تأثیر نرخ بارآلی وارده بر روی کارایی راکتور بیولوژیکی رشد چسبنده هوازی مستغرق با جریان رو به بالا در تصفیه فاضلاب شهری بررسی شد. راکتور با آکنه هایی از جنس پلی پروپیلن با تخلخل %87 و سطح مخصوص m2/m3 324 پر گردید. این سیستم در محدوده بار گذاری kg.bod5/m3.d 0.59-2.06 قادر به حذف bod5 با راندمان حذف %97.3- %90.2 گردید. نتایج نشان داد که bod5 خروجی در محدوده mg/l 5.3- 20.3 قرار دارد. بنابراین سیستم asff یک روش بسیار مناسب برای تصفیه فاضلاب شهری با رعایت استانداردهای زیست محیطی می باشد. آزمایشات نشان داد که راندمان حذف نیتروژن آمونیاکی از %94 در زمان ماند هیدرولیکی 8 ساعت به %78.9 در زمان ماند هیدرولیکی 2.5 ساعت کاهش یافت. همچنین نتایج نشان داد که نرخ تولید لجن اضافی با افزایش بار سطحی افزایش می یابد.

در این پایان نامه تصفیه فاضلاب پالایشگاه تبریز به مدت 71 روز با بیوراکتور غشایی (mbr) مستغرق در مقیاس آزمایشگاهی انجام شده است. حجم مفید بیوراکتور این واحد 6 لیتر و غشای نامتقارن مورد استفاده، تخت و از جنس پلی وینیلیدین فلوراید با اندازه روزنه اسمی 0.4 میکرون بوده است. در این مدت میزان حذف cod، nh4+، po4-3 در توده بیولوژیکی (mlss) با غلظت های 200 ±6500 و 200±8500 میلی گرم بر لیتر و در زمان های ماند هیدرولیکی (hrt) 24، 16، 14 و 12 ساعت به ترتیب با فلاکس های 3.98، 5.97، 6.83 و 7.96 لیتر بر متر مربع در ساعت مورد مطالعه قرار گرفته است. در این مطالعه حداکثر حذف cod در mlss و hrt به ترتیب، 200 ±8500 میلی گرم بر لیتر و 24 ساعت برابر 96 درصد حاصل شده است. در طول مدت مطالعه علاوه بر موارد ذکر شده، bod5 فاضلاب تصفیه شده و ورودی به بیوراکتور و کدورت و ph فاضلاب تصفیه شده نیز مورد بررسی قرار گرفته که: غلظت bod5 و کدورت در خروجی واحد به ترتیب، حداکثر 5 میلی گرم بر لیتر و ntu1بوده است. در تمام مراحل شمار و فعالیت پروتوزوآهای موجود در فاضلاب ورودی و توده زیستی موجود در بیوراکتور به طور مرتب با استفاده از یک میکروسکوپ مورد بررسی قرار گرفته است. با توجه به مشاهدات، تعداد پروتوزوآها در hrt24 ساعت زیاد بوده و با کاهش mlss و hrt، تعداد و فعالیت آن ها کاهش یافت. با رسیدن به hrt، 14 ساعت پروتوزوآها دچار شوک و کم تحرکی شده و در طی چند روز بعدی تعدادی از آن ها از بین رفتند. این مشاهدات در hrt 12 ساعت به صورت شدیدتر مشاهده شد، به طوری که تعداد بسیار زیادی از آن‏ها از بین رفته بودند. علت اصلی آن به نیتروژن، و وجود ترکیباتی که قابل تجزیه به وسیله میکروارگانیسم‏ها نبوده و سمیت و بار آلی بالا در فاضلاب پالایشگاه نسبت داده شده است. در طول این مدت یک مرتبه و به مدت 24 ساعت، به عنوان یک مرحله، غشاء به دلیل گرفتگی، با روش‏های فیزیکی (شست و شوی معکوس همراه با هوا) و شیمیایی (با استفاده از هیپوکلریت سدیم 5 درصد) تمیز شده است.