کودکان امروزی در دنیایی از تصاویر غوطه ور هستند ،تمام احساسات خود را از طریق تصاویر بیان می دارند و همیشه مجذوب تلویزیون اگهی ها و داستانهای مصور هستند. با توجه به اینکه همه تصاویر از کدهای مختلف شکل گرفته اند ایا این بدان معناست که کودکان قادر به کدگشایی این گونه های تصویری و کلامی می باشند؟ با عنایت به اینکه داستان مصور هنر نهم از همه گونه های روایتی و عناصر مختلفی چون تصویر و کلام شکل یافته و دارای کدهای خاص می باشد می تواند بعنوان یکی از بهترین ابزارهای اموزشی ، ضمن داشتن تصاویری جذاب برای کودکان ، در مدارس مورد استفاده قرار گیرد.لذا در این تحقیق با مطالعه کدهای تصویری و کلامی این رسانه و بررسی سیستم مکانی و زمانی ان برطیق نظریه گروانستین ،سعی بران شده است تابا معرفی این هنر بعنوان یک سیستم زبانی و با ارائه ابزارخوانش ان به اموزگاران کمک شایانی ارائه گردد. در نتیجه آموزگاران مشتاقی که می خواهند از طریق داستانهای مصور اموزش دهند ولی شناخت کافی در این زمینه ندارند می توانند با مطالعه سیستم نشانه شناسی داتانهای مصور اطلاعات خود را در این زمینه افزایش داده و سپس با اتفاده از یک اموزش علمی یعنی روش سمیو دیدکتیک به غیر از اموزش اصطلاحات زبان خارجه و گسترش توانایی های زبانی و فرهنگی دانش اموزان شناخت انهارا نیز در زمینه هنر نهم و نشانه شناسی ان افزایش دهند. لذا به غیر از اموزشی جذاب دانش اموزان توانایی خوانش و جستجوی این کدها را در داستانهای مصور پیدا می کنندویاد می گگیرند که خوانشی موشکافانه از این هنر داشته باشند.

پوشاک پدیده ای است که می توان گفت قدمت آن به اندازه طول تاریخ انسان بوده و از تنوع و گستردگی زیادی برخوردار است. این پدیده با خصوصیات فردی و اجتماعی انسان در ارتباط است و می توان آن را از دیدگاه های متفاوت از قبیل تاریخی، مذهب، جامعه شناسی،... و همچنین از منظر نشانه شناسی مورد مطالعه قرار داد. موضوع بررسی نشانه شناختی هر چیزی است که بتوان آن را همچون نظامی نشانه ای مطالعه کرد؛ نظامی که براساس قراردادها و رمزگان فرهنگی یا فرایندهای دلالتی، سازمان یافته است. عناصر مختلف نظام پوشاک به عنوان یک نظام نشانه ای دیداری نیز همچون نوشتار با ما سخن می گویند و در تاروپود زندگی نفوذ دارند، شناخت روابط نشانه ها در این نظام و کارکرد اجتماعی آن می تواند روشنگر بسیاری از معانی پدیدارهای اجتماعی و تاریخی در جوامع انسانی باشد. بنابراین در این میان آنچه که مسلم است، تنها خاصیت پوشانندگی لباس نیست بلکه ویژگی های دیگریست که پوشاک دارد. هر تکه از پوشاک به مثابه یک نشانه می تواند بیان گر سلیقه ی پوشنده ی لباس، وضع اقتصادی مصرف کننده و میزان درآمد وی، شرایط آب و هوایی و اقلیمی، باورهای مذهبی، مسائل سیاسی ـ اقتصادی، التقاط فرهنگ ها و پیشرفت های صنعتی و تکنولوژی، ... باشد. در این تحقیق سعی شده به کمک علم نشانه شناسی که یکی از روش های تحلیل نیز محسوب می شود به بررسی پوشاک رایج دو طبقه ی فرادست و فرودست ایرانیان در دوره ی قاجار پرداخته شود. روش تحقیق کیفی است و روش تجزیه و تحلیل اطلاعات تحلیل محتوایی می باشد.چهارچوب نظری تحقیق نیز بر اساس دو رویکرد تحلیلی ساختارگرا و گفتمانی می باشد. مهمترین نتایج به دست آمده از این تحقیق براین ادعا استوار می باشند که بررسی پوشاک در چارچوب نظریه های نشانه شناسی امکان پذیر است و همچنین تکه های مختلف پوشاک دوره ی مورد بحث به مثابه نشانه، حاوی معانی متفاوت و چندگانه ای هستند و می توانند بیانگر سن، جنسیت، مذهب، فرهنگ، تعلق فرد به طبقه ای خاص و ... باشند. و همچنین با استفاده از علم نشانه شناسی می توان به تحلیل نظام پوشاک پرداخت.

