چکیده این تحقیق به منظور بررسی اثر سطوح مختلف مونومر الکل فورفوریل بر جذب آب و تغییرات ابعاد و مقاومت به پوسیدگی چوب پلیمر حاصل از گونه توسکای ییلاقی alnus subcordata انجام گرفت. بدین منظور نمونه ها طبق استانداردastm-d4442 به ابعاد2×2×2 سانتی متر برای آزمایشات فیزیکی و استاندارد en113 به ابعاد 5×5/2×5/1 سانتی متر برای آزمایشات پوسیدگی بریده شد. پس از خشک شدن، نمونه ها با ترکیب مونومر الکل فورفوریل ، کاتالیزورهای مالئیک انیدرید و اسید سیتریک که با استفاده از حلال اتانول 95 درصد به غلظت 40، 60، 80 و 100 درصد رسانده شده بود، اشباع شد. بعد از تهیه چند سازه چوب پلیمرارزیابی و مقایسه خواص فیزیکی و مقاومت به پوسیدگی نمونه های تیمار نشده و چوب پلیمر، از قبیل اثر ضد واکشیدگی، واکشیدگی حجمی و میزان جذب آب و مقاومت به پوسیدگی سفید (trametes versicolor) انجام شد. میانگین درصد افزایش وزن نمونه های تیمار شده با محلول هایی با غلظت 40، 60، 80 و100 درصد، به ترتیب 82/45، 17/71، 48/87، 43/101 درصد گزارش گردید. نتایج آزمایش و تجزیه و تحلیل داده ها افزایش خواص فیزیکی را در همه سطوح فورفوریلاسیون نشان داد. به طوری که در تیمار با محلول هایی با غلظت 40، 60، 80 و 100 درصد به ترتیب 64/46، 16/54، 31/63 و 66/68 درصد افزایش اثر ضد واکشیدگی و 85/65، 38/76، 22/83 و 22/86 درصد کاهش میزان جذب آب و 26/49، 75/55، 80/64 و 91/67 درصد کاهش واکشیدگی حجمی نسبت به نمونه شاهد مشاهده گردید. همچنین میزان کاهش وزن نمونه ها بعد از 16 هفته مجاورت با قارچ پوسیدگی سفید به ترتیب برابر است با 51/32، 83/3، 11/2، 78/1 و 84/0 درصد به دست آمد. نتایج نشان می دهد که رابطه مستقیمی بین میزان پلیمر و کاهش جذب آب و بهبود ثبات ابعاد وجود دارد. با توجه به نتایج، به طور کلی می-توان گفت در مواردی که خواص فیزیکی و پایداری ابعاد چوب-پلیمر اهمیت دارد، استفاده از سطوح بالای فورفوریلاسیون مناسب تر است.

در این پژوهش اثر نانوذرات لانتانیوم و تیتانیوم بر خواص فیزیکی، مکانیکی و مقاومت به آتش تخته خرده چوب ساخته شده در زمان های پرس مختلف مورد بررسی قرارگرفت. نانوذرات با غلظت ppm600 در آزمایشگاه نانوالکترونیک دانشگاه مازندران به روش شیمیایی سل-ژل سنتز گردید. پس از تیمار خرده چوب ها با نانوذرات به روش غوطه وری، تخته های آزمونی ساخته شد. خواص فیزیکی تخته ها شامل جذب آب و واکشیدگی ضخامت پس از 2 و 24 ساعت غوطه وری در آب مطابق با استاندارد 317en و مقاومت های مکانیکی شامل مقاومت خمشی و چسبندگی داخلی مطابق با استاندارد310en و 319en اندازه گیری شدند. مقاومت به آتش تخته ها بر اساس استانداردiso5660-1و iso11925-1اندازه گیری شد. برای بررسی اثرنانوذرات بر انتقال حرارت در پرس، دمای لایه ی میانی کیک خرده چوب هر 30 ثانیه توسط ترموکوپل ثبت گردید. نتایج نشان داد که اثر متقابل نانوذرات و زمان پرس منجر به کاهش معنی دار جذب آب و واکشیدگی ضخامت تخته ها شده است. بررسی نتایج چسبندگی