مقدمه و هدف: چین های الاستومریک به طور معمول در ارتودنسی استفاده می شوند تا حرکات دندانی را تسهیل کنند.افت نیرو در این مواد پلی اورتان بسیار زیاد بوده و یک مشکل کلینیکی محسوب می شود. افت نیروی سریع در فاصله ی ویزیت بیماران منجر به حرکت دندانی ناکافی و نیاز به افزایش تعداد جلسات ملاقات جهت فعال کردن مجدد آن ها دارد. یکی از فاکتورهای قابل کنترل موثر بر نیروی چین ها ، استفاده از دهانشویه ها است. هدف از این مطالعه بررسی اثرات سه دهانشویه ی مختلف بر میزان اضمحلال نیروی چین های ارتودنسی بود . مواد و روش کار: در این مطالعه ی آزمایشگاهی مقطعی- تحلیلی 126 تکه چین الاستومریک از شرکت dentarum با دو شکل لینک short و closed به 8 گروه شامل دو گروه کنترل و 6 گروه آزمایش تقسیم شدند. چین ها پس از پره استرچینگ تا 100% طول اولیه ، در فاصله ی 25 میلی متری بین پین های jig نصب شدند و در بزاق مصنوعی (گروه کنترل) و دهانشویه های پرسیکا ، کلرهگزیدین 2/0% ، سدیم فلوراید 05/0% غوطه ور شدند. 10 سیکل ترموسایکلینگ بین دمای 55-5 درجه در طول دوره ی آزمایش هر روز انجام شد. نیرو ها ی اولیه در حدود 200 گرم تنظیم شدند ، در نتیجه چین های short دارای 5 فیلامنت و چین های closed دارای 7 فیلامنت بودند. نیروی چین ها بوسیله نیروسنج lutron در زمان های صفر ، 24 ساعت ، یک ، دو ، سه و چهار هفته برای همه ی گروه ها ثبت شد. نتایج مقایسه ی میزان افت نیرو در بین زمان های مختلف و بین دهانشویه های مختلف توسط تست آماری one-way anova (post hoc, tukey) انجام شد. نتایج: اختلافات قابل توجه آماری در افت نیروی اولیه ی چین ها در تمام مقاطع زمانی با هم ، در تمام گروه ها مشاهده شد( p<0.05). حدود 20% از افت نیرو طی 24 ساعت اول رخ داد و تا چهار هفته میزان افت نیرو روند تدریجی و ثابتی داشت . دهانشویه ی پرسیکا دارای پایین‏ترین درصد افت نیرو و دهانشویه ی کلرهگزیدین دارای بالاترین درصد افت نیرو پس از چهار هفته بود. این دو دهانشویه با یکدیگر در تمام مقاطع زمانی اختلاف قابل توجه آماری داشتند (p<0.05). نتیجه گیری: در دوره ی کاربرد چین های الاستومریک در روند درمان بیماران ارتودنسی، از دهانشویه ی کلرهگزیدین استفاده نشود و به جای آن ، پرسیکا جهت کنترل بهداشت توصیه گردد.

پیش بینی تغییرات بافت نرم ناحیه لب متعاقب درمان جراحی فک برای ارتودونتیست ها اهمیت فراوانی دارد.ارزیابی این روابط از نمای فرونتل در بیماران تحت ارتودونسی وجراحی ارتوگناتیک توسط روش فتوگرافی آسان وقابل اعتماد است.برروی فتوگراف های فرونتال حالت استراحت ولبخند15 بیمار مونث با مال اکلوزن کلاس 3اسکلتی که تحت درمان جراحی جلو آوردن فک بالا وعقب بردن فک پایین قرار داشتند پیش از جراحی فک ونیز 3 ماه پس از آن شاخصهای مورفومتریک لبخند اندازه گرفته شد ومقادیر قبل وبعد از جراحی با هم مقایسه شدند.مقادیرهیچکدام از متغیرهای حالت استراحت قبل وبعد از جراحی تفاوت معناداری با یکدیگر نداشتندوهمینطورمقادیرمتغیرهای حالت لبخندپس از جراحی در مقایسه با قبل از جراحی تغییر چشمگیری نکرد.

