسی قرار گرفت. نتایج نشان داد که حضور الیاف باعث کاهش جریان پذیری بتن تازه گردید، با این وجود طرح ها در محدوده قابل قبول از نظر شیوه نامه efnarc قرار گرفتند. نتایج بتن سخت شده نیز بیانگر قرارگیری تمامی طرح ها در محدوده بتن سبک سازه ای است. به علاوه، حضور الیاف باعث افزایش مقاومت کششی، خمشی و طاقت خمشی طرح ها گردید. مطالعه ی پراکندگی خواص مهندسی بتن در ارتفاع ستونها نیز حاکی از همگنی مناسب و پخش شدگی مطلوب سبکدانه ها در ارتفاع بود.