داخلی تخته ها نشان داد که حضور نانوذرات لانتانیوم و تیتانیوم همراه با افزایش زمان پرس، چسبندگی داخلی تخته ها را به صورت معنی داری افزایش داد. نتایج مربوط به مدول الاستیسته نشان داد که با افزایش زمان پرس، میزان مدول الاستیسیته افزایش یافت اما مدول گسیختگی پس از یک افزایش اولیه در زمان پرس 5 دقیقه، با کاهش در زمان پرس 6 دقیقه مواجه شد. بر اساس نتایج کاهش جرم ناشی از تیمار گرمایی، تنها نانوذرات لانتانیوم منجر به کاهش معنی دار این پارامتر نسبت به تخته های شاهد شده است. حضور نانوذرات و افزایش زمان پرس منجر به طولانی شدن زمان شعله ورشدن و گداختگی تخته ها و کاهش زمان ماندگاری شعله گردید. حضور نانوذرات، عرض و طول سوختگی تخته ها را کاهش و افزایش زمان پرس این دو پارامتر را افزایش داد. نتایج تاثیر تیمار نانوذرات بر رسانش گرمایی به لایه ی میانی کیک خرده چوب نشان داد که حضور نانوذرات منجر به بهبود انتقال حرارت و کاهش زمان پرس نگردید.

این پژوهش با هدف بررسی اثر مونومرهای حفره ای متیل متااکریلات و استایرن بر خواص فیزیکی، مکانیکی و مقاومت به پوسیدگی چوب راش ایرانی (fagus orientalis) انجام شد. نمونه های آزمونی در سیلندر اشباع، به روش بتل، در پنج سطح غلظت 0، 40، 60، 80 و 100 درصد، با مونومر متیل متااکریلات و استایرن رقیق شده با بنزن به عنوان حلال اشباع شدند. به منظور پلیمر شدن مونومر، نمونه های اشباع شده در دستگاه اتو، به مدت 24 ساعت، تحت دمای 90 درجه سانتی-گراد و متعاقباَ برای همین زمان، تحت دمای 103 درجه سانتی گراد قرار داده شدند. درصد جذب مونومر درسطوح 40، 60، 80 و 100 درصد متیل متااکریلات به ترتیب، 601/41، 189/46، 050/54 و 904/57 و در استایرن 550/36، 502/37، 468/37 و 288/38 درصد اندازه گیری شد. درصد افزایش وزن مونومر متیل متااکریلات و استایرن به ترتیب، در پائین-ترین312/5 و 554/11 و بالاترین سطح نیز، و 032/22 و 067/26 درصد گزارش گردید. با افزایش غلظت مونومر، دانسیته نمونه های تیمار شده نسبت به شاهد روندی صعودی را نشان داد، به طوریکه در بالاترین غلظت یعنی 100 درصد، حداکثر دانسیته اندازه گیری شد. دانسیته چوب در نمونه شاهد g/cm3 63/0 و در بالاترین سطح جذب مونومر متیل متااکریلات و استایرن به ترتیب g/cm384/0 و g/cm391/0 گزارش گردید. نتایج تجزیه واریانس نشان داد مقاومت های مکانیکی با افزایش غلظت محلول مونومر افزایش یافت. مدول گسیختگی، مدول الاستیسیته، سختی و فشار موازی الیاف در بالاترین سطح تیمار (غلظت 100 درصد) نسبت به نمونه شاهد، به ترتیب 4/36 ،4/44، 29 و 7/30 درصد برای مونومر متیل متااکریلات، و برای مونومر استایرن 32، 5/35، 5/36 و 5/27 درصد افزایش یافت. مقاومت به پوسیدگی نمونه های تیمار شده نسبت به نمونه های شاهد افزایش یافت، به طوریکه بیشترین کاهش وزن در اثر پوسیدگی در نمونه های شاهد، 9/36 درصد بود ولیکن در نمونه های اشباع شده با مونومر استایرن 6/7 درصد و مونومر متیل متااکریلات 5/6 درصد مشاهده شد.

