هدف پژوهش حاضر بررسی عوامل انگیزاننده حمایت ورزشی از دیدگاه مدیران ورزشی و مدیران شرکت ها در استان همدان بود. روش پژوهش حاضر، توصیفی- پیمایشی و از نوع پژوهش های کاربردی بود که جامعه آماری این تحقیق را کلیه مدیران کارخانجات و شرکت های خصوصی، روسا، نائب رئیسان هیئت ها و مدیران باشگاه های ورزشی استان همدان تشکیل می دادند. نمونه پژوهش حاضر 243 نفر شامل 123 مدیر شرکت و 120 مدیر ورزشی بود. ابزار تحقیق پرسشنامه محقق ساخته با مقیاس پنج ارزشی لیکرت بود که روایی صوری و محتوایی آن توسط متخصصان و پایایی آن با استفاده از آلفای کرونباخ (93/0) تأیید شد. از روش تحلیل عاملی اکتشافی با چرخش متعامد به منظور شناسایی عامل های انگیزاننده حامیان ورزشی استفاده شد و با استفاده از نرم افزار لیزرل و روش تحلیل عاملی تأییدی، عامل های مستخرج شده مورد تایید قرار گرفت. با توجه به غیر طبیعی بودن توزیع داده ها با استفاده از نتایج آزمون کلموگراف اسمیرنوف، از آزمون یومن ویتنی جهت مقایسه دیدگاه های دو گروه مدیران استفاده شد و در نهایت برای اولویت بندی عوامل انگیزاننده، آزمون فریدمن مورد استفاده قرار گرفت. نتایج تحقیق نشان داد که به ترتیب اولویت و اهمیت شش عامل محیطی (m=4/07; s.d= 0/73)، عامل تبلیغاتی (m=3/905; s.d= 0/65)، عامل ساختاری (m=3/902; s.d= 0/68)، عامل فرهنگی (m=3/89; s.d= 0/66)، عامل تسهیلاتی (m=3/81; s.d= 0/73) و در نهایت عامل مدیریتی (m=3/66; s.d= 0/77)، به عنوان عامل های انگیزاننده حامیان ورزشی از دیدگاه کلیه مدیران (شرکت ها و ورزشی) مطرح بودند. نتایج آزمون فریدمن تفاوت معنی داری را بین اولویت عوامل از دیدگاه کل آزمودنی ها نشان داد. همچنین در مقدار اهمیت عامل تسهیلاتی، بین دیدگاه مدیران شرکت ها و مدیران ورزشی تفاوت معنی داری مشاهده شد. با توجه به اهمیت بالای عوامل محیطی و تبلیغاتی از دیدگاه هر دو گروه مدیران، به نظر می رسد جهت جذب بیشتر حامیان ورزشی باید بستر لازم را برای رسیدن آن ها به اهدافشان فراهم کرد و توجه ویژه ای به عواملی چون افزایش کیفیت مسابقات ورزشی، جذب بازیکنان و مربیان مشهور و پوشش رسانه ای قوی مبذول داشت. واژگان کلیدی: بازاریابی ورزشی، حمایت مالی در ورزش، عوامل انگیزاننده، استان همدان

هدف از پژوهش حاضر بررسی دلایل و اثرات کناره گیری از ورزش در ورزشکاران حرفه ای استان گیلان از دیدگاه مدیران ورزشی و ورزشکاران کناره گیری کرده بود. این پژوهش از نوع توصیفی بود که 42 مدیر ورزشی و 70 ورزشکار کناره گیری کرده در آن شرکت کردند. داده های پژوهش از طریق پرسشنامه دلایل و مشکلات کناره گیری از ورزش جمع آوری شد که روایی صوری و محتوایی این پرسشنامه ها توسط 12 نفر از اساتید صاحب نظر دانشگاهی و پایایی آن ها در یک مطالعه راهنما روی 25 ورزشکار کناره گیری کرده و 15 مدیر ورزشی با استفاده از روش آلفای کرونباخ تأیید شد (86/0 =r1 ،95/0 =r2). برای تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون اندازه گیری های مکرر، آزمون t مستقل، آزمون t همبسته و ضریب همبستگی پیرسون استفاده شد. نتایج نشان داد دلایل کناره گیری از ورزش شامل دست یابی به اهداف قهرمانی، آسیب دیدگی های ورزشی، مشکلات مالی و داشتن مشکلاتی با کادر مربیان بودند. همچنین مشکلات مرتبط با سلامت و مشکلات مرتبط با شغل بیشترین مشکلاتی بود که ورزشکاران کناره گیری کرده با آن مواجه شده بودند. نتایج نشان داد بین دلایل و مشکلات کناره گیری از ورزش از دیدگاه ورزشکاران و مدیران تفاوت معنی داری وجود داشت؛ همچنین بین دلایل با مشکلات کناره گیری از ورزش نیز رابطه معنی داری وجود داشت. نتایج نشان داد با در نظر گرفتن حمایت دریافت شده به عنوان متغیر کنترل، رابطه معنی داری بین دلایل و مشکلات مشاهده نشد (05/0p?). این امر نشان می دهد حمایت عامل بسیار مهمی برای ورزشکاران کناره گیری است. بنابراین ورزشکارانی که پس از کناره گیری از ورزش، حمایت بیشتری را دریافت می کنند ممکن است مشکلات کمتری را تجربه کنند. در نهایت یافته های پژوهش حاضر از مدل تیلور و اگیلیو (1994)، به ویژه مراحل سوم، چهارم و پنجم حمایت می کند.

