abca1 عضوی از خانواده بزرگ ناقل های غشایی abc (انتقال دهندههای جعبهای متصل به atp) در پستانداران است که نقشی اساسی در نوآراییhdl-c و پیشگیری از بیماری آترواسکلروزیس(تصلب شرائین) دارد. هدف از پژوهش حاضر بررسی تغییرات abca1 کبدی و سطوح پلاسمایی hdl-c موشهای نرویستار به دنبال چهار هفته تمرین مقاومتی است. 16 موش صحرایی نر ویستار 14-12 هفته ای با میانگین وزن10±290 گرم در این پژوهش مورد استفاده قرار گرفت. موش های صحرایی به دو گروه کنترل (8n=) و تمرین (8n=) تقسیم شدند. تمرین مقاومتی شامل بالا رفتن از یک نردبان یک متری (دارای 26 پله و زاویه 80 درجه نسبت به زمین) به همراه وزنه بسته شده به دم حیوانات بود. درنهایت حیوانات 3 ست متوالی با بار 100% وزن بدنی (6 تکرار در هر ست) را به طور ارادی انجام دادند و 48 ساعت بعد از آخرین جلسه تمرینی قربانی شدند. بافت کبد نمونه برداری شده فورا پس از شستشو با سرم فیزیولوژیک توسط نیتروژن مایع فریز شده و به یخچال بادمای c 70 - انتقال یافت. پلاسما نیز جهت اندازهگیری hdl وapoa-i (آپولیپوپروتئین اصلی hdl ) از نمونه خونی که بطورمستقیم از قلب گرفته شده بود، جداسازی گردید. برای بررسی میزان پروتئین abca1و apoa-i ازکیت الایزا و برای انداره گیری سطح hdl از روش ایمنی آنزیمی استفاده شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آزمونt مستقل استفاده شد. نتیجه پژوهش نشان داد که میزان abca1در کبد موش های تمرین کرده حدود 25درصد بالاتر از گروه کنترل بود، اما این اختلاف از نظر آماری معنا دار نبود. سطح پلاسماییhdl در دو گروه تفاوت معناداری نداشت. بعلاوه سطح apoa-i با وجود مقداری افزایش ازنظر آماری معنا دار نبود. اما تمرین بر کنترل وزن موثر بوده وگروه تمرین بعد از 4هفته به طور معنی داری کمتر از گروه کنترل تغییر وزن داشت. بنابراین با وجود اینکه چهار هفته تمرین مقاومتی از نظر آماری تغییر معناداری در abca1و hdl و apoa-i ایجاد نکرد، اما با توجه به روند داده ها به نظر می رسد این پروتکل تمرین مقاومتی موثر بوده است و در این زمینه مطالعات بیشتری مورد نیاز است.

در این پایان نامه نانو کامپوزیت های zno-bioi به عنوان جاذب های جدید، به روش های مختلف تهیه شدند. نانو-کامپوزیت های تهیه شده توسط تکنیک های پراش پرتو ایکس (xrd)، میکروسکوپ الکترونی روبشی (sem)، پراکندگی انرژی پرتو ایکس (edx)، طیف سنجی فوتو الکترونی اشعه ایکس (xps)، طیف سنجی بازتاب نفوذی (drs) و مادون قرمز (ft-ir)، تجزیه وزن سنجی حرارتی (tga) و تکنیک بی ای تی (bet) مورد بررسی قرار گرفتند. نتایج نشان داد که نانوکامپوزیت با 80 درصد وزنی از bioi بهترین توانایی را برای جذب سطحی رنگ دانه نسبت به نانو کامپوزیت های دیگر داشت. مطالعات سینتیکی و ایزوترم جذب مشخص کرد که داده های جذب سطحی از سینتیک شبه درجه دوم و ایزوترم لانگمویر پیروی می کند.