چکیده این تحقیق به منظور بررسی اثر سطوح مختلف مونومر الکل فورفوریل بر جذب آب و تغییرات ابعاد و مقاومت به پوسیدگی چوب پلیمر حاصل از گونه توسکای ییلاقی alnus subcordata انجام گرفت. بدین منظور نمونه ها طبق استانداردastm-d4442 به ابعاد2×2×2 سانتی متر برای آزمایشات فیزیکی و استاندارد en113 به ابعاد 5×5/2×5/1 سانتی متر برای آزمایشات پوسیدگی بریده شد. پس از خشک شدن، نمونه ها با ترکیب مونومر الکل فورفوریل ، کاتالیزورهای مالئیک انیدرید و اسید سیتریک که با استفاده از حلال اتانول 95 درصد به غلظت 40، 60، 80 و 100 درصد رسانده شده بود، اشباع شد. بعد از تهیه چند سازه چوب پلیمرارزیابی و مقایسه خواص فیزیکی و مقاومت به پوسیدگی نمونه های تیمار نشده و چوب پلیمر، از قبیل اثر ضد واکشیدگی، واکشیدگی حجمی و میزان جذب آب و مقاومت به پوسیدگی سفید (trametes versicolor) انجام شد. میانگین درصد افزایش وزن نمونه های تیمار شده با محلول هایی با غلظت 40، 60، 80 و100 درصد، به ترتیب 82/45، 17/71، 48/87، 43/101 درصد گزارش گردید. نتایج آزمایش و تجزیه و تحلیل داده ها افزایش خواص فیزیکی را در همه سطوح فورفوریلاسیون نشان داد. به طوری که در تیمار با محلول هایی با غلظت 40، 60، 80 و 100 درصد به ترتیب 64/46، 16/54، 31/63 و 66/68 درصد افزایش اثر ضد واکشیدگی و 85/65، 38/76، 22/83 و 22/86 درصد کاهش میزان جذب آب و 26/49، 75/55، 80/64 و 91/67 درصد کاهش واکشیدگی حجمی نسبت به نمونه شاهد مشاهده گردید. همچنین میزان کاهش وزن نمونه ها بعد از 16 هفته مجاورت با قارچ پوسیدگی سفید به ترتیب برابر است با 51/32، 83/3، 11/2، 78/1 و 84/0 درصد به دست آمد. نتایج نشان می دهد که رابطه مستقیمی بین میزان پلیمر و کاهش جذب آب و بهبود ثبات ابعاد وجود دارد. با توجه به نتایج، به طور کلی می-توان گفت در مواردی که خواص فیزیکی و پایداری ابعاد چوب-پلیمر اهمیت دارد، استفاده از سطوح بالای فورفوریلاسیون مناسب تر است.

در این پژوهش ارتباط بین دوام طبیعی با مواد استخراجی، دانسیته، ضرایب بیومتری الیاف و خواص آناتومی چوب درون گونه راش ایرانی (fagusorientalis) و بلوط (quercuscastaneaefolia)مورد مطالعه قرارگرفت. دوام طبیعی بر اساس روش خانم دکتر gray و دکترکاظمی و مواد استخراجی بر اساس استاندارد tappiبه شماره t204l-88 برای حلال استن و t2040m-88 برای آب تعیین گردید. جداسازی الیاف با استفاده از روش فرانکلین انجام شد و طول الیاف، قطر حفره و ضخامت دیواره اندازه گیری شد. بر اساس نتایج، تخریب قارچی گونه های بلوط و راش، به ترتیب 15/5 و 44/18 درصد کاهش وزن نشان داد. مواد استخراجی محلول در استن و آب در بلوط، 23/7 و 93/12 درصد و در راش 78/4 و 82/5 درصد ثبت گردید. دانسیته خشک گونه های بلوط و راش نیز به ترتیب برابر با g/cm378/0 و g/cm366/0 محاسبه گردید. میانگین طول و قطر حفره فیبر، طول و قطر آوند، ارتفاع اشعه و درصد پارانشیم محوری نیز در بلوط بیشتر از راش تعیین شد. در یک نتیجه گیری کلی می توان اظهار داشت که گونه بلوط با مواد استخراجی، دانسیته، طول الیاف، قطر حفره و قطر آوند بیشتر، بادوام تر از گونه راش است.

این مطالعه با هدف بررسی اثر تیمار گرمایی بر پایداری گرمایی آرد باگاس، رفتار هیگروسکوپیک طولانی مدت و خواص مکانیکی مواد مرکب ساخته شده از آرد باگاس- پلی پروپیلن انجام شد. آرد باگاس در سطوح دمایی 160، 180 و 200 درجه سانتی گراد به مدت 30 دقیقه تیمار گرمایی گردید و به نسبت 30 درصد وزنی با پلی پروپیلن مخلوط شد. تغییرات شیمیایی آرد باگاس تیمار شده با طیف بینی ftir بررسی گردید. مقاومت های مکانیکی مواد مرکب شامل خواص خمشی، مقاومت به ضربه فاقدار و خواص فیزیکی شامل جذب آب و واکشیدگی ضخامت پس از حدود 3000 ساعت غوطه وری اندازهگیری شدند. پایداری گرمایی آرد باگاس با روش تحلیل وزن سنجی گرمایی (tga) مورد مطالعه قرار گرفت. نتایج نشان داد که تیمارگرمایی منجر به افزایش خواص خمشی (مدول خمشی و مدول الاستیسیته) و کاهش مقاومت به ضربه فاقدار، کاهش جذب آب و بهبود واکشیدگی ضخامت موادمرکب می شود. با افزایش دمای تیمار، خواص فیزیکی مواد مرکب بهبود یافت و افزایش مقاومت های مکانیکی محسوس تر شد. همچنین کاهش جرم آرد باگاس بعد از تیمار با افزایش دمای تیمارگرمایی بیش تر شد. تیمار گرمایی منجر به بهبود پایداری گرمایی آرد باگاس گردید. آرد باگاس تیمار شده در دماهای 160 و 180 درجه سانتی گراد پایداری گرمایی بیشتری نسبت به آرد باگاس تیمار شده در دمای 200 درجه سانتی گراد داشت. استفاده از عامل جفت کننده موجب بهبود خواص خمشی و ویژگی های فیزیکی مواد مرکب بویژه در نمونه های تیمار گرمایی نشده گردید و با افزایش دما تاثیر آن کمتر شد. در کلیه تیمارها عامل جفت کننده منجر به کاهش مقاومت به ضربه فاقدار شد.