در بخش اول با توجه به اهمیت نانوداروها، ابتدا نانوذره تیتانیوم اکسید (با اندازه ذرات بین 20 تا 30 نانومتر) با نظم و یکنواختی بالا سنتز شد. سپس به منظور پوشش دار سطح نانوذره از ماده ای از جنس پلی ساکارید به نام کیتوسان که زیست سازگاری بالایی با بدن دارد استفاده شد که در این مرحله از کار با کنترل شرایط ph و دمای واکنش به شرایط بهینه ای از پوشش دار کردن رسیدیم. در مرحله بعد، داروی نامحلول در آب زونیسامید (ضد صرع) روی سطح نانوذره پوشش دار و بدون پوشش به منظور افزایش حلالیت این دارو قرار داده شد. سپس آزمایش های رهایش دارو با گذشت زمان در سه محیط مایع شبیه سازی شده بدن، معده و روده در شرایط درون تنی انجام شد. برای شناسایی این نانودارو و سایر مراحل آزمایش از دستگاههایtem ، sem، afm، wide-angle xrd، pls، dsc-tga وft-ir استفاده شد. برای تعیین مقدار دارو در سیستم رهایش دارو در شرایط درون تنی از دستگاه اسپکتروفتومتر uv-vis استفاده شد. نتایج نشان داد که نانوذره به خوبی با اندازه کوچک سنتز شد و مرحله پوشش دار کردن آن نیز به خوبی روی سطح نانوذره انجام شد. در نهایت قرار دادن داروی نامحلول روی سطح نانوذره پوشش دار منجر به انحلال پذیری دارو در سه محیط شبیه سازی شده می شود. در بخش دوم این پروژه از هتروپلی اسیدهایی از ساختارهای کگین، داوسن و پرایسلر به عنوان کاتالیزگر در واکنش دیمر شدن آلفامتیل استیرن استفاده شد. ابتدا هتروپلی اسیدها سنتز گردید. سپس از این کاتالیزگرها با مقادیر بسیار کم(equiv.01/0) در واکنش دیمرشدن آلفامتیل استیرن تحت دما و حلال های مختلف و تولید الیگومرهایی بهره گرفته شد که محصول های مورد نظر باgc-mass وgc شناسایی و تعیین مقدار شدند. نتایج نشان داد که هتروپلی اسیدها در دیمریزه شدن آلفامتیل استیرن بسیار موثر هستند و تحت شرایط دما و حلال مختلف محصول گزینش پذیر خواهیم داشت.