در این پژوهش ارتباط بین دوام طبیعی با مواد استخراجی، دانسیته، ضرایب بیومتری الیاف و خواص آناتومی چوب درون گونه راش ایرانی (fagusorientalis) و بلوط (quercuscastaneaefolia)مورد مطالعه قرارگرفت. دوام طبیعی بر اساس روش خانم دکتر gray و دکترکاظمی و مواد استخراجی بر اساس استاندارد tappiبه شماره t204l-88 برای حلال استن و t2040m-88 برای آب تعیین گردید. جداسازی الیاف با استفاده از روش فرانکلین انجام شد و طول الیاف، قطر حفره و ضخامت دیواره اندازه گیری شد. بر اساس نتایج، تخریب قارچی گونه های بلوط و راش، به ترتیب 15/5 و 44/18 درصد کاهش وزن نشان داد. مواد استخراجی محلول در استن و آب در بلوط، 23/7 و 93/12 درصد و در راش 78/4 و 82/5 درصد ثبت گردید. دانسیته خشک گونه های بلوط و راش نیز به ترتیب برابر با g/cm378/0 و g/cm366/0 محاسبه گردید. میانگین طول و قطر حفره فیبر، طول و قطر آوند، ارتفاع اشعه و درصد پارانشیم محوری نیز در بلوط بیشتر از راش تعیین شد. در یک نتیجه گیری کلی می توان اظهار داشت که گونه بلوط با مواد استخراجی، دانسیته، طول الیاف، قطر حفره و قطر آوند بیشتر، بادوام تر از گونه راش است.

هدف اصلی این پژوهش بررسی درصد کاهش وزن و تغییرات ساختاری لیگنین چوب صنوبر اوروامریکن اشباع-شده با سوسپانسیون نانونقره بر اثر تیمار گرمایی و تخریب قارچی می باشد. اشباع نمونه ها با محلول ppm 400 نانونقره و تحت فشار 3 بار و مدت زمان 30 دقیقه در مخزن اشباع، به روش سلول تهی اصلاح شده (لوری) انجام شد. تیمار گرمایی نمونه های شاهد و اشباع شده با نانو نقره، در سه دامنه ی دمایی و زمانی 135 و 160 درجه ی سانتی گراد به مدت 24 ساعت و 185 درجه ی سانتی گراد به مدت 4 ساعت انجام شد. نمونه های آزمون بیولوژیکی طبق استاندارد en113 به مدت 16 هفته در معرض قارچ پوسیدگی سفید(trametes versicolor) قرار گرفتند. برای بررسی کمی ترکیبات سلولز، همی سلولز، لیگنین کلازون، مواد استخراجی و خاکستر چوب به ترتیب مطابق با شماره های ,t264om-88 t 204 cm-97 ,t222-om88 ,t249om-00 و 88om_222t از استاندارد tappi عمل شد. برای بررسی ساختاری لیگنین از روش دیوکسان اصلاح-شده استفاده شد. نتایج نشان داد که تیمار گرمایی و نانوگرمایی به کاهش وزن نمونه ها انحامید. با تیمار گرمایی، مقدار کربوهیدرات ها در چوب کاهش و مقدار لیگنین استخراج شده افزایش یافت که این تغییرات ارتباط مستقیمی با دمای تیمار گرمایی نشان داد. مقایسه ی کاهش دانسیته بین نمونه های گرمایی و نانوگرمایی اختلاف معناداری را نشان داد. گرادیان اثر تیمارگرمایی از سطح به عمق نمونه ها چشمگیر بوده که این اختلاف در نمونه های حاوی نانو کاهش معنی داری یافت. همچنین کاهش میزان پوسیدگی قارچی بر اثر تیمار گرمایی و نانوگرمایی در نمونه ها مشاهده گردید که با افزایش دمای تیمار گرمایی این اثر محسوس تر بود. تیمار نانو مقدار کاهش وزن ناشی از پوسیدگی قارچی را کاهش داد. بر اثر تیمار گرمایی میانگین وزن مولکولی نمونه ها افزایش نشان داد که با افزایش دمای تیمار میانگین وزن مولکولی نمونه ها نیز افزایش یافت. تخریب قارچی نمونه ها نیز منجر به افزایش میانگین وزن مولکولی لیگنین نمونه ها شد.کاهش گروه های هیدروکسیل فنلی و گروه های کربونیل در نمونه های تخریب قارچی شده از عمده اتفاقات در لیگنین های بررسی شده بود.

