چکیده در حرفه پزشکی رعایت حقوق بیماران یکی از مهمترین وظایف مراکز بهداشتی و درمانی است. حقوق بیمار مقوله پیچیده ای است که می بایست در ابعاد مختلف مورد بررسی قرار بگیرد تا بتواند زمینه ای برای ارتقاء خدمات بهداشتی درمانی و اجرای صحیح حقوق بیماران هموار گردد. در این میان بیماران خاص به عنوان گروه آسیب پذیرتر نیازمند حمایت بیشتری می باشند چرا که بزرگترین وی‍‍ژگی این بیماران این است که نوعاّ به درمان مستمر نیاز دارند. یعنی نوعی بیماری که تا آخرعمر همراه آنهاست. برمبنای منشور حقوق بیمار، هربیماردر لحظه ورود به مراکز درمانی می بایست از کلیه خدمات تحت پوشش بیمه و حمایت های ویژه در آن بیمارستان یا مرکز درمانی مطلع گردد، و این برای یک بیمارخاص که روزانه در سبد خانوار خود بحث درمان و هزینه های درمانی را عملاّ به صورت جدی و مداوم دارد مطرح است، اجرای این منظور از اهمیت خاصی برای وی برخوردار است. بیماران خاص در ردیف مهمترین گروه هایی هستند که به دلیل مراجعات مکرر خود ناظر بر نحوه اجرای حقوق یک بیمار در این مراکز می باشند. بیمارخاص اساساّ مجبور است به صورت مداوم در سیستم درمانی حضور یابد و با توجه به نوع بیماری اب کلیه رده های نظام سلامت و متصدیان امور پزشکی سرو کار دارد، بنابراین چگونگی رسیدگی به بیماران و چگونگی برخورد سیستم پزشکی با این گروه آسیب پذیر و اجرای حقوق آنان بسیار حائز اهمیت است. یک بیمارخاص دائماّدر معرض خطرات پزشکی قرار دارد مانند تزریقات، داروهای پر عوارض، استفاده از فراورده های خونی و... بنابراین ارائه چین خدماتی در حد استاندارد از درجه اهمیت بالایی برای این گروه برخوردار است، و می توان گفت با توجه به معدل مراجعات این دسته از بیماران به چنین مراکزی از اولین قربانیان ضعف های سیستم درمانی کشور و سیستم ناقص حمایت های قانونی از این بیماران می باشند. بنابراین با توجه به ارزش واقعی زندگی انسان، حق بر سلامت، حق بهره مندی از حقوق و حمایت از گروه های آسیب پذیر به ویژه بیماران خاص که آسیب پذیری مضاعفی دارند، حمایت چند جانبه ای را از این گروه می طلبد که در مرحله نخست بید مورد توجه سیستم قانونگذاری کشور قرار گیرد. در این پایان نامه نگارنده برآنست با بررسی و مطالعه قوانین و مقررات موجود به تبیین حمایت از بیماران خاص بپردازد و با آسیب شناسی وضع موجود به ارائه راهکارهای تقنینی واجرایی در این زمینه بپردازد.