چکیده پایان نامه (شامل خلاصه، اهداف، روش های اجرا و نتایج به دست آمده) : هدف از مطالعه حاضر بررسی رابطه بین گشتاور ایزوکینتیک اندام تحتانی درمفاصل مچ پا و زانو و ران با حداکثر ارتفاع دستیابی در اجرای بهینه پرش عمودی در بازیکنان نخبه بستکبال بانوان بصورت جفت پا وتک بود. بدین منظورکل بازیکنان تیم ملی بسکتبال بانوان ایران 12 نفر با میانگین سن، قد و وزن (3 25 سال، 7 175 سانتی متر، 65 کیلوگرم) شرکت کردند. اوج گشتاور اکستنسوری اندام تحتانی در مفاصل مچ، زانو و ران پای غالب و غیر غالب آزمودنی ها در دو زنجیره باز و بسته توسط دستگاه ایزوکنتیک در سرعتهای زاویه ای 60 و 180 درجه بر ثانیه و حداکثر پرش عمودی آزمودنی ها بصورت جفت پا و تک پا اندازه گیری شد. بر اساس یافته های تحقیق در پای غالب رابطه معنی داری را بین اوج گشتاور اکستنوری مفصل ران در سرعت زاویه ای 60 درجه بر ثانیه در انقباض اکسنتریک با پرش عمودی جفت نسبت به وزن (پرش جفت× وزن) نشان داد، همچنین این ارتباط معناداررا بین اوج گشتاور اکستنوری مفصل ران در سرعت زاویه ای 60 درجه بر ثانیه در انقباض اکسنتریک با پرش عمودی تک پا (پای راست) نسبت به وزن مشاهده شد، علاوه بر موارد بالا ارتباط معناداری نیز در اوج گشتاور اکستنوری مفصل ران در سرعت زاویه ای 180 درجه بر ثانیه در انقباض کانسنتریک با پرش عمودی تک پای راست نسبت به وزن (پرش تک پا × وزن) دیده شد. در صورتیکه این ارتباط معنا داردر سایر مفاصل (مچ و زانو) در زنجیره باز و در زنجیره بسته (پرس پا) با پرش عمودی مشاهده نشد .باتوجه به نتایج این تحقیق می توان بیان کرد که مفصل ران در اجرای پرش عمودی جفت پا و تک پااز اهمیت بیشتری نسبت به مفصل مچ و زانو برخوردار است. که این همبستگی در سرعت 60 اکسنتریک و 180 کانسنتریک مفصل ران با پرش عمودی مشاهده شد پس می توان اینگونه پیشنهاد کرد که برای افزایش مهارت پرش در بسکتبالیتها تمریناتی با سرعت پایین با انقباض اکسنتریک و سرعت بالا با انقباض کانسنتریک به کار برده شود.

هدف از این تحقیق بررسی تأثیر نحوه ی قرار گیری گرفت فمور در جراحی بازسازی لیگامنت متقاطع قدامی، به دو روش ترنس تیبیا و ترنس پورتال، بر عملکرد حرکتی زانوی ورزشکارانی است که به سطح فعالیت قبل از آسیب خود برگشته اند. 19 نفر، 10 نفر ترنس پورتال و 9 نفر ترنس تیبیا، شرایط ورود به تحقیق را دارا بودند مورد مطالعه واقع شدند. این افراد در چهار حیطه مورد ارزیابی قرار گرفتند، شامل پرسشنامه ی ikdc برای ارزیابی احساس ورزشکار از زانوی خود، لقی سنج شریف برای ارزیابی میزان جابه جایی قدامی تیبیا نسبت به فمور، آزمون عملکردی پرش ضربدری به منظور بررسی عملکرد حرکتی ورزشکار و از دینامومتریایزوکینتیک برای ارزیابی حداکثر گشتاور عضلات زانو استفاده شد. نتایج بدست آمده حاکی از این بودند که عملکرد زانوی این دوگروه در این چهار حیطه با یکدیگر تفاوتی نداشته(p? 0/05) این بدان معنی است که این دو تکنیک جراحی بازسازی لیگامنت متقاطع قدامی تأثیر یکسانی بر روی عملکرد حرکتی ورزشکاران داشته و از این نظر مزیتی برای هیچ یک از دو تکنیک وجود ندارد