رساله ی حاضر به مطالعه ی تعامل تصویر و متن و هر آنچه که به مصابه ی گفتمان و پشتیبان آموزش است، می پردازد. این تحقیق تحلیلی،درواقع،علاقه مند به بررسی روابط پیام تصویری وپیام متنی است. ما در نظر داریم تا بررسی تقریبا عمیقی بروی ویژگی های معنایی تصویر داشته باشیم. از این جهت استراتژی های متفاوت تزریق معنا رادر تصویر بررسی خواهیم کرد تا در مقابل پیام زبانی، غنای معنایی بیشتری به تصویر بدهیم.طبیعتا این غنای معنایی با توسل به استعاره و فضای گفتمانی،این دو روش تولید معنا ی ضمنی است، که تحقق می یابد. درواقع، ما این فرضیه ها رادر بررسی خود به کار برده ایم: که تصویر بهترین وسیله دستیابی به مطالب تدریس شده توسط زبان است و در سطح غنای معنایی بین این دو وسیله ارتباطی یعنی تصویرو متن، تصویر به نظرنگارنده، مفید ترمی آید و در آخر اینکه تطابقی بین جهت خواش تصاویر(طراحی) و خوانش نوشتار زبانی وجود دارد

رساله ی حاضر به مطالعه ی نقد تطبیقی ترجمه ی گزیده هایی از گلستان سعدی می پردازد که توسط آندره دوریه و شارل دفرِمری به فرانسه صورت گرفته است. هدف ما از تحقق این بررسی معرفی یک نقد ترجمه سیستماتیک از یکی از شاهکارهای ادبیات فارسی بوده است. برای تحلیل این ترجمه ها از آنچه برمن به عنوان گرایشهای تحریفی یاد میکند، بهره برده ایم. این نظریات در کتابش موسوم به la traduction et la lettre ou l’auberge du lointain ارائه شده اند. ما از این نظریه ها به عنوان معیارها و فرضیه هایی برای پیش برد این رساله استفاده کرده ایم. در واقع، ما این فرضیه ها را در بررسی خود به کار برده ایم: که هیچ ترجمه ای کامل نیست و اینکه همواره می توان آن را بهبود بخشید، و همچنین معرفی گرایشهای تحریفی از سوی برمن اولین گام به سوی نقد سیستماتیک به شمار می رود.

