این پژوهش با هدف بررسی رابطه ی بین کیفیت زندگی کاری و کارایی کارکنان سازمان آموزش و پرورش شهرستان های کاشمر، خلیل آباد، بردسکن و کوهسرخ انجام شد. روش تحقیق از نوع همبستگی و جامعه آماری شامل کلیه کارکنان آموزش و پرورش این چهار شهر بود. تعداد این افراد با توجه به آمار استعلام شده160 بودند که تمامی این افراد به روش سرشماری جزو نمونه تحقیق قرار گرفتند. ابزار مورد استفاده در این پژوهش شامل دو پرسشنامه کیفیت زندگی کاری(بلهاری و همکاران1389) و کارایی(حسینی،1388) بود. با انجام یک مطالعه مقدماتی ضریب آلفای کرونباخ برای پرسشنامه کیفیت زندگی کاری 85/ . و برای پرسشنامه کارایی96/ . به دست آمد. داده ها با استفاده از شاخص های آمار توصیفی ، آزمون رگرسیون ساده و آزمون همبستگی پیرسون مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. مهمترین نتایج تحقیق نشان داد که:1) بین کیفیت زندگی کاری و کارایی رابطه ی مثبت و معناداری وجود دارد. 2) بین فرصت رشد و امنیت مداوم و کارایی رابطه ی مثبت معناداری وجود دارد. 3) بین حقوق ومزایای منصفانه و کارایی رابطه ی معناداری وجود ندارد.4) بین محیط سالم ، ایمنی کار و کارایی رابطه ی مثبت معناداری وجود دارد. 5) بین قانون گرایی در کار و کارایی رابطه ی مثبت معناداری وجود دارد. 6) بین وابستگی اجتماعی زندگی کاری وکارایی رابطه ی مثبت معناداری وجود دارد. 7) بین فضای کلی زندگی و کارایی رابطه ی مثبت معناداری وجود دارد. 8)بین یکپارچگی و انسجام اجتماعی و کارایی رابطه ی مثبت معناداری وجود دارد. 9) بین توسعه قابلیت های انسانی و کارایی رابطه ی مثبت معناداری وجود دارد. کلید واژه ها: کیفیت زندگی کاری ، کارایی ، مولفه های کیفیت زندگی کاری