جهت بررسی این تغییرات در این تحقیق، مدل های پلاستری و بتنی در هفت ترکیب مختلف، از سطوح درزه های طبیعی تهیه شد و بر روی آنها آزمایش برش مستقیم در چهار سطح بار عمودی انجام گرفت. نتایج حاصل از 110 آزمایش برش مستقیم نشان داد که قابلیت تغییر-شکل پذیری مواد تأثیر زیادی بر رفتار نرمال و برشی درزه ها دارد. در مواد با مقاومت فشاری دیواره یکسان، مواد با قابلیت تغییر شکل پذیری بالاتر، مقاومت برشی بیشتری را ایجاد کردند. قابلیت تغییر شکل پذیری مواد موجب افزایش جفت شدگی درزه و سطح تماس موثر در فرآیند برش شده است. در مواد صلب، به دلیل تمرکز بار بر روی دندانه های با شیب بیشتر، سطح تماس موثر در فرآیند برش کاهش یافته است. بر این اساس با استفاده از داده های آزمایشگاهی و روش های آماری و بر مبنای مدل تجربی بارتن- بندیس روابطی جهت ارزیابی سختی برشی، مقاومت برشی اوج، جابجایی برشی اوج و میزان تغییرات اتساع سطح درزه، با در نظر گرفتن قابلیت تغییر شکل پذیری مواد ارائه شد.