کونژوگه کلرامبوسیل³- dtpa متیونین²- ، ترکیب جدیدی است که تا کنون سنتز نشده و همانطور که گفته شد، بخاطر وجود متیونین و ازت های زیاد، جذب بالایی بوسط سلول ها داشته و به طور انتخابی بیشتر سلول های سرطانی را که متابولیسم بالا و جذب ترکیبات آمینی بالا دارند، مورد هدف قرار می دهد و به واسطه وجود لینکر(dtpa) در ترکیب که باعث انصال متیونین به کلرامبوسیل شد، ممانعت فضایی آن کاهش یافته و ورود کونژوگه به سلول ها آسان گردیده است و دارای اثرات کشندگی بیشتر و میزان سمیت کمتر در مقایسه با کلرامبوسیل، بر رده سلولی mcf-7 وht-29داشته است.

چکیده: مقدمه: درمان عفونت ها به دلیل ترکیبی از عوامل، از جمله بیماری های عفونی نوظهور و افزایش تعداد پاتوژن های میکروبی مقاوم به دارو، هنوز یک مسئله مهم و چالش برانگیز باقی مانده است، بنابراین یک نیاز واقعی برای کشف ترکیبات ضد میکروبی جدید و مواد در مقیاس نانو وجود دارد. هدف درمان موفق دارویی، رساندن غلظت مناسبی از دارو به محل مناسب می باشد به نحوی که بیشترین اثر درمانی و کمترین سمیت حاصل گردد. در این راستا از داروها و ترکیبات مختلفی مثل آنتی بیوتیک ها و نقره استفاده می شود، از مشکلات شایع در استفاده از این مواد: عوارض جانبی شان و مقاومت باکتری ها به این ترکیبات می باشد. حامل های پلیمری نانومتری مثل دندریمرها که مولکول های شاخه داری هستند، به عنوان سیستم های تحویل می توانند برای تنظیم رهایش دارو، کاهش سمیت به واسطه دارو و هدف قرار دادن دارو، تطبیق داده شوند. اندازه نانومتری این سیستم های حامل اجازه عبور موثر از موانع بیولوژیکی، بهبود تحمل بافت، افزایش جذب سلولی و انتقال را می دهد. مواد و روش ها: در این تحقیق نانودندریمر آنیونی خطی-کروی به عنوان نسل جدیدی از دندریمرها سنتز و با نیترات نقره کونژوگه گردید. خواص آنتی باکتریال کونژوگه در مقابل 3 باکتری (اشرشیا کلای، استافیلوکوکوس آرئوس و سودوموناس آئروجینوزا)، توسط روش چاهک مورد بررسی قرار گرفت و با نیترات نقره، نانودندریمر خالی (کونژوگه نشده با نیترات نقره) و برخی آنتی بیوتیک های پرکاربرد مقایسه گردید. اثر بخشی دارو در غلظت های پایین نیز، با روش mic تعیین شد. یافته ها: این کونژوگه خاصیت آنتی باکتریال بالایی در مقابل3 باکتری و به خصوص باکتری گرم مثبت استافیلوکوکوس آرئوس، در مقایسه با نیترات نقره نشان داد. نانودندریمر فاقد هر گونه خاصیت آنتی باکتریال بود و تنها نقش حامل را در رسانش نقره ایفا می کند. نتایج حاصل از سنجش mic هم نشان داد که: این کونژوگه حتی در غلظت های پایین نیز خواص خود را حفظ کرد و برخلاف آنتی بیوتیک های مورد استفاده، مقاومت کمی نسبت به آن گزارش شد. نتیجه گیری: با توجه به خواص آنتی باکتریال بالای کونژوگه و استفاده از نانودندریمرهای ایمن و زیست تخریب پذیر اسید سیتریک در این تحقیق به منظور رسانش دارو، چنین استنباط می شود که این نانودندریمرها از پتانسیل بالایی برای عبور از غشاهای بیولوژیک مثل غشای باکتری ها، به منظور رسانش نقره به عنوان مدل دارو، برخوردارند. واژه های کلیدی: نانودندریمرجدید، نقره، عامل ضد میکروب