در این پایان نامه برآنیم تا تأثیری را که زبان فارسی از رهگذر ترجمه از دوران قاجاریه تا روزگار ما پذیرفته است بررسی کنیم. به دیگر سخن پاسخی بیابیم برای این پرسش اساسی : زبان فارسی امروز ما تا چه حد زبان ترجمه و زبان مترجمان ماست؟ و در نهایت با طرح این پرسش که ترجمه به کجا می رود؟ نیم نگاهی به آینده ی ترجمه بیندازیم. به عنوان مقدمه ابتدا به پیشینه ی روابط دو قرنه ی ایران و فرانسه در دوره ی صفویه پرداخته ایم. این رابطه آن چنان که نشان داده ایم بیشتر یک سویه بوده است. نقشی که سلاطین صفویه در این میان ایفا کرده اند نظم و امنیتی بوده است که ایجاد کرده اند تا سوداگران، مبلغان و سیاحان مسیحی- اروپایی بتوانند بی تشویش و با خشنودی خاطر پا به درون این سرزمین بگذارند و برخوردار از تسامح شاهانه آزادی عمل داشته باشند. بازتاب چنین تدبیرهایی را می توان در سفرنامه هایی یافت که اروپاییان بویژه فرانسویان از خود به یادگارگذاشته اند و در آن از فرهنگ و تمدن ایرانی اسلامی آن عصر سخن گفته اند. به دیگر بیان آنان خود، فرهنگ ما را به مردم سرزمین خویش شناسانده اند... زبان فرانسه تقریباً با روی کار آمدن نخستین شاهان قاجارکه مقارن با جلوس ناپلئون در فرانسه است پا به ایران گذاشت و حضور بلا منازع خود را رفته رفته به مدت تقریباً یک قرن در این کشور تثبیت کرد. عواملی چند در این امر نقش داشت از جمله ورود فرستادگان ناپلئون و در رأسشان ژنرال گاردان به ایران، اعزام نخستین دانشجویان به اروپا، ایجاد نخستین چاپخانه ها ابتدا در تبریز سپس در تهران و دیگر شهرها، و چاپ نخستین کتاب ها از جمله کتاب های ترجمه شده به فارسی، تأسیس مدارس عمد?ً ابتدایی به دست مبلغین، تأسیس دارالفنون به دست امیر کبیر و ورود استادان خارجی برای تدریس به زبان فرانسه در آن، تأسیس روز نامه های گوناگون که بخشی از صفحات آنها به درج اخبار و مطالب ترجمه شده اختصاص می یافت... ترجمه ی کتاب ها و رمان های تاریخی و نیز ماجرایی به ویژه از دوران ناصرالدین شاه به بعد رونق گرفت ؛ چرا که موضوعشان زندگی مردان نامی و ماجراجو بود و پیرنگشان خطی ؛ و این هر دو با ذوق خوانندگانی که تازه با این گونه کتاب ها و این نوع ادبی آشنا شده بودند سازگاری داشت. ترجمه های اولیه بیشتر ارتباطی بود؛ یعنی مترجمانی همچون محمد حسن خان اعتماد السلطنه، محمد حسین خان فروغی و میرزا حبیب اصفهانی برای مأنوس کردن خوانندگان به این گونه متن ها و برانگیختن آنها به خواندن هر چه بیشتر، به متن های ترجمه شده کم و بیش حال و هوای فارسی می دادند (به عنوان مثال با فارسی کردن نام شخصیت ها و مکان ها ). در مقابل مترجمانی همچون محمد طاهر میرزا از متن های فرانسوی چندان فاصله نمی گرفتند یعنی ترجمه هاشان کم و بیش رنگ و بوی زبان مبداء را نیز در خود داشت. ترجمه های این دوره بطور نسبی میان فارسی کردن متن های فرانسوی، و فرانسوی کردن متن ها ی ترجمه شده از طریق واژه های دخیل، گرته برداری نحوی و غیره در نوسان بود. به هر تقدیرترجمه ی رمان های تاریخی- ماجرایی با رویداد هایی که هم رنگ عاشقانه داشت و هم رنگ ماجرایی چندین دهه یکی از قرائت های مورد علاقه ی خوانندگان ایرانی شد و حتی در دهه های بیست – سی تا دهه ی چهل جایگاه خود را حفظ کرد. از محمد حسن خان اعتماد السلطنه و محمد حسین خان فروغی که بگذریم، شاخص ترین و بزرگترین چهره ی ترجمه تا پیش از استقرار مشروطیت میرزا حبیب اصفهانی است که به او و ترجمه