این پژوهش با هدف بررسی اثر استفاده از نانوساختارهای سیلیس بر ویژگی های فیزیکی، مکانیکی و بیولوژیکی چوب-پلیمر ساخته شده از گونه ی صنوبر (populus deltoides) انجام شد. ابتدا نمونه های آزمونی در سیلندر اشباع، به روش بتل، در پنج سطح غلظت 0، 2/1، 7/1، 2/2 و 2/3 درصد با نانوسیلیس کلوئیدی اشباع شدند. درصد جذب و ماندگاری نانوسیلیس، تغییرات دانسیته، جذب آب و کارائی ضدواکشیدگی اندازه گیری شدند. جذب آب نمونه های اشباع شده با افزایش غلظت نانو، افزایش یافت، اما بهبود ثبات ابعاد نمونه های تیمار شده نیز مشاهده گردید، به طوری که طی طولانی ترین زمان غوطه وری، واکشیدگی حجمی نمونه های اشباع شده با نانوسیلیس در مقایسه با نمونه شاهد کاهش یافت. با توجه به نتایج آزمون های فیزیکی، غلظت 7/1 درصد نانوسیلیس به عنوان بهترین سطح تیمار معرفی شد و در بقیه مراحل تیمار با نانوسیلیس از این سطح غلظت استفاده شد. نمونه های آزمونی در سیلندر اشباع، به روش بتل، در پنج سطح تیمار شاهد، مونومراستایرن (st)، نانوسیلیس (ns)، نانوکامپوزیت سیلیس-استایرن (nc) و تیمار با نانوسیلیس سپس مونومراستایرن (nst) اشباع شدند. پس از پلیمریزاسیون مونومر، درصد جذب مونومر در سطوح مختلف تیمار st، nst و nc به ترتیب 154/158، 185/171 و 171/177 درصد اندازه گیری شد. جذب آب نمونه های تیمار شده در سطوح مختلف تیمار ns، st، nst و nc طی طولانی ترین زمان غوطه وری، به ترتیب 7/168، 9/29، 0/34 و 6/25 درصد در مقایسه با نمونه شاهد کاهش یافت. نمونه های تیمار شده در مقایسه با نمونه های شاهد، تغییرات ابعاد کمتری نشان دادند. بیشترین میانگین اثر ضدواکشیدگی در تیمار با نانوکامپوزیت، 8/58 درصد بدست آمد و کمترین کارایی در تیمار با نانوسیلیس، 4/39 درصد گزارش گردید. مدول گسیختگی، مدول الاستیسیته، سختی و فشار موازی الیاف در سطح تیمار با nc نسبت به نمونه شاهد، به ترتیب 1/13، 2/33 ، 0/10 و2/77 درصد، افزایش یافته است. مقاومت به پوسیدگی نمونه های تیمار شده نسبت به نمونه های شاهد افزایش یافت، به طوریکه بیشترین کاهش وزن در نمونه های شاهد، 2/29 درصد بود ولیکن در نمونه های اشباع شده با nc، nst، st و ns به ترتیب 95، 8/93، 7/90 و 7/86 درصد نسبت به شاهد کاهش یافت.

