سازند قم با سن الیگوسن-میوسن، مهمترین سازند هیدروکربنی شناخته شده در حوضه ایران مرکزی است. پیشروی دریای الیگوسن-میوسن در ایران مرکزی با شواهدی از رسوبات پیشرونده و با رخساره های کربناته و آواری یا مخلوطی از آنها همراه است که در رخنمون جنوب شرق چاهریسه (شمال شرق اصفهان) آثار این پیشروی بصورت رخساره های هیبرید و مشخصا آهک ماسه سنگی وجود دارد. لیتوفاسیس های آواری و هیبرید در قاعده این مقطع، مشخص کننده شرایط پیشروی دریا در یک ساحل پر انرژی و تحت اثر امواج است که بعد از پیشروی به یک پلاتفرم کربناته از نوع شلف باز همراه با فرامنیفرهای بزرگ بنتیک تبدیل شده است. در منطقه مورد مطالعه شروع پیشروی دریا برروی یک توپوگرافی کم شیب و پست انجام شده است، با توجه به گستردگی رخنمون های سازند قم در مرکز ایران، نتایج این مطالعه برای درک یکی از انواع شرایط سطوح پیشروی دریا اهمیت دارد. نهشته های سازند قم در منطقه مورد مطالعه تحت اثر دیاژنز دریایی، جوی و دفنی قرار گرفته اند که یکی از شواهد دیاژنز جوی بصورت سطوح شاخص با رسوبات مشخص کننده کارست می باشند. گسترش رسوبات مخلوط در آغاز پیشروی و تبدیل آن به سیستم کربناته و همچنین شواهد خروج از آب اهمیت بررسی این رسوبات را از نظر تغییر شرایط رسوبگذاری با پیشروی دریا مشخص می کند.