هدف از پژوهش حاضر تدوین آزمون ها و نورم آمادگی جسمانی دانشجویان دختر دانشگاه آزاد اسلامی واحد رشت می باشد. جامعه آماری پژوهش حاضر تمامی دانشجویان دختر دانشگاه آزاد اسلامی واحد رشت می باشند که در کلاس های تربیت بدنی عمومی این دانشگاه در سال تحصیلی 90-89 شرکت کرده بودند. از مجموع 210 نفر 50 درصد (105 نفر) در دامنه سنی 18 تا 47 سال به عنوان نمونه آماری انتخاب شدند. پس از هماهنگی با مربیان کلاس ها، این مربیان برای جمع آوری داده ها از طریق 4 آزمون آمادگی جسمانی شامل دراز نشست، انعطاف پذیری، پرش سارجنت و دو 540 متر با پژوهشگر همکاری نمودند. از روش های آماری توصیفی برای گزارش داده های خام که از جداول به دست آمده بود استفاده شد و همچنین آزمونهای کالموگراف- اسمیرنف، ضریب همبستگی پیرسون و اسپیرمن برای تجزیه و تحلیل آماری در سطح معنی داری p?0.05به کار گرفته شدند. نتایج نشان داد که تقریباً رابطه معنی داری بین سن، وزن و قد دانشجویان با هریک از فاکتورهای آمادگی جسمانی وجود نداشت. همچنین نتایج نشان دادند که بین اغلب آزمونهای آمادگی جسمانی با یکدیگر رابطه معنی داری وجود ندارد. اگرچه بین تعداد کمی از آزمون های آمادگی جسمانی با یکدیگر رابطه ضعیفی وجود داشت که به علت کوچک بودن ضریب تعیین می توان آنها را نادیده گرفت. در کل یافته های پژوهش آزمون ها و نورم آمادگی جسمانی مناسبی را برای دانشجویان دختر دانشگاه آزاد اسلامی واحد رشت تدوین نمود و از این فرضیه حمایت نمود که هر یک از این آزمون های آمادگی جسمانی از یکدیگر و همچنین از سن و وزن و قد دانشجویان مستقل هستند و برای ارزیابی آمادگی جسمانی این دانشجویان می-بایست تمامی این آزمون ها مورد استفاده قرار گیرد.