این پژوهش با هدف بررسی اثر تیمار استیلاسیون و زمان پرس بر روند انتقال حرارت و خواص کاربردی تخته خرده چوب انجام شد. خرده چوب های گونه ممرز (carpinus betulus) در چهار سطح صفر، 8، 12 و 17 درصد استیله شدند. با ترکیب سه زمان پرس 5، 6 و 7 دقیقه در چهار سطح تیمار استیلاسیون، 12 تیمار حاصل شد. تجزیه و تحلیل نتایج در زمینه انتقال حرارت در همه تیمارها انجام گرفت ولیکن در تجزیه و تحلیل خواص فیزیکی، مکانیکی و مقاومت به پوسیدگی تیمار 17 درصد در هر سه زمان پرس حذف شد.نتایج تجزیه واریانس نشان دادند که اثرات مستقل تیمار استیلاسیون و زمان پرس بر روند انتقال حرارت در مغز کیک خرده چوب معنی دار می باشد ولیکن اثر متقابل آن ها معنی دار نبود. با افزایش شدت استیلاسیون سرعت انتقال حرارت کندتر گردید. با افزایش زمان پرس در هر سطح استیلاسیون دمای نهایی مغز کیک خرده چوب افزایش یافت. ویژگی های فیزیکی تخته خرده چوب با افزایش شدت استیلاسیون بهبود یافت. به طوری که جذب آب و واکشیدگی ضخامت پس از 2 و 24 ساعت غوطه وری در آب به شدت کاهش یافت. بازگشت فنری تخته ها با افزایش شدت استیلاسیون افزایش و با افزایش زمان پرس کاهش یافت. درصد رطوبت تخته ها نیز با افزایش شدت استیلاسیون کاهش یافت. با افزایش شدت تیمار استیلاسیون از صفر به 12 درصد، جذب آب از 970/80 به 076/36 درصد و واکشیدگی ضخامت از 935/22 به 470/10 درصد در زمان پرس 7 دقیقه پس از 24 ساعت غوطه وری کاهش یافت. نتایج تجزیه واریانس نشان داد مقاومت های مکانیکی با افزایش شدت استیلاسیون کاهش یافتند. مدول الاستیسیته، مدول گسیختگی و چسبندگی داخلی در بالاترین سطح اصلاح (12 درصد) در مقایسه با نمونه-های شاهد به ترتیب 155/29، 496/55 و 166/88 درصد کاهش یافتند. زمان پرس فقط در نمونه های استیله شده در سطح 12 درصد در مقایسه با نمونه های شاهد و سطح اصلاح 8 درصد اختلاف معنی داری به وجود آورد.مقاومت به پوسیدگی نمونه های تیمار شده در سطح اصلاح 12 درصد به شدت افزایش یافت به طوری که درصد کاهش وزن از 928/32 درصد در نمونه های شاهد به 927/0 درصد در نمونه های استیله شده در سطح 12 درصد رسید.

در این پژوهش خواص تخته فیبر با دانسیته متوسط ساخته شده از الیاف اصلاح شده بوسیله تیمار قلیایی مورد مطالعه قرار گرفت، برای این منظور ابتدا اثر تیمار قلیایی با هیدروکسید سدیم در سه سطح 1، 3 و 6 درصد روی الیاف بررسی شد.اثر تیمار قلیایی بر کاهش وزن، میزان مواد استخراجی، لیگنین و سلولز و نیز خواص ظاهری سطحی، مقاومت به تخریب حرارتی و تغییرات در گروههای عاملی و میزان کریستالیته الیاف اندازهگیری شد. نتایج نشان داد، که با افزایش شدت تیمار، میزان کاهش وزن و نسبت سلولز افزایش و مواد استخراجی کاهش یافت. نسبت لیگنین در نمونه های 1درصد افزایش و در سطوح 3 و 6 درصد این نسبت کاهش یافت. مطالعه میکروسکوپ الکترونی نشان داد که سطح الیاف در اثر تیمار قلیایی بسیار صاف و عاری از ناخالصی بود. طیف ftir حذف پیک های cm-11737 و1242 مربوط به گروه های استیل همی سلولز و آریل لیگنین در نمونه های تیمار شده را نشان داد. مقاومت در برابر تخریب حرارتی نمونه های 1 و 3 درصد کاهش و مقاومت حرارتی در نمونه های 6 درصد افزایش داشت. تفرق اشعه ایکس افزایش بلورینگی نمونه های تیمار شده را نشان داد. در مجموع نتایج، بهبود کیفیت الیاف اصلاح شده با قلیا را در دو سطح 1و 3 درصد نشان داد. به منظور بررسی تاثیر تیمار قلیایی بر ویژه گی های ساختاری تخته فیبر با دانسیته متوسط، تخته فیبر با دانسیته متوسط آزمایشگاهی تهیه گردید. آزمون های خواص فیزیکی و مقاومت های مکانیکی آن ها طبق استاندارد en انجام گرفت. نتایج نشان داد مقاومت خمشی و مقاومت کششی عمود بر سطح تخته فیبر با دانسیته متوسط ساخته شده از الیاف تیمار شده با naoh با اختلاف معنی دار از نمونه های شاهد کمتر بود، جذب آب و واکشیدگی ضخامت تخته های تیمار شده نیز نسبت به نمونه های شاهد با اختلاف معنی دار بیشتر بود. با توجه به نتایج حاصل از این تحقیق، تیمار قلیایی الیاف جهت ساخت تخته فیبر با دانسیته متوسط با استفاده از چسب ها و رزین های آبدوست مناسب نمی باشد.