هایش در بخش ویژه ای خواهیم پرداخت. از مترجمان دیگر نیز برحسب اهمیت کارشان یاد خواهیم کرد ازجمله از محمد طاهر میرزا اسکندری که از پر کار ترین مترجمان دوره ی گذار به مشروطه است. پس از استقرار مشروطیت، ترجمه از نظر کمی و کیفی جهشی فوق العاده یافت و بر زبان فارسی تأثیری ماندگار گذاشت؛ این تأثیر به دو صورت پدیدار شد: ابتدا به طور مستقیم بر خود مترجم سپس به طور غیر مستقیم و از رهگذرِ متن های ترجمه شده بر خوانندگانی که شماره شان در ایران رو به فزونی بود. یوسف اعتصام الملک آغاز گر راهی بود که از آن باید به عنوان ترجم? متوازن یاد کرد. رفته رفته برخی از مترجمان کوشیدند نه تنها پیام بلکه ویژگی های سبکی را نیز در ترجمه هایشان لحاظ کنند. در مجموع مترجمان از ابتدا تا کنون سه مرحله را در آثار ترجمه شده پشت سر گذاشته اند: فارسی کردن متن های مبداء، فرانسوی کردن متن های مقصد از راه ترجمه ی تحت اللفظی، وامگیری و تقلید بیش از پیش از نحوی و غیره و سرانجام گذار به سوی ترجمه ی خلاق که هم بر غنای فرهنگ می افزاید و هم برغنای زبان و دایره ی واژگان. در این امر پیشگامان ادبیات مدرن ایران نقشی بسزا داشته اند؛ شناخت کم و بیش عمیق این نویسندگان نسل اول اززبان و ادبیات غرب، بویژه از ادبیات فرانسه، برشیوه ی تفکر و نویسندگی شان تأثیر گذاشته است و آنان با آشتی دادن زبان نوشتاری و زبان گفتاری زبان سومی پدید آورده اند که زبان روزگار ماست ؛ علاوه بر این اغلب این نویسندگان در کارنامه ی قلمی خود چند ترجمه نیز دارند که به نوبه ی خود قابل بررسی است. از این جمله اند جمالزاده، پدر داستان نویسی ایران، صادق هدایت، بزرگ علوی، صادق چوبک، جلال آل احمد، سیمین دانشور... دوره ای که درآن به سر می بریم دوره ای است که ترجمه به سوی حرفه ای شدن و تخصصی شدن هرچه بیشتر حرکت می کند. به گونه ای که می توان گفت این دوره، دوره ی مترجمان بزرگ است؛ مترجمانی همچون محمد قاضی، ابوالحسن نجفی، رضا سید حسینی، و ... که هر یک نام خویش را از راه ترجمه های ماندگار در زمینه ای خاص بلند آوازه ساخته اند. آنچه به اختصار گفته شد در حقیقت فهرست مطالبی است که ساختار این پایان نامه ی دراز آهنگ و دشوار را تشکیل می دهد. امید که در حد توان از عهده ی آن برآمده باشیم. چنین باد.

این اثر به بررسی جایگاه ترجمه شناسی در دانشگاه و ارتباطش با آموزش ترجمه می پردازد که خود چشم انداز گسترده ای دارد چرا که مرتبط با آموزش فراگیر و برخورد با روش های مختلف آموزش ترجمه است. آموزش در این جا? جنبه ای کاملا حرفه ای دارد. در ابتدای اثر اشاره ای به آموزش های سنتی و آزمون های تخصصی ترجمه شده است. پس از آن نظریه های عینی برای پخته تر کردن اندیشه و آموزش ترجمه در گروه های کلاسیک ارائه شده که به منزله کشف محدودیت های رویکرد تئوری سازی است و این نظریه ها میان این گروه های کلاسیک و انواع ترجمه ارتباط برقرار می کنند. اگربتوانیم در مجموعه این مطالعات که این اثر را تشکیل می دهند? غایتمندی و فرایندهایی را بیابیم که از مدت ها به این دو زمینه هویت می داده اند، متوجه می شویم که راه های ایجاد ارتباط خود شکل می گیرند، تشابهات نا خود آگاه نمود پیدا می کنند و با توجه به نقطه نظرات و انواع روش ها? تبادلاتی صورت می گیرد. همه نویسندگان هنگامی که با مسائل روش شناختی مواجه می شوند این دل مشغولی را دارند که نظریات و اندیشه های خود را در میان مجموعه آثار مختلف و فراوان اجرایی کنند.

