میوه خرما از میوه هایی است که بسته به رقم می تواند هم به صورت تازه خوری مصرف شود هم به صورت میوه با رطوبت کم که به مدت طولانی می توان آن را نگهداری کرد. محصول خرما پس از برداشت از درخت به دلیل این که به صورت سنتی و غیر بهداشتی برداشت می شود، غالباً در زمان جمع آوری، حمل و نقل و بسته بندی دچار ضایعات متعددی می شود. چندین تکنولوژی نگهداری، شامل انبار سرد، تابش uv، بسته بندی با اتمسفر تغییر یافته، فساد را کاهش و ماندگاری را افزایش می دهند و ارزش غذایی را حفظ می کنند. در چند سال اخیر، سیستم های تولید مرسوم میوه و سبزیجات توسط کاربرد زیاد ترکیبات شیمیایی طی تیمارهای قبل و بعد از برداشت تحت تاثیر قرار گرفته است. در این مطالعه، اثر پوشش های خوراکی پکتین، متیل سلولز و روغن زیتون به صورت غوطه وری روی هفت رقم خرما شامل استعمران، خضراوی، حلاوی، پیارم، دیری، دگلت نور و زاهدی بررسی شد. خرماها در کیسه های پلاستیکی زیپ دار و کیسه های کاغذی به مدت سه و شش ماه در شرایط اتاق معمولی نگهداری شدند. فاکتورهای مورد بررسی شامل درصد کاهش وزن، درصد رطوبت میوه، کل مواد جامد محلول، رنگ، سفتی بافت، قندهای احیا، فنول کل، تانن، میزان آلودگی به آفات انباری، ضخامت پوشش دهنده ها، نفوذ پذیری به رطوبت، خصوصیات مکانیکی فیلم ها و آزمون پانل بود. نتایج نشان داد از بین مواد پوشش دهنده مورد استفاده، پکتین بهترین و موثرترین پوشش شناخته شد. از بین انواع پاکت بسته بندی، پاکت پلاستیکی نسبت به پاکت کاغذی، و از نظر مدت زمان نگه داری، 3 ماه نسبت به 6 ماه نگه داری برتری داشت. ارقام خضراوی، استعمران، حلاوی، پیارم و زاهدی از نظر فاکتورهای فیزیکی و شیمیایی دارای بیشترین مطلوبیت بودند.