در این پژوهش، اثر پیش تیمار آب داغ پوست درختان بر خواص مکانیکی و فیزیکی مواد مرکب آرد پوست پلی پروپیلن بررسی شد. آرد پوست تیمار شده و تیمار نشده با نسبت وزنی 10، 20، 30 و 40 درصد با پلی پروپیلن با نسبت وزنی 87، 77، 67 و 57 درصد مخلوط شد و ماده سازگار کننده به میزان 3 درصد در تمام ترکیب ها بکار رفت. هدف اصلی این پژوهش ارزیابی اثر پیش تیمار آب داغ پوست بر رفتار مکانیکی و فیزیکی فرآورده مرکب چوب- پلاستیک می باشد. برای این منظور، پوست ممرز را کاملاً آسیاب و خرد کرده و با درصدهای معینی از پلی پروپیلن مخلوط کرده و اندازه گیری خواص مکانیکی شامل خواص کششی مطابق استاندارد astm d 638، خواص خمشی مطابق استاندارد 790-90 astm d و مقاومت به ضربه فاقدار مطابق استاندارد astm d 256 و اندازه گیری خواص فیزیکی شامل جذب آب مطابق استانداردastm d 570 صورت پذیرفت. سپس داده های محاسبه شده جهت تجزیه و تحلیل آماری وارد نرم افزار spss شدند. برای مشخص شدن تاثیر هر یک از عوامل متغیر بر خواص فیزیکی و مکانیکی فرآورده مرکب از آزمون فاکتوریل در قالب طرح کاملاً تصادفی استفاده گردید. نتایج حاصل از اندازه گیری های ویژگی های فیزیکی و مکانیکی نشان داد که اثر متقابل پیش تیمار و درصد پوست بر مقاومت خمشی و مدول خمشی در سطح اطمینان 99 درصد معنی دار بوده است. همچنین نتایج نشان داد که مدول خمشی، مدول کششی و جذب آب چند سازه با افزایش درصد آرد پوست افزایش یافت، اما مقاومت به ضربه کاهش پیدا کرد. در ضمن با افزایش آرد پوست به میزان 30 درصد وزنی مقاومت کششی نمونه ها افزایش یافت که این افزایش معنی دار نبود در حالیکه با افزایش آرد پوست به سطح 40 درصد وزنی، مقاومت کششی کاهش معنی داری پیدا کرد.

اثر مثبت استفاده از مونومرهای مختلف حفره ای و دیواره ای بر خواص فیزیکی، مکانیکی و زیستی برخی گونه های چوبی اثبات گردیده است، ولیکن تاکنون تحقیقی پیرامون اثر این ترکیبات بر ویژگی های چوب راش ایرانی(fagus orientalis) انجام نگردیده است. با توجه به اینکه این گونه بخش اعظم جنگلهای تجاری شمال کشور را به خود اختصاص داده، این تحقیق با هدف بررسی اثر استفاده از مونومر حفره ای استایرن و متیل متاکریلات بر ویژگی های کاربردی گونه چوبی راش ایرانی انجام خواهد شد.