مقدمه: درمان عفونت ها به دلیل ترکیبی از عوامل، از جمله بیماری های عفونی نوظهور و افزایش تعداد پاتوژن های میکروبی مقاوم به دارو، هنوز یک مسئله مهم و چالش برانگیز باقی مانده است، بنابراینیک نیاز واقعی برای کشف ترکیبات ضد میکروبی جدید و مواد در مقیاس نانو وجود دارد. هدف درمان موفق دارویی، رساندن غلظت مناسبی از دارو به محل مناسب می باشد به نحوی که بیشترین اثر درمانی وکمترین سمیت حاصل گردد. در این راستا از داروها و ترکیبات مختلفی مثل آنتی بیوتیک ها استفاده می شود، از مشکلات شایع در استفاده از این مواد: عوارض جانبی شان و مقاومت باکتری ها به این ترکیبات می باشد.حامل های پلیمری نانومتری مثل دندریمرها که مولکول های شاخه داری هستند، به عنوان سیستم های تحویل می توانند برای تنظیم رهایش دارو، کاهش سمیت به واسطه داروو هدف قرار دادن دارو، تطبیق داده شوند. اندازه نانومتری این سیستم های حامل اجازه عبور موثر از موانع بیولوژیکی، بهبود تحمل بافت،افزایش جذب سلولی و انتقال را می دهد. مواد و روش ها: در این تحقیق نسل دوم نانودندریمر آنیونی خطی- حلقوی به عنوان نسل جدیدی از دندریمرها سنتز و با تتراسایکلین کونژوگه گردید. خواص آنتی باکتریال کونژوگه در مقابل 2 باکتری (اشرشیا کلای و استافیلوکوکوسآرئوس)، توسط روش چاهک مورد بررسی قرار گرفت و با تتراسایکلین و نانودندریمر خالی (کونژوگه نشده با تتراسایکلین) مقایسه گردید. اثر بخشی دارو در غلظت های پایین نیز، با روش mic تعیین شد. یافته ها: این کونژوگه خاصیت آنتی باکتریال بالایی در مقابل2 باکتری و به خصوص باکتری گرم منفی اشرشیا کلای در مقایسه با تتراسایکلین نشان داد. نانودندریمر فاقد هر گونه خاصیت آنتی باکتریال بود و تنها نقش حامل را در رسانش تتراسایکلین ایفا می کند. نتایج حاصل از سنجش mic هم نشان داد که: این کونژوگه حتی در غلظت های پایین نیز خواص خود را حفظ کرد و مقاومت کمی نسبت به آن گزارش شد. نتیجه گیری: با توجه به خواص آنتی باکتریال بالای کونژوگه و استفاده از نانودندریمرهای ایمن و زیست تخریب پذیر اسید سیتریک در این تحقیق به منظور رسانش دارو، چنین استنباط می شود که این نانودندریمرها از پتانسیل بالایی برای عبور از غشاهای بیولوژیک مثل غشای باکتری ها، به منظور رسانش تتراسایکلین به عنوان مدل دارو، برخوردارند.

