چکیده: آنچه به اهمیت تبلیغات محیطی در برنامه های زنده تلویزیونی، مخصوصا ورزشی، می افزاید، دیده شدن آنها توسط میلیونها بیننده تلویزیونی است، امری که سالهاست در دنیا به عنوان یک اصل پذیرفته شده است و منبع درآمد اصلی تلویزیون ها و باشگاههای ورزشی است. در ایران، بدلیل اینکه تبلیغات بطور کلی، و تبلیغات محیطی به طور خاص برای تلویزیون درآمدزا نیست، آنچنان جدی گرفته نمی شود و تلاشی درخور در امر ارتقاء کیفیت اجرای تبلیغات محیطی صورت نمی گیرد. این امر فضای بسیار زیاد و مناسب، برای کسب درآمد از تبلیغات محیطی را به هدر داده است و تلویزیون و باشگاه های ورزشی ما را به درآمدی یک سومی، دلخوش کرده است. آنچه موجب تحولات شگرف در این نوع تبلیغات شده است، تولد استودیو مجازی است. حال با کمک این سیستم مدرن ما می توانیم بیلبوردهای غول پیکری را که تا کنون یا به علت هزینه زیاد یا به دلایل فیزیکی، قادر به ساخت آنها نبودیم، به صورت مجازی و با هزینه های بسیار کمتر بسازیم. حال می توانیم فضای محدود کنار زمین های ورزشی را چندین برابر کنیم و بنا به درخواست مشتریانمان، تابلوی تبلیغاتی مورد خواست آنها را بدون محدودیت های مکانی، در محل نصب کنیم واین یعنی دنیایی تازه با فضایی لایتناهی برای تبلیغات، که به لطف پیشرفت های سالهای اخیر در صنعت تولید و پخش تلویزیونی، بوجود آمده است. هدف این پژوهش این است که ببینیم، با وجود سودمند بودن بهره برداری از این تکنیک در بحث تبلیغات محیطی، چرا همپای کشورهای پیشرو، رشد نکرده ایم. بنابراین با استفاده از روش تحقیق توصیفی و استفاده از مصاحبه های باز از سه گروه متخصصین فنی، تهیه کنندگان ورزشی و مجریان تبلیغات محیطی، به بررسی این امر پرداختیم. پس از تجزیه و تحلیل یافته ها، به این نتیجه رسیدیم که به علت اینکه بر خلاف کشورهای پیشرو، متولیان تبلیغات محیطی و پخش تلویزیونی دارای تضاد یا اختلاف منافعند، بنابراین، مجریان تبلیغات محیطی ورزشی به علت کمبود درآمد، و صدا و سیما به علت ذی نفع نبودن و بی اهمیت دانستن بحث تبلیغات محیطی، حاضر به سرمایه گذاری اولیه در این مهم نیستند. پس تا زمانی که براساس قوانین فعلی کشور منافع مشترکی برای این دو گروه تعریف نشود، این کار در ایران عملی نسیت. واژگان کلیدی: تبلیغات مجازی محیطی،کروماکی، استودیو مجازی