پژوهش حاضر با هدف کلی مقایسه و تطبیق بخش سوادآموزی سه کشور جمهوری اسلامی ایران، کوبا و ویتنام جهت ارائه ی راه کارهای مناسب و پیشنهادات کاربردی برای بهبود سوادآموزی و ریشه کنی بی سوادی و جلوگیری از بازگشت نوسوادان به بی سوادی در کشورمان صورت گرفته است. علاوه بر هدف کلی در این پژوهش اهداف ویژه ای نیز بیان شده است و این پژوهش در صدد آن است که به سوالاتی که دقیقاً مطابق با اهداف ویژه بیان شده، به صورت مطلوبی پاسخ دهد. سوالات به طور کلی در حوزه ی، اهداف سوادآموزی، دروس و دوره های سوادآموزی، نحوه ی به کار گیری آموزشیاران، وضع بودجه و منابع مالی سوادآموزی، آمار و ارقام سوادآموزی و سازمانهای متولی امر سوادآموزی در کشورهای هدف، مطرح شده است و این موضوعات در سه کشور مورد پژوهش به صورت جداگانه مورد بررسی قرار می گیرند. با توجه به اینکه هدف کلی پژوهش، مقایسه است لذا روش تحقیق به کار برده شده از نوع توصیفی و مقایسه ای می باشد. جامعه ی آماری در این پژوهش، بخش سوادآموزی سه کشور ایران، کوبا و ویتنام است. حجم نمونه نیز با توجه به گسترده بودن ابعاد و قلمرو سوادآموزی به اهداف پژوهش محدود شده است. نتایجی که از این پژوهش به دست آمده به طور خلاصه عبارتند از: 1- ریشه کنی بی سوادی از اهداف عالی دولت های هر سه کشور ایران، ویتنام و کوبا است. 2- دوره های تحصیلی سوادآموزی در کشور ویتنام نسبت به ایران و کوبا بیشتر و متنوع تر می باشد.3- نقش گروه های مردمی داوطلب در فعالیت های سوادآموزی در دو کشور ویتنام و کوبا بسیار قابل ملاحظه است. 4- در ایران، دولت قسمت اعظم هزینه ها و بودجه ی بخش سوادآموزی را تأمین می نماید، در حالی که در ویتنام و کوبا نهادهای غیر دولتی و خصوصی، بخشی از کسری بودجه را جبران می نمایند. 5- بخش های غیر دولتی در فعالیت های سوادآموزی در دو کشور ویتنام و کوبا نقش فعال تری نسبت به ایران ایفا می نمایند. 6- کشور کوبا در ریشه کن سازی بی سوادی در مدت زمان کوتاه و افزایش نرخ سواد به تقریباً صد در صد، نسبت به ایران و ویتنام سریعتر عمل نموده و از موفقیت چشمگیرتری برخوردار بوده است. 7- در برنامه های درسی سوادآموزی کشور ویتنام ارتباط بیشتری بین آموزش و زندگی روزمره و شغلی سوادآموزان وجود دارد در حالی که این جنبه ها در برنامه های درسی سوادآموزی ایران و کوبا کمتر دیده می شود.