سرطان عامل پیشرو مرگ و میر در دنیا می باشد،بر طبق آمار اعلام شده توسط سازمان بهداشت جهانی سرطان سینه یکی از شایع ترین انواع در بین خانم ها در دنیا می باشد.بی شک تشخیص زود هنگام سرطان نقش موثری در افزایش بقای این بیماران دارد.امروزه تکنیک های متفاوتی جهت تشخیص سرطان استفاده می گردد که دراین میان تکنیک های تصویربرداری mriاز جایگاه ویژه ای برخوردار است، ولی اشکال این روش نداشتن قدرت تفکیک کافی و عدم تصویربرداری هدفمند می باشد.بیان گیرنده های (n-methyl-d-aspartate receptor) nmdaدرسلول های سرطانی به عنوان به دام اندازنده نیتروژن افزایش می یابد که اسید آمینه ی آسپاراژین به عنوان لیگاند آن می باشد،از سوی دیگر دندریمر با ساختار شاخه مانند در سوار کردن مقدار زیادی gd3+ بر روی خود،افزایش در انحلال پذیری و کاهش عوارض جانبی موثر می باشد ما در این طرح بر آن شدیمیک نانو کنتراست مدیا هدفمند شده با کارایی بالاترو کنتراست بهتروعوارض پایینکه تولید نماییم.تهیه این نانو کنتراست مدیا متشکل از سه مرحله ی اساسی می باشد که عبارت انداز:1-سنتز anionc linear globular dendrimerg22- کونژگهکردن اسید آمینه آسپاراژین به دندریمر g2 سنتز شده3-لود کردنگادولینیوم بر روی نانو ملکول سنتز شده مرحله ی قبلجهت تأکید سنتز صحیح دندریمر و دندریمر- آسپاراژین از طیف سنجی uv،ft-ir، h-nmr،lc-mass استفاده شد که نتایج تأکید بر سنتز آن می باشد.برای اندازه گیری سایز ملکولی zeta sizerاستفاده شد.همچنین برایتزریق به مدل حیوانی ابتدا در in vitro غلظت های مختلف از داروتهیه و تأثیر آن بر رویt1و t2بررسی شد، سپس غلظت مناسب به مدل حیوانی با سرطان سینه تزریق و تصویر mri قبل و بعد از تزریق مقایسه شد. نتایج نشان می دهد که نانو کنتراست مدیا gd3+-anionic linear globular dendrimer g2-asparagineسبب افزایشt1،کاهش t2 و افزایش کنتراست تصویرmri و هدفمندی گردیده است.

دارو رسانی یکی از مهمترین کاربردهای فناوری نانو محسوب می شود. امروزه محققان با کمک نانوتکنولوژی حامل های دارویی را ابداع کرده اند که به صنعت داروسازی در جهت رفع مشکلاتی چون حلالیت و جذب پایین سلولی داروها کمک می کنند. کورکومین، یک داروی پلی فنلی طبیعی است که از گیاه زردچوبه بدست می آید. مطالعات مختلف اثرات آنتی اکسیدان، ضد ویروسی، ضد سرطان و ... کورکومین را نشان داده است. حلالیت آبی کم و دسترسی زیستی پایین کورکومین مشکلات عمده در استفاده از پتانسیل بالای دارویی آن می باشد. در این تحقیق برای غلبه بر مشکلات کورکومین روش های تحویل دارو مبتنی بر دندریمرها، در نظر گرفته شد و تلاش گردید با سنتز دندریمر زیست سازگار پلی اتیلن گلیکول-سیترات نسل دو و کانژوگه کردن کورکومین به آن حلالیت و دسترسی زیستی آن افزایش یابد و تاثیر آن در بروز بهتر خواص ضد ویروسی کورکومین مورد بررسی قرار گیرد. در بخش اول این تحقیق، ابتدا چند روش جدید و استفاده از شیمی سبز در سنتز دندریمر زیست سازگار و زیست تخریب پذیر پلی اتیلن گلیکول-سیترات نسل دو (g2)، بکار رفت و در نهایت روشی نوین و یک مرحله ای برای سنتز آن ابداع گردید. سپس چند روش مختلف برای اتصال مستقیم کورکومین به دندریمرg2 بررسی شد و در نهایت برای اولین بار در دنیا کورکومین