هدف: مطالعه حاضر با هدف تعیین نقش سبک دلبستگی،حمایت اجتماعی ادراک شده و جهت گیری مذهبی در تبیین سوگواری پاتولوژیک صورت گرفته است. ابزار و روش: نمونه 150 نفری از میان افراد دارای تجربه سوگ (2 تا 7 ماهه) با روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند و پس از توضیح اهداف و کسب رضایت آگاهانه، شرکت کنندگان پرسش نامه های تجربه سوگ بارت و اسکات (1998)، سبک دلبستگی بزرگسالان هازن و شیور (1992)، پرسش نامه حمایت اجتماعی ادراک شده دوک (1984) و جهت گیری مذهبی آذربایجانی (1382) را تکمیل کردند. روش تحقیق از نوع همبستگی بوده و داده های بدست آمده با استفاده از آزمون همبستگی پیرسون و رگرسیون چندگانه مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها: نتایج نشان داد که بین سبک‏ دلبستگی ایمن با سوگ پاتولوژیک رابطه منفی معنادار و با دلبستگی اجتنابی و اضطرابی رابطه مثبت معنادار وجود دارد. به علاوه رابطه جهت گیری مذهبی و حمایت اجتماعی ادراک شده با سوگ پاتولوژیک منفی و معنا دار می باشد. همچنین نتایج حاکی از این است که سبک دلبستگی ایمن و جهت گیری مذهبی قادرند به طور معناداری سوگ پاتولوژیک را پیش‏بینی کنند. در این پژوهش، سبک دلبستگی ایمن، جهت گیری مذهبی، جنسیت بازمانده و سن متوفی بهترین پیش‏بینی‏کننده سوگ پاتولوژیک بود. نتیجه گیری: یافته‏های این پژوهش می‏توانند تأییدکننده نقش سبک دلبستگی ایمن در حفظ و ارتقاء سلامت روان افراد سوگوار باشند. از این گذشته، نتایج این پژوهش حاکی از آن است که سبک دلبستگی ایمن و جهت گیری مذهبی می‏توانند میزان‏ بالایی از تغییرپذیری سوگ پاتولوژیک را تبیین کنند.