نانولوله های کربنی دارای خواص مکانیکی منحصر به فردی هستند و بنابراین گزینه ی مناسبی برای استفاده به عنوان تقویت کننده در ساخت مواد کامپوزیت محسوب می شوند. بکاربردن اندکی نانولوله کربنی باعث بهبود خواص مکانیکی پلیمرها می شود. نانولوله ها معمولأ به صورت صاف در ماتریس ظاهر نمی شوند بلکه به صورت پیچیده می باشند. در این پایان نامه برای تعیین خواص مکانیکی پلیمرهای تقویت شده با نانولوله کربنی سینوسی از تئوری الاستیسیته برای مواد غیرایزوتروپ و روش اجزاء محدود استفاده شده است. اثرات شکل، جهت گیری و توزیع نانولوله بر روی خواص موثر نانوکامپوزیت با مدل های مختلف مورد بررسی قرار گرفت. همچنین اثر استحکام فاز مشترک الاستیک بر روی خواص نانوکامپوزیت مورد بررسی قرار گرفت. با مقایسه نانولوله صاف و سینوسی، نتایج نشان می دهد خمیدگی میزان تقویت کنندگی را کاهش می دهد. سرانجام با افزایش استحکام فاز مشترک، مدول محوری افزایش می یابد. واژه های کلیدی: نانولوله خمیده، نانولوله صاف، خواص مکانیکی، روش اجزاء محدود، نانوکامپوزیت.