هدف تحقیق حاضر بررسی تاثیر دو شیوه ی تمرین استقامتی و مقاومتی بر پاسخ هورمون igf-1 زنان چاق غیر ورزشکار بود. بدین منظور 37 نفر زن چاق با دامنه ی سنی 30-35 سال که سابقه ی بیماری خاصی نداشتند در سه گروه استقامتی (n=13).مقاومتی (n=13) و کنترل (n=11) تقسیم شدند. اطلاعات اولیه در رابطه با قد , وزن , درصد چربی بدن , حداکثر توان هوازی تمامی نمونه ها با وسایل مخصوص اندازه گیری و ثبت شد. برای اندازه گیری هورمون igf-1 از کیت مخصوص استفاده گردید.با بهره گیری از روش های آماری نظیر آزمون t گروه های همبسته به منظور مقایسه نتایج پیش آزمون با پس آزمون و هم چنین میزان تاثیر گذاری شیوه های مختلف تمرین بر متغیرها استفاده شد. هم چنین از تحلیل واریانس یک طرفه به منظور مقایسه میانگین گروه های مختلف در متغیر های تحقیق استفاده گردید و جهت تعیین محل اختلاف گروهی در میانگین گروه های مورد مطالعه از آزمون تعقیبی توکی استفاده شد. نتایج نشان داد که 8 هفته تمرین استقامتی و مقاومتی بر سطوح هورمون igf-1 تاثیر معنی داری داشت و باعث افزایش سطوح هورمون igf-1 گردید.