چکیده هدف مطالعه ی حاضر تعیین نقش استرس اکسیداتیو در روند پاتولوژی لیشمانیازیس احشایی سگ سانان است. در این مطالعه ارتباط بین شاخص های استرس اکسیداتیو، پارامتر های هماتولوژی، شاخص های کبدی وکلیوی ، عناصر کمیاب و شرایط بالینی سگ های آلوده با لیشمانیا اینفانتوم بررسی گردیده است. بدین منظور تعداد 60 قلاده سگ خانگی بالغ انتخاب شدند. از این تعداد،30 قلاده سگ آلوده به لیشمانیا و ?0 قلاده سگ سالم و عاری از آلودگی بالیشمانیا بودند. سگهای آلوده به لحاظ بالینی به دو دسته ی سگ های بدون علامت بالینی (14سگ) و سگ های دارای علایم بالینی (16 سگ) تقسیم شدند.نتایج مطالعه نشان داد که ، در سگ های آلوده ی دارای علایم بالینی در مقایسه با سگ های آلوده ی بدون علامت وسگ های سالم، کاهش معنی داری در میزان ظرفیت تام آنتی اکسیدانی بدن،غلظت آلبومین ،درصد هماتوکریت ،مقادیر عناصر کمیاب مس وروی وجود داشت.افزایش معنی داری میزان مالون دی آلدهید وbun خون هم مشاهده گردید.در سگ های آلوده ی بدون علامت نیز در مقایسه با سگ های سالم،کاهش معنی داری در میزان مس وروی و درصد هماتوکریت مشاهده شد.شاخص های استرس اکسیداتیو (tacوmda) ارتباط معنی داری را با مقادیر عناصر کمیاب (مس وروی) و شاخص های کبدی (آلانین ترانسفراز) وشاخص های کلیوی (bun وکراتینین) و پارامترهای خون شناسی (هماتوکریت) نشان دادند. نتایج این مطالعه نشان داد که سگ های آلوده ی دارای علایم بالینی، استرس اکسیداتیو شدیدتری را نسبت به سگ های مبتلای بدون علامت وسگ های سالم نشان می دهند وافزایش پراکسیداسیون لیپیدی می تواند در ارتباط با آسیب های کبدی وکلیوی در طی لیشمانیازیس احشایی باشد.

در مطالعه¬ی حاضر برداشت تخمدان به دو روش لاپاروسکوپی و سلیوتومی در سگ مورد بررسی و مقایسه قرار گرفت. ده سگ ماده با میانگین وزنی 20 تا 30 کیلوگرم در این مطالعه قرار گرفتند. این حیوانات در دو گروه تقسیم¬ شدند (در هر گروه 5 سگ قرار گرفت). یک گروه تحت عمل لاپاروسکوپی و گروه دیگر تحت عمل سلیوتومی قرار گرفتند. هر دو گروه بوسیله¬ی آسپرومازین با دوز 03/0 میلی¬گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن به صورت داخل عضلانی تحت پیش بیهوشی قرار گرفتند و بعد از 15 دقیقه کتامین با دوز 6 میلی¬گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن و دیازپام با دوز 25/0 میلی¬گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن برای القای بیهوشی به صورت داخل وریدی تزریق شدند. بعد از القای بیهوشی حیوانات برای ادامه بیهوشی تحت بیهوشی استنشاقی بوسیله¬ی ایزوفلوران قرار گرفتند. سگ¬ها در گروه لاپاروسکوپی بوسیله الکتروگواگولاسیون و قطع کردن پایه تخمدانی و در گروه سلیوتومی با رهیافت معمول خط وسط تحت عمل جراحی قرار گرفتند. در گروه سلیوتومی گاز کربن دی¬اکسید با نرخ حجمی 5/0 لیتر بر دقیقه و تا رسیدن به فشار 13 میلی¬متر جیوه وارد محوطه بطنی شد. نمونه¬های خونی در فواصل قبل از عمل، بلافاصله بعد از عمل، یک روز بعد از عمل و یک هفته بعد از عمل برای ارزیابی مقادیر مالون¬ دی¬آلدهید، ظرفیت تام آنتی¬اکسیدانی و همچنین فاکتورهای خونی اخذ گردید. ارزیابی درد بوسیله¬¬¬ی مقیاس درد دانشگاه ملبورن در زمان¬های بعد از ریکاوری، چهار ساعت ، هشت ساعت و 12 ساعت بعد از عمل صورت گرفت. تفاوت¬¬ معنی¬دار بین دو گروه در مقادیر مالون ¬دی¬آلدهید و ظرفیت تام آنتی¬اکسیدانی مشاهده شد. میانگین مالون دی¬آلدهید و ظرفیت تام آنتی¬اکسیدانی در گروه سلیوتومی بیشتر از گروه لاپاروسکوپی بود. در ارزیابی درد هیچ تفاوت معنی¬داری بین دو گروه وجود نداشت. نتایج مطالعه¬ی حاضر نشان دهنده-ی وضعیت اکسیدانی بیشتر در بدن سگ¬های عمل شده به روش سلیوتومی نسبت به روش لاپاروسکوپی می¬باشد