هدف از پژوهش حاضر، بهینه سازی ارزیابی عملکرد ادارات تربیت بدنی دانشگاه ها با استفاده از مدل ترکیبی,bsc efqm و dea می باشد. جامعه ی آماری در مرحله ی تعیین شاخص های کلیدی و جایگاه آنها در ابعاد bsc، کلیه ی خبرگان در امر ارزیابی عملکرد ادارات تربیت بدنی (اساتید دانشگاه و مدیران ادارات تربیت بدنی و ارزیابان) بودند که به شکل هدفمند براساس سابقه ی کار و میزان تحصیلات، تعداد 25 نفر به عنوان حجم نمونه انتخاب شدند. در مرحله ی اجرای مدل نیز جامعه آماری شامل کلیه ی ادارات تربیت بدنی و فوق برنامه دانشگاه ها بود. که بر اساس روش dea تعداد ( معیارهای ورودی + معیارهای خروجی) 3 از کل ادارات تربیت بدنی و فوق برنامه دانشگاه ها، 21 دانشگاه به عنوان حجم نمونه تعیین شدند. پژوهش حاضر از نوع توصیفی_تحلیلی بود و به روش میدانی انجام شد. در این پژوهش از آمار توصیفی و استنباطی (t ،کولموگروف اسمیرنوف، ضریب کندال، کروسکال والیس و پیرسون) و روش تحقیق در عملیات (dea) استفاده شد. در مرحله اول پس از بررسی رضایت مدیران از ارزیابی فعلی (efqm) با استفاده از پرسشنامه محقق ساخته و با به کارگیری روش دلفی، تعداد61 معیار با اجماع نظر خبرگان (707/0w=) جهت ارزیابی عملکرد ادارات تربیت بدنی تعیین گردید. در مرحله بعد معیارهای بدست آمده از مرحله قبل، به روش دلفی با اجماع نظر خبرگان (703/0w=) در ابعاد bsc جای گرفتند. روایی پرسشنامه ها توسط اساتید دانشگاه و پایایی آن توسط آلفای کرونباخ (به ترتیب 76/0=?، 78/0=?) مورد تأیید قرار گرفتند. در مرحله آخر، جهت سنجش ارزیابی عملکرد ادارات تربیت بدنی به شکل کمی از مدل bcc خروجی محور اصلاح شده استفاده شد. نتایج تحقیق نشان داد مدیران ادارات تربیت بدنی از نظام ارزیابی فعلی از رضایت نسبی برخور دارند. از دیدگاه مدیران ادارات تربیت بدنی اعمال نظرات شخصی ارزیابان و نمره دهی سلیقه ای به اغلب معیارها و زیرمعیارها، عمده ترین مشکل روش ارزیابی موجود می باشد و توانایی مدل در فراهم آوردن موجبات توسعه ی عملکرد ادارات تربیت بدنی و فوق برنامه دانشگاه ها را از نقاط قوت مدل عنوان کردند. براساس نتایج حاصل از اجرای این مدل از 15 دانشگاه شرکت کننده در تحقیق، 10 اداره کارآ و 5 اداره ناکارآ بودند. همچنین 8 دانشگاه بازده به مقیاس افزایشی و 7 دانشگاه بازده به مقیاس آنها کاهشی بود. از دیگر نتایج تحقیق ارائه یک الگوی مجازی جهت رسیدن واحدهای ناکارآ به سطح کارآیی بود. ترکیب سه مدل efqm و bsc وdea به عنوان مدل ارائه شده در این تحقیق توانست علاوه بر باز نگری مجدد در روش موجود ، با مشخص نمودن نقاط ضعف عملکرد در هر یک از ابعاد bsc به تحلیل اطلاعات جهت تدوین استراتژی های آینده ی ادارات کمک نماید. همچنین با ارئه نتایج عملکرد به شکل کمی ، با حذف ذهنی بودن ارزیابی و اعمال نظرات شخصی، فرایند پاسخگویی را تسهیل نموده و ضمن ارائه راهکار به هر اداره جهت بهبود عملکرد، موجبات رشد و توسعه ی هرچه بیشتر ادارات تربیت بدنی دانشگاه ها را فراهم نماید