در جامعه‎ی امروز تبلیغات در گوشه و کنار زندگی ما حضوری فعال دارند. بنابراین میتوان گفت ازآنجایی که تبلیغات یکی از رسانه‎های ارتباط جمعی محسوب می‎شوند وهمچنین به منظور برقراری ارتباط ایجاد می‎شوند، می‎توانند خود را در قالبهای متنوعی همچون روزنامه ها، مجلات، اینرنت، تلویزیون، تبلیغات محیطی و... به ظهور برسانند. بنابراین گفتمانهای ‬تبلیغاتی یا به طورکلی تبلیغات، برای دستیابی به هدفهای تجاری یعنی همان برقراری رابطه میان کالا و خدمات ارائه شده و مصرف‎کننده آنها ایجاد می‎شوند و به این دلیل حضور گسترده و پر رنگی را در جامعه‎ی پیشرفته امروزی به خود اختصاص داده اند. از سوی دیگر تبلیغات و یا همان گفتمانهای تبلیغاتی در بالا بردن ارزش کالا نقش به سزایی ایفا می‎کنند، زیرا در دنیای امروز به علت تعدد و تنوع محصولات و تولید کنندگان ،آنها دیگر نمی‎توانند مانند گذشته نیازهای مشتری را برطرف کنند، بلکه امروزه انسان ها به دنبال تفاوت در میان محصولات تولید شده می‎باشند که این مسئله با ایجاد تنوع و همچنین ارزش‎گذاری‎های گوناگونی که از سوی گفته‎پرداز در تبلیغات محصولات به کار گرفته می شود سبب پیروزی این گفتمان ها در جلب مصرف‎کننده وهمچنین سبب پیشی‎گرفتن از میان سایر رقبای خود در تبلیغات می‎شوند. از این رو در این تحقیق سعی شده که به مسئله مهم و مطرح در حوزه‎ی تبلیغات که بحث بر سر اعتقاد داشتن به ارزش‎های باطنی محصول تبلیغاتی قبل از تولید گفتمانی و یا ارزشی که توسط گفتمان تبلیغاتی ایجاد می‎شود پرداخته شود و چهار استراتژی متفاوتی که در تولیدگفتمانهای تبلیغاتی مطرح می باشند را به تفصیل بر شماردکه عبارتنداز: تبلیغات ارجاعی، تبلیغات ِغیرمستقیم و انحرافی،تبلیغات اسطوره ای وتبلیغات جوهره ای. از سوی دیگر در این پژوهش به انواع ارزش گذاری‎هایی که بر روی کالا توسط گفتمان تبلیغاتی در جهت مصرف و خرید کالا انجام می‎گیرد پرداخته شده است. زیرا گفتمان تبلیغاتی نیز قبل از هر چیز گفتمانی است که به دنبال متقاعدکردن گفته‎خوان خود است تا او را به خرید وادارد و از این طریق وظیفه اصلی خود که ایجاد ارتباط بین کالا و یا محصول تبلیغ شده است را با مخاطب یا مصرف‎کننده آن ایجاد کند. در این راستا در این پژوهش سعی بر این است که نشان داده شود چگونه گفته‎پرداز، گفته خود را تبلیغاتی ارائه می دهد و از این طریق سبب ایجاد میل در گفته‎خوان می شود و در نهایت او را به خرید کالا که گفتمان تبلیغاتی در جهت آن ایجاد شده است سوق می‎دهد و او را از گفته‎خوان یا مصرف‎کننده‎ی بالقوه به مصرف‎کننده بالفعل تبدیل می‎سازد. از این رو در این پژوهش سعی بر این است تا با استفاده از تئوریهای نشانه‎–معناشناسی مکتب پاریس که توسط گرماس پایه‎گذاری شده است به درک و چگونگی عملکردگفتمانهای تبلیغاتی و همچنین سیرزایشی‎معنا و یا چگونگی شکل‎گیری معنا در این گفتمان ها که خود زیرگروه گفتمان های گرافیکی می‎باشند پرداخته شود. این پژوهش درصدد پاسخگویی به سوال هایی از این دسته است که چگونه گفتمانهای تبلیغاتی خواست خرید در مصرف‎کننده را به وجود آورده وآن را از مصرف‎کننده بالقوه به بالفعل تبدیل می‎کنند. از سوی دیگر چگونه گفتمانهای تبلیغاتی به ایجاد ارزش‎گذاری کالای مورد نظر می‎پردازند. در این پژوهش روش تحقیق روشی کمی وکیفی می باشد و تجزیه و تحلیل اطلاعات در ابتدا به صورت توصیفی و در بخش نهایی به تحلیل پرداخته می شود.

