در این رساله کوشیده ایم تا با استفاده از نظریات مطرح شده در حوزه مطالعاتی جدید «مطالعات مترجم» نگاهی داشته باشیم به نقش پیش زمینه های فرهنگی، اجتماعی و ادبی بر کیفیت کار مترجمان ادبی. شاخه مطالعات مترجم برای نخستین بار در سال 2002 توسط اندرو چسترمن به عنوان شاخه ای جدید به رشته مطالعات ترجمه منضم شد و تلاش محققان این حوزه اینست که به جای توجه به متن مقصد و مبدا و ویژگی های زبان شناختی، جامعه شناختی و... در ترجمه توجه شان را معطوف کنند به خالق اصلی متن ترجمه یعنی مترجم. پیش فرض ما در انجام این تحقیق این بود که ربطی معنادار میان پیش زمینه های اجتماعی، ادبی و فرهنگی مترجمان ادبی و کیفیت کار آنان وجود دارد. برای سنجش درستی این فرضیه مصاحبه هایی با بیست مترجم ادبی شاخص در ایران تدارک دیدیم و سپس با بررسی این بیست مصاحبه متوجه دریافتیم که اشتراکات قابل توجهی در این پیش زمینه ها میان این بیست مترجم وجود دارد و با توجه به اینکه تمامی این بیست نفر جزو مترجمان ادبی برجسته در ایران هستند می توان نتیجه گرفت که رابطه معناداری میان این پیش زمینه ها و کیفیت کار مترجمان ادبی وجود دارد.

رمان جنایی نوعی از ادبیات عامه پسند است که اولین بار در سال 1283 با ترجمه ی رمان پژوهشی در لکه ی سرخ (پلیس لندن) اثر کنن دویل به ایرانیان معرفی شد. هدف از انجام تحقیق حاضر، بررسی نحوه ی ورود ژانر جنایی به ایران و تأثیری که از داستان های جنایی ترجمه شده پذیرفته است می باشد. بدین منظور، از بین رمان های متعدد موجود، هفت رمان ترجمه شده و شش رمان تألیفی که جزء زیرژانرهای رمان جنایی قرار می گیرند بر مبنای اصول ساختارگرایی و تحلیل ژانر جنایی، بررسی و با یگدیگر مقایسه شدند. در نهایت، تأثیری که رمان های تألیفی از رمان های ترجمه ای پذیرفته بودند مورد بحث قرار گرفت. یافته های تحقیق نشان داد که تمامی رمان های تألیفی متعلّق به زیرژانرهای ژانر جنایی، شامل زیرژانر کارآگاهی، کارآگاه خشن، پلیسی، دلهره آور و جاسوسی، تأثیراتی از رمان های ترجمه ای پذیرفته اند.