هدف از این پژوهش مقایسه اثربخشی آموزش مدیریت والدین، آموزش مهارت های حل مسأله و روش ترکیبی بر میزان نشانه های اختلال سلوک دردانش آموزان دوره دبستان شهر اصفهان درسال تحصیلی 90-89 بود. طرح پژوهش یک مطالعه نیمه آزمایشی وبا طرح پیش آزمون – پس آزمون، باپیگیری سه ماهه که با گروه کنترل اجرا شد. نمونه این پژوهش 40 نفر دانش آموز (10 تا 11 سال) مبتلا به اختلال سلوک که به روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای چند مرحله ای انتخاب و در گروه های آزمایش وکنترل گمارده شدند. پرسشنامه فهرست رفتار کودک آخنباخ (1991)، مصاحبه بالینی بر اساس ملاک های تشخیصی dsm-iv-tr و پرسشنامه اطلاعات جمعیت شناختی به عنوان ابزار پژوهش مورد استفاده قرار گرفت. آموزش مدیریت والدین، آموزش مهارت های حل مسأله، و روش ترکیبی به عنوان روش های مداخله به کار برده شد. داده ها با تحلیل کو واریانس تحلیل گردید. نتایج حاکی از آن بودکه بین چهارگروه درمرحله پس آزمون پس از کنترل نمرات پیش آزمون اختلال سلوک تفاوت معنی داروجوددارد (001/0 ?p).یافته ها همچنین نشان دادکه بین چهارگروه درمرحله پیگیری پس از کنترل نمرات پیش آزمون اختلال سلوک، تفاوت معنی داروجوددارد (001/0 ?p) .نتایج نشان دادکه بین روش های آموزش مدیریت والدین و روش ترکیبی (آموزش مدیریت والدین و آموزش مهارت های حل مسأله) با گروه کنترل تفاوت معنی داروجوددارد(001/0 ?p). اما بین گروه آموزش مهارت های حل مسأله و گروه کنترل درمرحله پس آزمون و پیگیری تفاوت معنی داری مشاهده نشد. همچنین نتایج نشان دادکه روش ترکیبی بر میزان نشانه های اختلال سلوک نسبت به آموزش مدیریت والدین و آموزش مهارت حل مسأله کارآمدتر است.