نداشتن قدرت تمایز بین واحدهای تصمیم گیری کارآ یکی از ایرادات تحلیل پوششی داده هاست که این نقص باعث پیدایش مقالات جالبی در تحلیل پوششی داده ها شده است. در این پایان نامه یک روش رتبه بندی برای واحدها ارائه می دهیم که در آن رتبه بندی به وسیله اعمال یک حداقل وزن محدود روی وزن ورودی ها و خروجی ها صورت می گیرد. تمام واحدها می توانند بسته به نیاز در کاربردهای واقعی, با اعمال یک حداقل وزن محدود مناسب روی وزن ورودی ها و خروجی ها, به طور کلی یا جزئی رتبه بندی شوند. هم چنین, یک مدل برنامه ریزی خطی برای واحدهای کارآ به منظور پیدا کردن وزن های ماکزیمین مشروط بر اینکه واحدهای کارآ همچنان کارآ بمانند, ارائه شده است. وزن های ماکزیمین اطلاعات بسیار مفیدی را در اختیار تصمیم گیرنده قرار می دهد که چه حداقل وزن محدودی را روی وزن ورودی ها و خروجی ها اعمال کند. مدل کارآیی جدید به منظور ارزیابی مجدد کارآیی واحد ها توسعه داده شده است. در نهایت نشان داده می شود که روش رتبه بندی پیشنهادی می تواند به طور مشخص بین تمام واحدهای تصمیم گیری تمایز قائل شود تا در رتبه بندی تحلیل پوششی داده ها نقش مهمی را ایفاکند.