چکیده در قسمت اول این تحقیق، جاذب کربنی مزومتخلخل ni-cmk-3 حاوی 20% نیکل با استفاده از قالب سخت sba-15، پر کردن حفره های قالب با منبع کربنی، کربنی کردن، حذف قالب سخت و قرار دادن نانوذرات نیکل بر روی جاذب سنتز شد. این جاذب برای جذب ترکیب آروماتی گوگردی (دی بنزوتیوفن) مورد استفاده قرار گرفت. در قسمت دوم تحقیق، دو جاذب کربنی مزومتخلخل cmk-3 و cmk-5 به ترتیب با سیستم های تک حفره ای و دو حفره ای سنتز شدند و برای مطالعه جذب دی بنزوتیوفن مورد مقایسه قرار گرفتند. در قسمت سوم تحقیق، جاذب مزومتخلخل کربنی عامل دار شده cmk-3-o از طریق آماده سازی جاذب cmk-3 و اکسایش آن با نیتریک اسید سنتز شد. دو جاذبcmk-3-o و cmk-3 برای مطالعه جذب دی بنزوتیوفن مورد مقایسه قرار گرفتند. در قسمت چهارم تحقیق، کربن مزومتخلخل مغناطیسی fe-omc با استفاده از قالب نرم f-127 سنتز شد و برای جذب دی بنزوتیوفن بکار برده شد. خواص ساختاری و ویژگی همه نمونه های سنتزی به وسیله روش های xrd، bet، tem، dtg و ft-ir مورد بررسی قرار گرفت. بیشینه ظرفیت جذب دی بنزوتیوفن بر روی جاذب های مختلف مورد استفاده بدین ترتیب می باشد: cmk-3<cmk-3-o<fe-omc<cmk-5?ni-cmk-3. نتایج بدست آمده نشان دهنده اهمیت اندازه حفره های جاذب، مساحت سطح و شیمی سطح جاذب ها برای جذب دی بنزوتیوفن از مدل سوخت مایع است. داده های سینتیکی بر روی همه جاذب ها نشان می دهد که در کلیه موارد مکانیسم جذب از مدل سینتیکی شبه درجه دوم تبعیت می کند و سرعت فرآیند جذب دی بنزوتیوفن به وسیله حداقل دو مرحله کنترل می شود. نتایج مطالعات ایزوترم جذبی نشان می دهد که مدل لانگمویر بهترین ایزوترم برای بیان داده های جذبی تعادلی بر روی کلیه جاذب ها است، به جز جاذب fe-omc که از مدل فرندلیچ تبعیت می نماید. مقادیر g?? نشان می دهد که جذب دی بنزوتیوفن بر روی هر پنج جاذب سنتزی یک فرآیند مطلوب و خود به خودی است. کلیه جاذب های استفاده شده بعد از بازیابی به روش استخراج با حلال تولوئن قابل استفاده مجدد هستند. همچنین جذب بنزوتیوفن به عنوان یک ترکیب آروماتی گوگرددار با اندازه کوچک تر از دی بنزوتیوفن و جذب فلورن به عنوان یک ترکیب آروماتی فاقد گوگرد با اندازه مشابه با دی بنزوتیوفن بر روی کلیه جاذب ها ارزیابی و با دی بنزوتیوفن مقایسه شدند. واژگان کلیدی: جاذب مغناطیسی، جاذب کربنی مزومتخلخل ، دی بنزوتیوفن، قالب سخت، قالب نرم، تولوئن