بصورت مستقیم و بدون استفاده از لینکر به دندریمر g2 پلی اتیلن گلیکول-سیترات کانژوگه گردید. ساختمان و سنتز دندریمرهای نسل اول (g1) و دوم (g2) و همچنین کانژوگاسیون کورکومین به دندریمر با روش های ftir, hnmr و lcms تایید گردید. همچنین با آنالیز دینامیک نوری (dls) و مطالعات میکروسکوپ الکترونی نیروی اتمی (afm) اندازه، بار سطحی ذرات و مورفولوژی آنها مشخص گردید. با توجه به نتایج میانگین اندازه ذرات دندریمر g1، g2 و کانژوگه کورکومین-دندریمر g2 به ترتیب 15±75، 4±91 و 7±101 نانومتر بدست آمد، بار سطحی ذرات منفی بود و ذرات حالت تقریبا کروی داشتند. میزان کورکومین کانژوگه شده به دندریمر g2 با توجه به مقدار جذب محلول آن در 429 نانومتر و به کمک منحنی استاندارد حلالیت کورکومین در dmso، بدست آمد و مشخص شد که تقریبا یک دهم وزن کانژوگه کورکومین-دندریمر g2 را کورکومین تشکیل می دهد. در بخش دوم تحقیق مطالعات افزایش حلالیت و جذب سلولی کورکومین با توجه به جذب اختصاصی کورکومین در 400-450 نانومتر و با توجه به خصوصیت فلورسنس ذاتی آن با استفاده از اسپکترومتری، فلوسایتومتری و میکروسکوپ فلورسانس تعیین گردید. نتایج بیانگر تاثیر فوق العاده مطلوب و مناسب کانژوگه کردن کورکومین به دندریمر g2 در افزایش حلالیت آبی آن بود و همچنین نفوذپذیری سلولی از 20 % برای کورکومین به 80% در کانژوگه کورکومین-دندریمر افزایش یافت. بنابراین به نظر می رسد که کانژوگه کردن کورکومین به دندریمر تاثیر فوق العاده زیادی در افزایش حلالیت و جذب سلولی آن داشته و می تواند گزینه مناسبی جهت بهینه کردن کاربردهای درمانی کورکومین باشد. سپس آزمون xtt و تست آپوپتوز برای بدست آوردن سمیت ترکیبات و cc50 انجام شد و نتایج غیر سمی بودن حامل دندریمری پلی اتیلن گلیکول-سیترات g2 را تا غلظت های 400 و 600 میکرومولار برای سلول های hela و vero نشان داد و cc50 کانژوگه کورکومین-دندریمر 300 و 550 میکرومولار به ترتیب برای سلول های hela و vero بدست آمد. در نهایت سیستم ایمن ویریون های scr hiv، با قابلیت یک سیکل همانند سازی، امکان بررسی میزان مهار ویروس hiv-1 توسط کانژوگه کورکومین-دندریمر را فراهم ساخت. با سنجش میزان تولید پروتئین p24 توسط کیت الایزای p24 hiv، مشخص شد که کانژوگه کورکومین-دندریمر در غلظت 12 میکرومولار 50% تکثیر ویروس hiv-1 را مهار می کند (ic50: 12µm) و در غلظت 60 میکرومولار بیش از 90 درصد مهار ویروسی مشاهده گردید. مهار ویروس hiv-1 در غلظت های بسیار پایین تر از cc50 بیانگر پتانسیل بالای کانژوگه کورکومین-دندریمر را در مقابله با این ویروس می باشد و احتمالا عملکرد اختصاصی کورکومین در مهار عفونت ویروس hiv-1 را نشان می دهد. توان کانژوگه کورکومین-دندریمر برای بازداری ویروس hsv-1 نیز به وسیله روش tcid 50 و میزان cpe ایجاد شده بررسی و ic50 محاسبه شد. کانژوگه کورکومین-دندریمر در غلظت 285 میکرومولار 50% تکثیر ویروس hsv-1 را مهار کرد (ic50: 285µm). گرچه کانژوگه کورکومین-دندریمر توان مهار ویروس hsv-1 را نیز داشت ولی قدرت مهار کنندگی آن در ویروس hiv-1 بسیار بالاتر بود که این مسئله می تواند به دلیل مقاوم تر بودن، تولید تعداد پروتئین های بیشتر و dna دار بودن این ویروس باشد.