le rouge et le noir est une chronique de 1830 où fiction et réalité se mêlent et mêlent leurs limites, jouant ainsi avec le savoir du lecteur. les personnages du roman y sont nommément définis comme des «français de 1830» et l’histoire du héros, julien, peut se comprendre essentielement et presque exclusivement comme celle d’un jeune plébéien à qui la restauration a barré la route . ce roman est l’histoire de l’ambition et de l’échec . la jeunesse de julien et son désir d’héroïsme se heurtent à l’inertie d’une france désertée par l’histoire – l’épopée napoléonienne n’est plus qu’un mythe lointain et la restauration n’est à tout prendre qu’une gérontocratie. pour le pouvoir en place, la jeunesse représente une menace révolutionnaire . mme de rênal résume ce sentiment déclare que d’après les hommes de sa société «le retour de robespierre était surtout possible à cause de ces jeune gens des basses classes trop bien élévés».1 le héros faisant partie de ce groupe des jeunes est fasciné par le prestige de napoléon , et ne pense qu’à la gloire. il cherche à s’élever socialement malgré la situation modeste de sa famille charpentier . en effet , l’histoire du roman peut être considéré comme l’histoire d’un /v.f/ qui n’est jamais vraiment réalisée . mais le seul crime que la restauration peut imputer à un jeune plébéien ,c’est d’avoir tenté de circuler à travers une société cloisonnée dont chaque composante représente un tout et d’y chercher un point d’insertation . ( en effet , en fin du roman ,les jurés de besançon condamnent julien , non parce que celui-ci a attenté à la vie de mme de rênal , mais parce qu’il a voulu sortir de sa classe ) . voilà l’échec d’un / v.f/ qui rèleve de l’ambition du héros et se heurte aux routines de la société bourgeoise . donc le /-pf/ dicté par la société - qui joue le rôle d’opposant principal- entre en conflit avec le /vf/ du héros. a vrai dire, c’est le conflit entre ces verbes modaux qui organise la dynamique de l’intrigue. en ce qui concerne la transformation de /-pf/ en /pf/, le héros recourt à deux stratègie: se faire prêtre et se faire aimer (par les femmes notables) . sémiotiquement parlant : ces deux stratègies sont les pn d’usages politiques pour parvenir à la gloire , considérée comme le pn de base . pour julien qui malgré sa passion pour l’état militaire ,décide de se faire prêtre , l’habit noire de prêtrise joue syntaxiquement , un rôle de masque (qui permet d’instaurer le mensonge). sémiotiquement parlant : la conjonction entre /- ê / et /+ p/. c’est en se cachant derrière ce masque de l’hypocrisie et de l’autocensure, qu’il pourrait faire croire sa situation en tant qu’un homme ferme et religieux : «sa gloire s’étendit si rapidement dans la ville ,que peu de jours après , m .de rênal , craignant qu’on ne lui enlevât ».1 l’amour est regi par les même lois politiques. pour julien qui se voudrait séducteur insensible et souhaiterait utiliser l’amour des femmes pour