هدف پژوهش حاضر بررسی عوامل موثر بر حضور تماشاگران در مسابقات لیگ برتر بسکتبال در ورزشگاه ها است. این پژوهش از نوع توصیفی- پیمایشی است. پرسشنامه مورد استفاده در این تحقیق توسط گرین (1995)، هانسن و گوتیر (1992)، اسکافیلد (1983)، کاسکی (1994) و ژانگ و همکاران (1995) به منظور بررسی عوامل موثر بر حضور تماشاگران در ورزشگاه ها در ورزش های توپی تهیه شده که پس از اصلاح توسط محقق به منظور سنجش عوامل موثر بر حضور تماشاگران در ورزشگاه ها در 7 مقوله ی فردی، کسب هویت ورزشی و پرکردن اوقات فراغت، خدمات- تسهیلات و امکانات ورزشگاه، حساسیت رقابت و نتیجه آن، نظم، امنیت و انضباط، اطلاع رسانی و تبلیغات و فضا و زمان مناسب برگزاری مسابقه با 32 گویه تنظیم شده است. پس از تعیین حجم نمونه، پرسشنامه با روش نمونه گیری تصادفی در دسترس بین 370 نفر از تماشاگران در دو ورزشگاه و دو شهر تهران و اصفهان توزیع گردید. پایایی پرسشنامه از طریق آلفای کرونباخ 79/0 بدست آمد. داده ها با استفاده از تحلیل عاملی اکتشافی و آزمون های فریدمن و تعقیبی ویل کاکسون تجزیه و تحلیل شد. نتایج نشان می دهد که عامل نظم، امنیت و انضباط (برگزاری منظم و مناسب لیگ، برخورد مناسب پرسنل و مأموران کنترل نظم و مدیریت رفتار) مهم ترین دلیل حضور تماشاگران بود. عامل های مورد سنجش، عامل های خدمات، تسهیلات و امکانات ورزشگاه (مناسب بودن جایگاه تماشاگران و سهولت در تهیه بلیط)، کسب هویت ورزشی و پرکردن اوقات فراغت (برخورداری ورزشگاه ها از امکانات و تجهیزات مدرن، و حضور با دوستان در مسابقه ها)، حساسیت رقابت و نتیجه آن، حضور بازیکنان مطرح (ستاره) در تیم های ورزشی، فضا و زمان مناسب برگزاری مسابقه، مطلوب بودن سیستم گرمایشی/ سرمایشی سالن و برگزاری مسابقه در تعطیلات آخر هفته، اطلاع رسانی و تبلیغات مناسب در مورد زمان و مکان مسابقه به ترتیب بیشترین تأثیر را بر حضور تماشاگران در ورزشگاه داشته اند. یافته های پژوهش حاضر نشان می دهد که تفاوت معنی داری بین نظرات تماشاگران در خصوص شاخص هواداری و سن وجود دارد. بر این اساس، افزایش سن در جمعیت مورد مطالعه سبب کاهش تعصب و هواداری تماشاگران می گردد. علاوه بر این، عامل های حضور تماشاگران با سطح تحصیلات در سه عامل کسب هویت ورزشی، خدمات- تسهیلات و اطلاع رسانی- تبلیغات و عامل های حضور تماشاگران با وضعیت شغلی در دو عامل کسب هویت ورزشی و انضباط تفاوت معنی داری مشاهده شد که بر این اساس، باعث افزایش حضور تماشاگران می شود.

هدف از این تحقیق بررسی وضعیت ایمنی و بهداشت اماکن ورزشی سرپوشیده استان یزد و طراحی الگوی سیستم ایمنی و بهداشت اماکن ورزشی سرپوشیده بود. این تحقیق از نوع توصیفی پیمایشی بوده و کلیه ی سالن های ورزشی سرپوشیده چندمنظوره و استخرهای سرپوشیده استان یزد در بخش تحلیل اماکن ورزشی و کلیه مدیران فعال اماکن ورزشی سرپوشیده و همچنین مهندسین ناظر اداره کل ورزش و جوانان استان یزد در سال 1391 به عنوان جامعه آماری در نظر گرفته شد. برای جمع آوری اطلاعات از چک لیست ابراهیمی (1390) برای بررسی وضعیت سالن ها، چک لیست عباسی مهابادی (1387)برای بررسی وضعیت استخرها و از پرسشنامه محقق ساخته برای طراحی الگو استفاده شد که روایی صوری و محتوایی آن مورد تأیید اساتید و متخصصان مدیریت ورزشی قرار گرفته و پایایی چک لیست ها به روش ضریب همبستگی درونی به ترتیب 939/0=r و 935/0=r و پایایی