بر اساس تحقیقات انجام شده به نظر می رشد، نسبت قدرت عضلات همسترینگ به چها سر و شلی مفصلی زانو از عوامل موثر بر بروز آسیب acl می باشند. با توجه به خلا موجود در تحقیقات گذشته، هدف اصلی این پژوهش مقایسه قدرت نسبی گروه عضلات همسترینگ به گروه عضلات چهارسر ران و میزان شلی مفصلی زانو در مردان و زنان ورزشکار وغیر ورزشکار بود. بدین منظور 20 نفر زن ورزشکار سالم با میانگین و انحراف استاندارد سن، قد ، وزن و شاخص توده بدنی به ترتیب (33/2-+90/22 سال، 75/1+-50/169 سانتی متر، 97/4+-35/60 کیلوگرم و 38/1+-95/20 متر2/کیلوگرم)، 20 مرد ورزشکار سالم (95/1+-55/22 سال، 71/6+-7/180 سانتی متر، 28/7+-20/72 کیلوگرم و 75/2+-19/22 متر2/کیلوگرم)، 20 زن غیر ورزشکار سالم (66/3+-85/21 سال، 50/3+-161 سانتی متر، 98/3+-20/55 کیلوگرم و 78/1+-31/21 متر2/کیلوگرم) و 20 مرد غیر ورزشکار سالم با همان ترتیب مشخصات ذکر شده در بالا (50/2+-20/24 سال، 07/5+-45/177 سانتی متر، 50/11+-23/72 کیلوگرم و 99/2+-97/22 متر2/کیلوگرم) در این تحقیق شرکت کردند. از دستگاه دینامومتر ایزوکنتیک بایودکس ii جهت اندازه گیری حداکثر گشتاور عضلات چهارسر در سرعت های زاویه ای 60 و 180 درجه بر ثانیه و از دستگاه لقی سنج شریف جهت اندازه گیری میزان شلی مفصلی زانو استفاده شد. از روش آماری t مستقل جهت تجزیه و تحلیل داده ها استفاده شد. نتایج تحقیق نشان داد که ، مردان غیر ورزشکار نسبت به زنان غیر ورزشکار میزان نسبت بالاتری از قدرت عضلات همسترینگ به چهارسر در سرعت زاویه ای 60 درجه بر ثانیه نشان دادند. اما در سرعت زاویه ای 180 درجه بر ثانیه تفاوت معنی داری بین دو گروه مشاهد نشد، بین مردان و زنان ورزشکار در قدرت نسبی گروه عضلات همسترینگ به چهارسر تفاوت معنی داری مشاهده نشد و زنان ورزشکار د مقایسه با زنان غیر ورزشکار میزان نسبت بالاتری از قدرت عضلات همسترینگ به چهارسر نشان دادند اما بین مردان ورزشکار و غیر ورزشکار در قدرت نسبی گروه عضلات همسترینگ به چهارسر تفاوت معنی داری در سطح معنی داری 95% مشاهده نشد. در دیگر متغیر تحقیق حاضر نتایج به دست آمده از این قرار بود که، میزان شلی مفصلی در زنان و غیر ورزشکاران بیشتر از مردان و ورزشکاران بود. بر اساس نتایج تحقیق به نظر می رسد نسبت قدرت عضلات همسترینگ به چهارسر بیشتر تحت تاثیر ورزش باشد تا جنسیت. بنابراین احتمالا تمرینات ورزشی خصوصا تمرینات پلایومتریک می تواند باعث بالا رفتن این نسبت شود.

هدف کلی از اجرای این تحقیق بررسی تأثیر حاد و 24 ساعت بعد از یک جلسه پروتکل انتخابی ماساژ سنتی تای بر آزمون های عملکردی پرش عمودی و تست تعادل ستاره در زنان ورزشکار بود. تعداد 32 نفر آزمودنی با میانگین سن1/1±38/21 سال، قد 04/0±160 سانتیمتر، وزن 9/7±44/54 کیلوگرم و bmi 1/1±6/22 کیلوگرم بر متر مربع، از زنان دانشجوی دانشکده تربیت بدنی دانشگاه خوارزمی وارد مطالعه شدند. گروه تجربی به مدت یک ساعت در یک جلسه، ماساژ سنتی تای را بر اندام تحتانی دریافت کرد و گروه کنترل به مدت یک ساعت استراحت کرد. اجرای آزمون های پرش عمودی و تست ستاره در سه مرحله قبل، بلافاصله و 24 ساعت پس از یک جلسه ماساژ و استراحت انجام شد. به منظور توصیف داده ها از شاخص های گرایش مرکزی و پراکندگی استفاده شد. سپس با توجه به نرمال بودن توزیع متغیرها از آزمون مقایسه میانگین دو جامعه(independent-sample t-test) در بین دو گروه برای هر متغیر استفاده گردید. از آزمون مقایسه زوجی(paired- samples t-test)در درون هر گروه برای هر متغیر استفاده شد. مقایسه ی آزمون پرش عمودی بین دو گروه ماساژ و استراحت بلافاصله(153/0p=) و 24 ساعت بعد (123/0p= ) تفاوت معنی داری را نشان نداد، همچنین مقایسه ی آزمون تعادل ستاره در دو جهت قدامی و خلفی-داخلی، بین دو گروه ماساژ و استراحت بلافاصله(قدامی: 128/0p=، خلفی-داخلی: 106/0p= ) تفاوت معنی داری دیده نشد، در حالی که در جهت خلفی-خارجی بلافاصله(004/0p=) تفاوت معنی داری مشاهده گردید و همچنین 24 ساعت بعد در هر سه جهت قدامی، خلفی-داخلی و خلفی-خارجی (قدامی: 988/0p=، خلفی-داخلی: 121/0p=، خلفی-خارجی: 112/0p=) تفاوت معنی داری را نشان نداد. بررسی یافته های تحقیق نشان داد بین اثر یک جلسه ماساژ سنتی تای و استراحت تفاوت معنی داری در بهبود عملکرد پرش عمودی وجود ندارد؛ با این حال این مداخله توانست بلافاصله بر تعادل پویا اثر داشته و باعث بهبود آن گردد.