برخی نویسندگان برای ترسیم موقعیت اجتماعی، فرهنگی، جغرافیایی، تاریخی یا تربیتی شخصیت های داستان خود، دانسته از گونه های زبانی متفاوت استفاده می کنند. این شیوه ی شخصیت سازی چالش های بسیاری را در ترجمه متون ادبی پدید آورده است. در تحقیق توصیفی پیش رو، سعی بر بررسی ترجمه گویش سیاه پوستان آمریکایی به عنوان گویشی اجتماعی به زبان فارسی بوده است. به منظور انجام تحقیق، ابتدا گویش سیاه پوستان آمریکایی بکار رفته از سوی تواین در داستان سرگذشت هاکلبری فین و دو ترجمه فارسی این داستان اثر دریا بندری و گلستان انتخاب شدند. سپس یک صد قسمت مختلف از قسمتهایی که هفت ویژگی متفاوت این گویش را، از میان ویژگی های ارایه شده از سوی دیلارد، دارا بودند از متن اصلی استخراج و با معادل های فارسی خود مقایسه شدند. در رویکردی تحلیلی، نتایج بررسی این ویژگی ها نشان داد که ترجمه های هر دو مترجم از این مشخصه ها غالبا با ساختارهای نحوی و آوایی زبان مقصد مطابقت دارد. به عبارت دیگر، هیچ یک از مترجمان به دلیل تفاوت های زبانی در باز آفرینی این خصیصه ها موفق نبوده اند. در میان این ویژگی ها تنها خصوصیت های حذف افعال ربطی و تا حدی کاهش اصوات قابلیت ترجمه به فارسی را دارا بودند. از سوی دیگر و در رویکردی کلی، نتایج تحقیق حاکی از آن بود که در چارچوب سینکیویچ برای ترجمه گویش، از آنجا که ترجمه گویش سیاهان آمریکایی به زبان فارسی عملا امکان پذیر نبوده است، هر دو مترجم از رویکرد جایگزینی گونه تقریبی استفاده کرده اند. به بیان دیگر، آنها از زبان فارسی محاوره ای یرای ترجمه این گویش خاص بهره برده اند.