پرسشنامه به روش آلفای کرونباخ 98/0=? محاسبه شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها نیز از روش های آمار توصیفی و آمار استنباطی (آزمون کلموگروف- اسمیرنف، آزمون t یک نمونه ای) در سطح معنی داری 05/0p? استفاده شد. همچنین از نرم افزار لیزرل نسخه 50/8 برای طراحی الگو و تحلیل عاملی تأییدی برای تأیید برازش مدل استفاده شد. نتایج تحقیق نشان داد که وضعیت ایمنی و بهداشت سالن های چند منظوره استان یزد نامناسب می باشد و وضعیت ایمنی و بهداشت استخرهای سرپوشیده در بیشتر موارد نامناسب بود. همچنین نتایج نشان داد که در الگوی سیستم ایمنی و بهداشت سالن های چند منظوره، در بخش ایمنی، ایمنی ساختمان و تأسیسات (89/0) و در بخش بهداشت، بهداشت رختکن و دوش ها (92/0) مهم ترین عامل محسوب می شدند و در الگوی سیستم ایمنی و بهداشت استخرهای سرپوشیده، در بخش ایمنی، ایمنی رختکن و دوش ها (98/0) و در بخش بهداشت، بهداشت آب استخر (00/1) از اهمیت ویژه ای برخوردار بودند

هدف از این پژوهش بررسی رابطه سبک¬ رهبری مربیان و هویت ورزشی بازیکنان در لیگ برتر هندبال ایران بود. همچنین اولیت¬بندی و مقایسه سبک¬های رهبری مربیان و خرده مقیاس¬های هویت ورزشی بازیکنان به صورت جداگانه در بین تیم¬ها با عملکرد متفاوت انجام گرفت. نمونه آماری برابر با جامعه آماری شامل کلیه بازیکنان شاغل در لیگ برتر هندبال در نظر گرفته شد (144n=). ابزار پژوهش شامل پرسشنامه مقیاس رهبری در ورزش(lss) چلادورای و ساله(1980) با پنج سبک رفتاری و پرسشنامه هویت ورزشی(aims plus) چزلاک (2004) با پنج خرده مقیاس هویت به ترتیب با ثبات درونی(93%) و(89%) بود. جهت تجزیه و تحلیل داده¬ها از آزمون¬های کلموگروف- اسمیرنوف (ks)، آنوا و آزمون تعقیبی گابریل، اندازه¬گیری¬های مکرر و تعقیبی فریدمن، کروسکالوالیس و یومن ویتنی، فریدمن و ویلکاکسون و ضریب همبستگی اسپیرمن استفاده شد. عملیات آماری توسط نرم افزار (spss20) انجام گرفت (05/0?p). نتایج نشان داد که سبک آموزش و تمرین (68/0±59/3 m±sd) بیشترین و سبک رهبری دموکراتیک (84/0±94/2 m±sd) کمترین استفاده را توسط مربیان داشت. خرده مقیاس تأثیرپذیری مثبت بیشترین و انحصارگرایی کمترین میانگین نمره را در مقیاس هویت ورزشی داشت. نتایج همبستگی تنها در رابطه سبک رهبری آموزش و تمرین مربیان با هویت ورزشی بازیکنان لیگ برتر هندبال مثبت و معنی¬دار (23/0 r:) بود. نتایج مقایسه سبک¬های رهبری مربیان در بین تیم¬های موفق، کمترموفق و ناموفق نشان داد سبک¬های رهبری آموزش و تمرین، حمایت اجتماعی، بازخورد مثبت و دموکراتیک در بین مربیان تیم¬های موفق، کمتر موفق و ناموفق دارای تفاوت معنی¬داری است (05/0?p) و استفاده این سبک¬ها در بین مربیان تیم¬های موفق به طور معنی¬داری بیشتر از مربیان تیم¬های کمترموفق و ناموفق بود. در حالی که این تفاوت در سبک رهبری آمرانه معنی¬دار نبود. همچنین مقایسه هویت ورزشی و خرده مقیاس¬های آن در بین بازیکنان تیم¬های موفق، کمتر موفق و ناموفق تفاوت معنی¬داری را نشان داد، که این تفاوت در هویت ورزشی و خرده مقیاس¬های هویت اجتماعی، انحصارگرایی و هویت خود بود (05/0?p). براساس یافته¬های پژوهش، به نظر می¬رسد مربیان می¬توانند با آگاهی از جنبه¬های رفتاری مطلوب در حین تمرین و آموزش، گام اساسی در حفظ و ثبات هویت ورزشی قوی ورزشکاران بردارند و زمینه را برای موفقیت آنها و تیم فراهم آورند