چکیده پایان نامه: سالمندی فرایند تغییر خود به خود و سریعی است که در اثر تکامل بلوغ و با گذر از دوران کودکی، نوجوانی، جوانی وسپس عبور از مرحله میانسالی حاصل می گردد. با توجه به افزایش تعداد سالمندان و نیز بوجود آمدن صدمات ناشی از افتادن که ممکن است در اثر کاهش قدرت، استقامت و یا تعادل سالمندان باشد محققان در صدد شناسایی، علت یابی و روش های مقابله باصدمات ناشی از افتادن بر آمدند. جامعه آماری تحقیق را مردان سالمند 50 تا 70 سال شهر رشت تشکیل دادند از درون جامعه آماری 20 نفر به عنوان نمونه آماری در تحقیق شرکت کردند که این 20 نفر به روش نمونه های در دسترس که واجد شرایط(از نظر سیستم تعادلی دچار مشکل نباشند) این تحقیق بودند به عنوان نمونه آماری انتخاب شدند که از این 20 نفر 10 نفر در گروه تجربی و 10 نفر در گروه کنترل قرار گرفتند. از آزمون اسمیرنوف کلموگرف برای نرمال سازی نمونه های آماری استفاده شد. از روش آماری t وابسته، تفاوت درون گروهی(پیش آزمون و پس آزمون) محاسبه شدند. تفاوت بین گروهی، از تحلیل واریانس یک طرفه(one way anova) بدست آمد. سطح معنی داری آزمون های آماری مورد استفاده 05/0 در نظر گرفته شد. با توجه به نتایج بدست آمده، به نظر می رسد اعمال تمرینات ترکیبی(قدرتی، استقامتی و تعادلی) در آب منجر به بهبود تعادل مردان سالمند می شود و تا چهار هفته این تأثیر ماندگار باشد. از این رو با توجه به ماهیت کم خطر، به عنوان یک محیط برهم زننده تعادل،می توان از یک برنامه تمرینی ترکیبی(قدرتی، استقامتی و تعادلی) در بهبود تعادل افراد سالمند استفاده کرد. واژگان کلیدی: سالمند، تمرین در آب، تعادل ایستا، تعادل پویا، ماندگاری تمرین

هدف از تحقیق حاضر، مقایسه برخی ویژگی های آنتروپومتریکی و بیومکانیکی ورزشکاران تیم ملی زنان رشته های تکواندو، جودو و ووشو بود. 26 رزمی کار شامل 7 تکواندوکار،10 جودوکار و9 ووشوکار با میانگین سن به ترتیب 66/1±01/21 و05/1±13/19و21/4±43/23 سال، قد 09/6±83/169 و13/6±88/165 و51/5±24/166 سانتی متر و وزن 79/8±43/66 و48/12±02/59 و98/7±71/59 کیلو گرم به عنوان آزمودنی در این تحقیق شرکت کردند. داده های آنتروپومتریکی با استفاده از کالیپر، کولیس، قدسنج، مترنواری منعطف و بادی کامپوزیشن اندازه گیری و اطلاعات بیومکانیکی با استفاده از تستهای سرعت، قدرت، قدرت دراستقامت، چابکی، انعطاف پذیری، توان، تعادل(ایستا و پویا) و زمان عکس العمل بدست آمد. تجزیه و تحلیل توصیفی یافته ها به صورت جداول میانگین و انحراف معیار ارائه شد. در آماراستنباطی از روش تحلیل عاملی برای تقلیل متغیرها و آزمون t و خی دو در سطح معناداری 05/0>p برای بررسی اختلاف بین متغیرها استفاده شد. براساس یافته های تحقیق، درمقایسه تیپ بدنی آزمودنی ها اختلاف معنا داری وجود نداشت. در مقایسه میانگین داده های آنتروپومتریکی جودو و تکواندو، در میانگین چربی ساق، پهنای زانوو طول زانو-سرینی تفاوت معنادار مشاهده گردید، بطوری که هرسه پارامتردر تکواندوکاران بیشتر بود. در مقایسه میانگین داده های آنتروپومتریکی تکواندو و ووشو، در میانگین قدنشسته، بیشترین محیط ساق، پهنای زانو، چربی سه سر و چربی ساق تفاوت معنادار مشاهده گردید، بطوری که هرپنج پارامتردر تکواندوکاران بیشتر بود. در مقایسه میانگین داده های آنتروپومتریکی جودو و ووشو، تفاوت معنادار مشاهده نگردید. در مقایسه میانگین داده های بیومکانیکی جودو و تکواندو، در میانگین استقامت عضلانی اندام تحتانی و ناحیه مرکزی، انعطاف پذیری تنه به عقب، توان اندام تحتانی، سرعت، چابکی، زمان عکس العمل و تعادل ایستا تفاوت معنادار مشاهده گردید، بطوری که هرهشت پارامتردر تکواندوکاران بهتر بود. در مقایسه میانگین داده های بیومکانیکی تکواندو و ووشو، در میانگین استقامت عضلانی اندام تحتانی، چابکی و تعادل ایستا تفاوت معنادار مشاهده گردید، بطوری که هرسه پارامتردر وشووکاران بهتر بود. در مقایسه میانگین داده-های بیومکانیکی جودو و ووشو، در میانگین استقامت عضلانی اندام تحتانی و ناحیه مرکزی، توان اندام تحتانی، سرعت، چابکی و زمان عکس العمل تفاوت معنادار مشاهده گردید، بطوری که هرشش پارامتردر ووشوکاران بهتر بود.