بر اساس طرح اولیه کارخانه پرعیارکنی مجتمع مس سرچشمه، سلولهای رافر برای تولید کنسانتره ای با عیار60/7 و بازیابی96درصد مس از خوراکی با عیار17/1 درصد بنا شده اند.در حال حاضر به دلیل افزایش عمق معدن،تغییرات ایجاد شده در کانی شناسی خوراک و افزایش تناژ منجر به کاهش بازیابی فلوتاسیون شده است. با توجه به اینکه 80% باطله کلی کارخانه را باطله رافر تشکیل می دهد، عملکرد سلولهای پرعیارکننده اولیه نقش مهمی در بازیابی مس دارند و چنانچه در این مرحله کانیهای مس به باطله راه پیدا کنند، بطور کلی از مدار خارج می شوند. کارکرد 1ساله کارخانه تغلیظ1 به طور کامل بررسی شد و علاوه بر آن عملکرد کارخانه در 2 تناژt/h225 و 280 مورد ارزیابی قرار گرفت. از طرف دیگر طی 10 سری، از جریان های مختلف نمونه برداری به عمل آمد. طی بررسی های انجام شده مشخص گردید که کاهش زمان ماند ذرات، کاهش مصرف کلکتور z11و عدم توزیع مواد شیمیایی باعث کاهش2% بازیابی سلولهای رافر و افزایش 2 برابری عیار مس در باطله این سلولها شده است. با استفاده از 3 توزیع مختلف کلکتور z11مقدار عیار مس در باطله از 12/0 به 07/0 کاهش یافته و بازیابی واحد اول و آخر سلولهای پرعیارکنی اولیه به ترتیب به میزان 3 و6 درصد افزایش یافت. متوسط زمان ماند مواد در سلولهای رافر نیز به ترتیب در تناژهای 280 و 225 برابر 48/9 و 79/10 دقیقه بدست آمد. مناسب ترین مدل های سینتیکی برای سینتیک ناپیوسته فلوتاسیون مدل boltzmanو agarتعیین شدند. مطالعات نشان داد که با افزایش تناژ، بازیابی سلولهای رافر به صورت معنی داری32/1 درصد افزایش یافته ولی عیار نهایی به میزان 16/4% کاهش می یابد. بهینه محدوده ابعادی ذرات برای دسترسی به حداکثر مقدار بازیابی بازه 75-25 میکرون تعیین گردید. بیشترین ذرات آزاد بزرگتر از 75 میکرون موجود در باطله رافر متعلق به کانی های کالکوپیریت و پیریت بود. بهینه زمان خردایش برای انجام تست های فلوتاسیون نیز 6 دقیقه و 45 ثانیه بدست آمد.