دولتها برای پاسخ گویی به مخاطبان و بهبود دادن اثرات سیاست گذاری ها، نیازمند ارزیابی هستند. سیاست گذاری فناوری نانو در ایران، همگام با دهها کشور جهان به صورت بلندمدت انجام شده و نیازمند ارزیابی است. ارزیابی سیاست گذاری فناوری نانو در دیگر کشورها و در محافل دانشگاهی و مطالعاتی، تاکنون صرفاً با اندازه گیری نتایج تحقیقات از یک طرف و تحلیل های مروری از طرف دیگر انجام شده و مدلی برای این ارزیابی تدوین نشده است. در این تحقیق، با روشهای کیفی، مدل ارزیابی سیاست گذاری فناوری نانو در ایران شامل زمان بندی ارزیابی، معیارها و شاخص های ارزیابی در سطوح مختلف، تدوین و سپس در یک فرایند پیمایش، نظرات خبرگان دینفع در مورد این مدل جمع آوری و تحلیل شده است و همچنین با توجه به تشابهات بسیار زیاد سیاست های فناوری نانو در کشورهای مختلف، کاربردپذیری مدل در سایر کشورها از طریق یک پیمایش بین المللی بررسی شده است. بر این اساس، سیاست فناوری نانو در ایران هر سه سال یک بار بازنگری می شود. 47 شاخص در قالب سه مدل تناسب، کارایی و اثربخشی پیشنهاد شده است. بخشی از شاخص ها سالانه و یا شش ماه یکیار به عنوان ارزیابی همزمان، پایش می شوند. مدل ارزیابی تناسب، در مرحله تدوین سیاست و برنامه ، مدل ارزیابی کارایی در مرحله اجرا و مدل ارزیابی اثربخشی در مرحله بازنگری، اندازه گیری و تحلیل می شود.