جداسازی دی اکسیدکربن از متان در گاز طبیعی به منظور شیرین سازی گاز طبیعی انجام می شود. در این پژوهش، غشاهای بسترآمیخته با استفاده از پلیمر pebax و نانوزئولیت x به روش ریخته گری محلول پلیمری ساخته شده اند. غشاهای ساخته شده با به کارگیری آزمون های sem، xrd، ftir، afm و آزمایش های تراوایی گاز مورد ارزیابی قرار گرفتند. آزمون sem پیوندی پذیرفتنی میان نانوذره های پرکن و بستر پلیمری، و همچنین توزیع مناسب ذرات را تا بارگذاری %20 نشان داد. اثر پارامترهای فشار بالادستی و میزان بارگذاری نانوذرات بر روی عملکرد غشا با استفاده از آزمون های تراوایی گازهای خالص و مخلوط دوتایی co2 و ch4 مورد بررسی قرار گرفته است. فشار گازهای خالص از 2 تا 14 بار افزایش داده شده است. با افزودن نانوذرات زئولیتی، بهترین گزینش پذیری برای غشاهای pebax/nax در فشار 14 بار با بارگذاری %20 برابر با گزینش پذیری نمونه های pebax/nax/peg در فشار 8 بار با بارگذاری %10 زئولیت و %30 peg؛ یعنی، برابر با 88/44 به دست آمد. همچنین آزمایش های مخلوط گازی کاهش در تراوایی و گزینش پذیری را به دلیل پلاستیکی شدن غشاها نشان دادند. در پایان، عملکرد این غشاها با افزودن نانوزئولیت و peg بر اساس نمودار رابسون در زمره غشاهای با قابلیت صنعتی شدن برای شیرین سازی گاز طبیعی دارند.