وداها از نظر هندوان در حکم متون شروتی و یا وحیانی هستند. این متون که بر تمامی احوال و مراحل زندگی افراد حاکم است شامل سروده هایی است که بیشتر در مدح خدایان سروده شده است. این خدایان و نیز سرودهای ودایی مورد تحقیق و بررسی هندشناسان مختلفی قرار گرفته است و به همین خاطر نیز در مورد تقسسیم بندی خدایان و نظام حاکم بر آنها نظرات گوناگوی ابراز شده است. چرا که هر یک از این دانشمندان خدایان را بر اساس ملاکهای مختلفی طبقه بندی کرده اند. مهمترین و قدیمی ترین این نوع تقسیم بندیها طبقه بندی خدایان بر حسب ارتباط آنها با مراتب عالم است که آنها را به سه دسته ی آسمانی، فضایی و زمینی تقسیم می کنند. یاسکا، مفسر معروف وداها، این تقسیم بندی را پذیرفته و به آن اشاره کرده است. عده ای دیگر آنها را بر اساس کارکرد و وظائف هر خدا طبقه بندی کرده و آنها را شامل سه دسته ی خدایان فرمانروا، جنگجو و سودرسان می دانند. نوع دیگر از دسته بندی این خدایان طبقه بندی آنها بر حسب ارتباطشان با جنبه ها و بخش های مختلف طبیعت است. طبق این تقسیم بندی خدایان به نورانی، غیر نورانی و بینابینی تقسیم می شوند. تعداد خدایان (گروهی، دوگانه و فردی بودن آنها) و شمایل نگاری آنها نیز از نظر برخی از هندشناسان جهتی برای تقسیم بندی خدایان است. در این رساله ضمن بررسی این تقسیم بندی ها و مقایسه ی آنها با یکدیگر تقسیم بندیهای کلی و جامع را از تقسیم بندی های فرعی و جزئی تفکیک نموده و در نهایت به این دریافت رسیده ایم که این تقسیم بندی ها نه تنها با یکدیگر منافاتی ندارند بلکه می توانند مکمل همدیگر نیز به حساب آیند.