s’élever socialement , se faire aimer par les femmes n’est qu’un pn d’usage pour parvenir à la gloire . en effet, mme de rênal et mathilde représentent aux yeux de julien la société, et les posséder revient donc à marquer son triomphe : « enfin , moi[ julien] , pauvre paysan , j’ai donc une déclaration d’amour d’une grande dame ».1 cet amour qui n’était d’abord qu’un pn julien qui était toujours à la recherche d’être heureux ( comme fabrice et lucien), ne peut le trouver qu’en attendant la mort . c’est donc dans la conscience de la mort prochaine, c’est-à-dire dans la certitude d’être sans avenir, qu’il trouve la force de renoncer à ce qui avait été précisément le principe de sa vie , à savoir l’ambition nous avons essayé de traiter la question de cette transformation ( l’ambition l’oublie d’ambition ) dans troisième chapitre en l’abordant d’après le niveau sémantique qui comprend hiérarchiquement d’après greimas trois parties : le figuratif , le thématique et l’axiologie . dans le deuxième chapitre de notre travaille qui est la partie pratique de ce mémoire, nous avon essayé d’appliquer les théories narratives de greimas, et notamment celles qui peuvent être appliquées à notre texte ( présentées de manière très générale dans premier chapitre ) ,et également les parcours narratifs du héros pour parvenir à la gloire , c’est-à-dire son objet de valeur central. en effet , l’histoire de ce roman est l’histoire du / v.f / d’un héros qui ne vit à l’instant que pour se projeter à l’avenir . en d’autres termes son /v.f/ l’oblige à ne voir que l’avenir. mais à la fin du romans , on voit la cessation de tout parcours narratif issu de l’absence du désir chez héros , et son / v.f / ne cherche qu’à se limiter au cadre de l’instant .

از آنجا که اعتقاد داریم بینش شاعر مذکور، بینشی مبتنی بر پدیدار شناختی می باشد لذا تعریف سوژه صرفا با برون شدگی او از خود و رفتن بسوی پدیده ها میسر می باشد به عبارت دیگر در بینش دکارتی سوژه بی آنکه در جهان خود مستغرق شود و با عطف به جهان بیرونی بر خود آگاه می شود . آنچه که در این رساله بدان پرداخته می شود بررسی تاملات ونکته سنجی موجود در شعر سوپرویل می باشد و اینکه چگونه در دنیای درونی اش به کاوش می پردازد تا خود را پیدا کند. در این راستا شاعر از مقوله پدیدار شناختی بهره می جوید و جهان ژرف و بی کران درونی خویش را چنان اقیانوسی می پندارد که گذشته و خاطرات را در خود فرو برده است، اقیانوسی که از نیست کردن خاطرات هستی یافته ولی این نیستی تداوم ندارد زیرا تصاویری از گذشته همچون غریقی نجات یافته در آن رخ می نماید. دراین مقام سعی می شود تا از مفاهیمی مثل کنکاش درونی ، اقیانوس ، خاطره و حافظه رمز گشایی شود و نقش و تاثیر زمان و مکان در ابعادی وسیع ارزیابی شود. با بیان فلسفه حضور وغیاب و رابطه انسان با دنیای اشیا و پیرامون خود،اساس بد بینی و نیستی گرایی به چالش کشیده می شود.نهایتا به این مهم دست می یابیم که اندیشه سوپرویل درباره جهان و انسان پایانی خوش دارد،چرا که شاعر موفق می شود از ژرفای اقیانوس بیکران یادهای فراموش شده خود، خاطرات گذشته اش را بازیابد