محدودیت منابع انرژی فسیلی (نفت و گاز) و روند رو به رشد مصرف انرژی در جهان در دهه های آینده به ویژه در کشورهای بزرگ صنعتی، اهمیت و نقش نفت و گاز در عرصه روابط بین الملل را دو چندان می نماید. دو کشور ایران و عراق از دارندگان مهم منابع نفت و گاز در جهان محسوب می شوند. این دو کشور علاوه بر منابع مستقل نفت و گاز دارای منابع مشترک نفتی در طول مرزهای سیاسی خود می باشند. با توجه به نیاز جهان صنعتی به نفت و گاز و ضرورت تامین عرضه این دو کالای استراتژیک برای آنها از یک طرف و رقابت کشورهای توسعه یافته در دستیابی هر چه بیشتر به نفت و گاز از طرف دیگر این مسئله مطرح می شود که وجود منابع نفت و گاز به خصوص منابع نفت و گاز مشترک میان کشورها چه نقشی می تواند در روابط دو کشور دارنده این منابع ایفا نماید. این تحقیق برای تبیین مسئله بالا بر این فرض استوار است که وجود منابع مشترک نفت و گاز میان کشورها (در این تحقیق دو کشور ایران و عراق) می تواند موجب بروز تنش ها و اصطکاک های سیاسی و اقتصادی میان آنها شود.

در اوایل سال 2011 انقلابات خاورمیانه در بعضی کشورهای منطقه پدیدار شد. شاید بتوان گفت انقلاب مصر، به طور بالقوه به دو دلیل تاثیر بیش تری بر سیاست بین الملل به جای گذاشت. نخست به دلیل نقش مهم مصر به عنوان یک متحد منطقه ای مهم برای آمریکا و دوم به دلیل روابط مصر و اسرائیل و مسئله کشمکش های اعراب، اسرائیل.با تحقیقات به عمل آمده نتیجه ای که به دست آمد این بود که با وجود روی کارآمدن اسلام گراها در مصر روابط مصر و اسرائیل نه تنها به سردی نگرایید بلکه روابط در دوران محمد مرسی در بعضی از حوزه ها ملموس تر از دوران مبارک بوده است.