در نیم قرن اخیر، تحقیقات گسترده ای بر روی سازه های ساحلی و خصوصا بالاروی امواج صورت گرفته و حاصل آن یک سری روابط تجربی بوده که بر پایه پژوهش های آزمایشگاهی بدست آمده اند. در طراحی سازه های حفاظتی دریایی، پارامترهای هیدرولیکی مانند بالاروی امواج و روگذری هستند که هندسه سازه و خصوصا تراز تاج سازه را تعیین می کنند. به علت تغییرات سریع آب و هوای جهانی، که این تغییرات، احتمالا سطح آب دریاها و اقیانوس ها در قرن بعدی 5/0 متر بالاتر خواهد آورد ، فشار روی ناحیه ساحلی بیشتر شده است. با بالا آمدن سطح آب، دیگر محاسبات و طراحی های انجام گرفته ی سازه های ساخته شده فعلی، برای تراز سطح آب جدید، جوابگو نبوده و میزان بالاروی، روگذری، از حد مجاز خود تجاوز نموده و نتیجه آن، چیزی جز تلفات جانی و مالی و تخریب سازه نخواهد بود. یک راه حل عملی و بسیار موثر برای کاهش میزان بالاروی امواج، اجرای موج شکنی فراساحلی، در جلوی این سازه ها می باشد. در دهه های گذشته، تحقیقات بسیار کمی در این مورد صورت پذیرفته است. پژوهش حاضر، با استفاده از روش مدل سازی فیزیکی در فلوم موج دانشگاه تبریز، انجام گرفته است. در طی این طرح، موج شکنی مستغرق که از نوع توده سنگی است، در جلوی دیوار دریایی، که از لحاظ ابعادی متناسب با فلوم بوده و از جنس فولاد می باشد، ساخته شد. امواج تابشی تولید شده در فلوم، تصادفی بوده و طیف انرژی موج مربوطه، jonswap است. تغییرات ارتفاع سطح آب توسط سنسورهای مقاومتی که قابلیت ثبت تغییرات ارتفاعی سطح آب را با فرکانس 10 هرتز و دقت یک میلیمتر را دارند، ثبت گردیده است. ثبت داده توسط سنسورهای موج نگار، به صورت سری زمانی بوده و معمولا با خطاهایی همراه است که قبل از استخراج هرگونه اطلاعاتی این خطاها شناخته شده و حذف گردیدند. هدف از تحقیق حاضر، بدست آوردن میزان بالاروی امواج بر روی دیوار دریایی با شیب های تند که در این مورد، تحقیق حاضر یک تحقیق دانش بنیان بوده، و همچنین بررسی تاثیر موج شکن مستغرق جلوی دیوار بر میزان این بالاروی بوده است. با توجه به نتایج بدست آمده از آزمایش ها، با استفاده از روش رگرسیون خطی، یک رابطه برای این تحقیقات نوین ارائه شده و همچنین مشخص گردید وجود موج شکن مستغرق در جلوی دیوار باعث کاهش قابل توجه بالاروی امواج بر روی دیوار دریایی شده و میزان این کاهش ها برای امواج با مشخصات مختلف، ثبت و گزارش شده است.