چکیده: مقدمه: بیماری دیابت به عنوان شایع ترین بیماری ناشی از اختلالات متابولیسم، محسوب می شود. مطالعه حاضر با هدف تعیین تاثیر برنامه آموزش تئوری محور بر رفتارهای خود مراقبتی بیماران دیابتی نوع 2 شهر زاهدان انجام شد. مواد و روش کار: این کارآزمایی بالینی برروی 138 بیمار زن مبتلا به دیابت نوع شهر زاهدان در سال 1390 انجام شد. بیماران به روش نمونه گیری آسان با توجه به معیارهای ورودی و خروجی از مرکز دیابت بیمارستان حضرت علی اصغر (ع) زاهدان انتخاب و بصورت تصادفی به دو گروه (69 نفر گروه مداخله و 69 نفر گروه کنترل) تقسیم شدند، انجام شد. ابزار گردآوری داده ها، شامل پرسشنامه (روایی و پایایی آن مورد تایید قرار گرفت )، چک لیست آزمایش (fbs, ldl, hdl و hba1c) بود. قبل از آموزش، پرسشنامه و چک لیست ثبت آزمایشات برای هر دو گروه تکمیل و گروه مداخله 5 جلسه آموزش (با شیوه بحث گروهی، استقاده از تجارب افراد موفق و نمایش فیلم ) به مدت یک ماه دریافت کردند. 3 ماه و 6 ماه پس از مداخله آموزشی، هر دو گروه شاهد و مورد پرسشنامه و چک لیست ثبت آزمایشات مربوطه را تکمیل نمودند. داده ها با استفاده از نرم افزار spss و آزمون های مناسب تجزیه و تحلیل شدند. نتایج: یافته های پژوهش نشان داد که بین میانگین نمرات سازه های مدل اعتقاد بهداشتی و رفتارهای خود مراقبتی در گروه مداخله قبل و بعد از آموزش اختلاف معنی داری مشاهده شد (001/0p<). همچنین بین میانگین آزمایشات (fbs, ldl, hdl و hba1c) گروه مداخله قبل و بعد از آموزش تفاوت معنی داری مشاهده شد (001/0p<). بحث و نتیجه گیری: آموزش خود مراقبتی موجب ارتقای رفتارهای خودمراقبتی و همچنین بهبود میانگین (fbs, ldl, hdlو hba1c) در بیماران گروه مداخله گردید. بنابراین آموزش خود مراقبتی با این روش بیشتر مورد توجه پرستاران و کارکنان بخش بهداشت قرار گیرد.