زمینه و هدف : مال اکلوژن کلاس ii یکی از شایعترین اختلالات اکلوژنی در جامعه است.با توجه به اینکه زمان مناسب شروع درمان،طول دوره ی درمان و میزان پاسخ به درمان خصوصاً در درمان های اصلاح رشد نیازمند آگاهی دندانپزشک از تغییرات رشدی اجزای جمجمه-صورتی(craniofacial) است،هدف از این مطالعه بررسی تغییرات رشدی جمجمه-صورتی در بیماران با مال اکلوژن کلاس ii و مقایسه ی آن با گروه دارای اکلوژن نرمال( به عنوان گروه شاهد) می باشد. مواد و روش ها:در این مطالعه ی مقطعی از تعداد 749 سفالوگرام مربوط به بیماران مراجعه کننده به یک مرکز خصوصی رادیولوژی استفاده شد.از این تعداد351 عدد مربوط به بیماران با مال اکلوژن کلاس ii و 398 عدد نیز مربوط به افراد داری اکلوژن نرمال بود.نمونه ها در هر 2 گروه مورد و شاهد به 6 گروه سنی 8-7 سال،10-9 سال،12-11 سال،14-13 سال،17-15 سال و 18 سال به بالا تقسیم شدند.توسط نرم افزار onxcy ceph آنالیز سفالومتری انجام و سپس خطوط و زوایای آناتومیک مورد نیاز برای بررسی رشد ،مشخص و توسط همین نرم افزار محاسبه شدند.از آزمون آماری واریانس و همچنین آزمون های میانه،کروسکال والیس(kruskal wallis) و من-ویتنی برحسب مورد استفاده شد. یافته ها :یافته ها نشان دادند زاویه sna در هر 2 گروه کلاس i وکلاس ii با افزایش سن تقریباً ثابت باقی می ماند. طول قاعده جمجمه وطول موثر مندیبل(co-gn)و همچنین ارتفاع 3/1 میانی و 3/1 تحتانی صورت با افزایش سن افزایش می یابد.بین 2 گروه کلاس i وکلاس ii در متغیر های مربوط به قاعده جمجمه و همچنین ارتفاع عمودی صورت تفاوت آماری معنی داری دیده نشد ولی طول موثر مندیبل در گروه کلاس ii به صورت معنی داری از گروه کلاس i کمتر بود. نتیجه گیری :در سنین پایین به نظر می رسد مندیبل نقش مهمتری در ایجاد رابطه کلاس ii داشته باشد ولی بعد از بلوغ ماگزیلا نیز می تواند در ایجاد این رابطه دخیل باشد. رشد قاعده جمجمه و نیز اجزای عمودی صورت در گروه کلاس ii مشابه گروه نرمال است.

مقدمه و هدف: بیماران مطب و پرسنل دندانپزشکی روزانه در معرض انواع میکروارگانیسم های خون، بزاق دهان و ترشحات تنفسی قرار دارند که نشان دهنده اهمیت رعایت کنترل عفونت در دندانپزشکی است. هدف از کنترل عفونت به حداقل رساندن احتمال سرایت بیماری ها از دندانپزشک به بیمار، از بیمار به دندانپزشک، از بیماری به بیمار دیگر و از پرسنل دندانپزشکی به خانواده و به جامعه می باشد. مدادهای علامت زن ارتدنسی از جمله وسایل مورد استفاده در دندانپزشکی است که می تواند در انتقال این میکرو ارگانیسم های بیماری زا نقش مهمی داشته باشد. هدف از این مطالعه، بررسی و مقایسه ی سه روش مختلف مورد استفاده در ضدعفونی و استریل کردن مدادهای علامت زن است که این روش ها شامل اتوکلاو، محلول گلوتارآلدئید و اسپری دکونکس می باشد. روش کار: 120 مداد علامت زن در 4 گروه شامل یک گروه کنترل و 3 گروه آزمایش اتوکلاو، گلوتارآلدئید و دکونکس قرار گرفتند. برای ارزیابی این روش ها از سوسپانسیون میکروبی شامل 2 گونه