امروزه محیط زیست با مشکلات بسیاری از جمله تخریب جنگل ها، فرسایش خاک، پیشروی کویرو محدود شدن زمین های کشاورزی، تهی شدن دریاها از ذخایر آبزی، بهره برداری بی رویه از منابع معدنی ، انقراض گونه های گیاهی و جانوری ، آلودگی های هوا، آب، خاک، کاهش آبهای زیر زمینی، از بین رفتن پوشش گیاهی و کاهش تنوع زیستی مواجه می باشد که نیاز است برای مقابله با این مخاطرات زیستی تلاش های فراوانی ازسوی مسئولین و دستگاه های مرتبط و همچنین همه مردم انجام شود ولی با عنایت به رسالت خطیر اداری که بعهده محیط بانان گذاشته شده و انقراض گونه های جانوری ، محیط بانان بر اساس شرح وظایف قانونی مسولیت اجرای قوانین و مقررات شکار و صید، حفاظت و بهسازی محیط زیست را در سطح حوزه استحفاظی خویش بر عهده دارند. آنان در حفاظت از حیات وحش، اکوسیستم، جلوگیری از آلودگی محیط زیست، ممانعت از تجاوز به مناطق تحت کنترل سازمان حفاظت محیط زیست خدمت می کنند و محل خدمت این محیط بانان نیز عرصه های تحت مدیریت حفاظت زیست از جمله پارک های ملی، مناطق حفاظت شده، پناهگاه حیات وحش ، مناطق شکار ممنوع و تالاب های بین الملی است که باید آشنایی کامل با این مناطق و پتانسیل های این مناطق چهارگانه داشته باشند لذا تعاریف این مناطق باید جهت آگاهی بیشتر محیط بانان ارایه شود البته محیط بانان مشکلات فراوانی نیز دارند که در این زمینه می بایست به فقدان امکانات مناسب معیشتی محیط بانان، عدم آموزش و تعریف صحیح حمل و استفاده از سلاح و کمبود نیروی انسانی می توان اشاره نمود. در این پژوهش با استفاده از پرسشنامه محقق ساخته که توسط محیط بانان استان اردبیل تکمیل و سپس با استفاده از انواع آزمون های آماری و بررسی فراوانی و درصد فراوانی سئوالات، نتایجی به دست می آید که از جمله می توان به این موارد اشاره نمود که 8/40 درصد از جامعه آماری عدم آشنایی محیط بانان با مجموعه قوانین و مقررات را از دلایل اصلی افزایش شکار دانسته اند و 8/89 درصد از ممنوعیت پروانه های اکتشاف و بهره برداری از معادن در پارک های ملی و آثار طبیعی ملی مطلع می باشند و نیز حدود 4/69 درصد بهترین روش آموزش محیط بانان را آموزش به صورت عملی و تئوری دانسته اند