در عصر حاضر سیستم های اطلاعاتی از حیاتی ترین عوامل باقی ماندن سازمانها در عرصه های رقابتی تجارت و صنعت داخلی و جهانی هستند و روز به روز بر دامنه منابع اطلاعاتی سازمانها جهت ارائه خدمات و کالاهای بهتر به عنوان اهداف اصلی و پشتیبانی از فرآیندهای ضروری به عنوان اهداف ثانویه افزوده می شود. گسترش دامنه کاربرد سیستم های اطلاعاتی در سازمانها این سوال را در پی دارد که این سیستم ها تا چه اندازه ای بر میزان ارزش افزوده سازمانها در مقایسه با میزان سرمایه گذاری آنها می افزایند. سیستم اطلاعاتی کارت بلیط الکترونیکی نیز، به عنوان یکی از سیستم های اطلاعاتی جدید است که به سرعت در بیشتر کشورهای جهان رواج پیدا کرده است و برای دریافت هزینه حمل و نقل عمومی استفاده می شود. و ضمن اینکه دارای مزایای زیادی همچون تولید اطلاعات ارزشمند برای برنامه ریزی های مختلف شهری، سرعت ارائه خدمات، کاهش بار ترافیک مسافران و... است هزینه های زیادی برای پیاده سازی آن صورت می گیرد. با توجه به مطالب فوق، پژوهش حاضر به سنجش موفقیت سیستم اطلاعاتی کارت بلیط الکترونیک پرداخته است. برای این منظور مدل ارزیابی و سنجش موفقیت سیستم اطلاعاتی دی لون و مک لین با تغییرات صورت گرفته بر روی آن مورد استفاده قرارگرفته است. مدل تحقیق در برگیرنده پنج عامل است که موفقیت سیستم را از دو بعد فنی و اجتماعی (انسانی) مورد سنجش قرار می دهد. سه بعد فنی این مدل عبارتند از: کیفیت سیستم، کیفیت اطلاعات، کیفیت خدمات و دو بعد اجتماعی این مدل عبارتند از: عوامل انگیزشی و عوامل شناختی. این پنج بعد با هم عوامل ارزیابی سیستم را تشکیل می دهند که به طور مستقیم بر موفقیت سیستم کارت بلیط الکترونیک تأثیر می گذارند و برای سنجش موفقیت سیستم اطلاعات کارت بلیط الکترونیک مورد استفاده قرار می گیرند. در این پژوهش که در شرکت واحد اتوبوسرانی تهران و حومه در منطقه 6 شهرداری تهران صورت گرفته است با استفاده از روش تحقیق توصیفی- پیمایشی نمونه ای متشکل از 96 نفر از کاربران و طراحان سیستم اطلاعاتی کارت بلیط الکترونیک انتخاب شد و با استفاده از آمار توصیفی و استنباطی به سنجش موفقیت سیستم پرداخته شد. باتوجه به نتایج تجزیه و تحلیل داده ها، از میان سه بعد فنی و دو بعد انسانی تأثیر مثبت کیفیت سیستم، کیفیت اطلاعات، عوامل انگیزشی و عوامل شناختی بر موفقیت سیستم کارت بلیط الکترونیک ثابت شد اما در نمونه مورد بررسی ما کیفیت خدمات تأثیری چندانی بر موفقیت سیستم اطلاعاتی کارت بلیط الکترونیکی نداشت.