باکتریایی استافیلوکوکوس آرئوس و اشرشیاکلای و قارچ کاندیدا آلبیکنس استفاده کردیم. مدادها ابتدا در سوسپانسیون میکروبی آلوده و سپس استریل یا ضدعفونی شدند. سپس مدادها در سرم فیزیولوژی استریل قرارداده شدند و پس از ورتکس، کشت خطی انجام شد و کلنی ها شمارش شدند. در تحلیل داده ها از آزمون آنالیز واریانس یک عاملی، آزمون کروسکال والیس و آزمون تی مستقل استفاده شد. یافته ها : رشد میکروارگانیسم ها در گروه کنترل با یکدیگر اختلاف داشت، به طوری که میانگین رشد باکتری اشرشیاکلای به طور معنا داری از دو گروه دیگر بیشتر بود، در حالی که استافیلوکوکوس آرئوس و کاندیدا اختلاف زیادی باهم نداشتند. پس از ضدعفونی با اتوکلاو و گلوتارآلدئید، هیچ رشدی از گونه های مختلف میگروارگانیسم ها مشاهده نشد در حالی که پس از ضدعفونی مدادها به وسیله ی دکونکس مقادیری رشد ازهر 3 گونه مشاهده شد. نتیجه گیری: براساس این مطالعه، بهترین روش ها برای ضدعفونی مدادها که سبب از بین رفتن کامل سه گونه میکروبی مورد آزمایش می شود، دستگاه اتوکلاو و محلول گلوتارآلئید هستند کلمات کلیدی: مدادهای علامت زن، کنترل عفونت، آلودگی میکروبی

مقدمه و هدف ارتباط بین عرض دندان های مندیبل و ماگزیلا فاکتور مهمی در طرح ریزی درمان ارتودنسی محسوب می شود. عدم تناسب اندازه دندانی با استفاده از فرمول های ریاضی مانند آنالیز بولتون قابل تشخیص و پیش بینی می باشد. هدف از مطالعه حاضر ارزیابی نسبت های قدامی و کلی عرض دندان ها در مال اکلوژن های مختلف در جمعیت شهر مشهد و مقایسه آن ها با استانداردهای بولتون است. روش کار و مواد این مطالعه در بخش کودکان دانشکده دندانپزشکی، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، ایران انجام شد. داده های این مطالعه مقطعی از قالب های مطالعه بیماران تحت درمان بخشهای ارتودنسی و کودکان تهیه شدند. از 106 قالب با اکلوژن نرمال تعداد 60 عدد و 180 قالب با مال اکلوژن های کلاس i، ii و iii ( در هر گروه 60 مدل) به طور تصادفی از بخشهای ارتودنسی و کودکان انتخاب شدند. عرض مزیودیستالی دندانها از مولر اول سمت راست تا مولر اول سمت چپ هر دو فک با استفاده از کولیس دیجیتال اندازه گیری شد. سپس نسبت های قدامی و کلی بولتون محاسبه گردید. یافته ها میانگین اندازه آنالیز قدامی بولتون در گروههای مورد مطالعه تفاوت معنی¬داری با یکدیگر ندارند (0/067=p). اما میانگین آنالیز بولتون کل دندانها در گروههای مورد مطالعه تفاوت معنی¬داری با یکدیگر دارند (0/049=p). اختلاف آماری معنی داری، بین نسبت قدامی بولتون مطالعه ما و استاندارد بولتون در گروه مال اکلوژن کلاسi(p=0/004) و کلاسiii (p=0/079)مشاهده شد. اما در نسبت کلی بولتون فقط گروه نرمال با استاندارد بولتون اختلاف معنی داری داشت. (p=0/029) نتیجه گیری طبق نتایج مطالعه حاضر آنالیز قدامی بولتون استاندارد تنها در گروه اکلوژن نرمال و مال اکلوژن کلاس ii و آنالیز کلی بولتون استاندارد در مال اکلوژن های کلاس i و iiو iii در جمعیت مشهد قابلیت کاربرد دارد.