چکیده حوضه رسوبی زاگرس در امتداد شمال غرب- جنوب شرق در جنوب و جنوب غرب ایران قرار گرفته است. سازند سورگاه یکی از مهمترین سازندهای کرتاسه ی بالایی این حوضه می باشد. به منظور مطالعه این سازند، چاه شماره 2 میدان نفتی ماله کوه و چاه شماره 2 میدان نفتی سرکان مورد مطالعه قرار گرفته است. ضخامت سازند سورگاه در چاه شماره 2 میدان نفتی ماله کوه 82 متر و با لیتولوژی سنگ آهک شیلی پیریت و گلوکونیت دار در قاعده و شیل به سمت بالای برش، و در چاه شماره 2 میدان نفتی سرکان 157 متر و به لیتولوژی سنگ آهک با میان لایه هایی از شیل اندازه گیری و مشخص گردید. اجتماع فرامینیفرهای پلانکتونیک چاه شماره 2 میدان نفتی ماله کوه شامل 23 گونه از 11 جنس، و چاه شماره 2 میدان نفتی سرکان شامل 37 گونه از 14 جنس متفاوت است. بر اساس فسیلهای شناسایی شده 3 بایوزون شامل marginotruncana sigali- dicarinella primitiva، dicarinella concavata و dicarinella asymetrica برای هر دو چاه فوق شناسایی شدند که قابل تطابق با زون های استاندارد جهانی مناطق گرمسیری و نیمه گرمسیری می باشند. بر مبنای بایوزون های شناسایی شده سن سازند مذکور در هر دو میدان نفتی سرکان و ماله کوه تورونین پسین تا سانتونین پسین تعیین شده است. همچنین در این مطالعه تغییرات پالئواکولوژی بویژه عمق و اکسیژن سازند مورد بررسی قرار گرفت که براساس شمارش فرامینیفرهای پلانکتونیک از جمله مورفوتایپ، هتروهلیسید و اکسیژن، در بخش ابتدایی سازند، مورفوتایپ 3 بیشتر و گونه های دو ردیفی هتروهلیسید و اشکال کشیده کمتر می باشد که شرایط کم اکسیژنه و عمیق تری را نسبت به بخش انتهایی نشان می دهد. در بخش انتهایی شرایط کم اکسیژنه تر و بی اکسیژنه حکفرما می شود و پسروی آب مشاهده می شود که با افزایش مورفوتایپ 1 و هتروهلیسید و اشکال کشیده مشخص است.