نام پژوهشگر: محمدسعید عبد خدایی

تاثیر آموزش گروهی کنترل خشم با رویکرد شناختی رفتاری بر سازگاری دانش آموزان پسر شبانه روزی امام رضا(ع)شهر ملک آباد
پایان نامه وزارت علوم، تحقیقات و فناوری - دانشگاه فردوسی مشهد - دانشکده روانشناسی و علوم تربیتی 1391
  محمد حسن حاتمی خوشمردان   حمید رضا آقا محمدیان شعر باف

چکیده هدف: این پژوهش با هدف بررسی تأثیر آموزش کنترل خشم بر مهارت های سازگاری آن دسته از دانش آموزان پسر دوره متوسطه که در زمینه کنترل خشم کاستی های اساسی داشته و در اثر برون ریزی، آمادگی پرخاشگری و خشونت داشته و یا زمینه های بیشتری برای ناسازگاری داشتند، انجام شد. روش: برنامه آموزش کنترل خشم به عنوان عامل آزمایشی برای 15 عضوگروه آزمایش ارائه شد. برای اندازه گیری مهارت های سازگاری، از پرسشنامه سازگاری دانش آموزان بهره گرفته شد. برای پردازش داده ها، تحلیل کواریانس به کار برده شد. یافته ها: نسبت f مشاهده شده از نظر آماری معنادار بود (05/0p<) و پس از کنترل یا تعدیل سهم پیش آزمون، میانگین های دو گروه در نمره های پس آزمون تفاوت داشتند. نتیجه گیری: اجرای آموزش کنترل خشم می تواند مهارت های آزمودنی ها را در زمینه سازگاری گسترش دهد و از شدت ناسازگاری بکاهد. کلید واژه ها: آموزش کنترل خشم، مهارت های سازگاری.

رابطه درماندگی آموخته شده با پیشرفت تحصیلی: میانجی گری اهمالکاری تحصیلی و اضطراب امتحان
پایان نامه وزارت علوم، تحقیقات و فناوری - دانشگاه فردوسی مشهد - دانشکده علوم تربیتی و روانشناسی 1392
  سیده خدیجه امیریان   محمدسعید عبد خدایی

هدف پژوهش حاضر بررسی ارتباط درماندگی آموخته شده با پیشرفت تحصیلی همراه با بررسی میانجی گری اضطراب امتحان و اهمالکاری تحصیلی است. این پژوهش در چهارچوب پژوهش های توصیفی قرار دارد و از نوع تحلیل مسیر و همبستگی است. جامعه ی آماری شامل کلیه ی دانش آموزان دختر پایه ی دوم متوسطه شهر مشهد است که در سال تحصیلی92 -1391 مشغول به تحصیل بودند و حجم نمونه برابر با 394 نفر بود که بر اساس روش نمونه گیری چند مرحله ای انتخاب شدند. دانش آموزان پرسشنامه های درماندگی آموخته شده، اهمالکاری تحصیلی سولومون و راثبلوم (1989) و اضطراب امتحان اشپیل برگر (1980) را تکمیل کردند و میانگین نمرات آنها به عنوان ملاک پیشرفت تحصیلی در نظر گرفته شد. نتایج حاصل از اجرای همبستگی پیرسون نشان داد که بین درماندگی آموخته شده و پیشرفت تحصیلی، ارتباط منفی معنادار و بین درماندگی آموخته شده با هر یک از متغیرهای اضطراب امتحان و اهمالکاری تحصیلی، ارتباط مثبت معنادار وجود دارد. همچنین بین هر یک از متغیرهای اضطراب امتحان و اهمالکاری تحصیلی با پیشرفت تحصیلی، ارتباط منفی معنادار و بین اهمالکاری تحصیلی و اضطراب امتحان، ارتباط مثبت معنادار وجود دارد. تحلیل مسیر نشان داد که الگوی پیشنهاد ی رابطه ی درماندگی آموخته شده با پیشرفت تحصیلی با میانجی گری اهمالکاری تحصیلی و اضطراب امتحان از برازش خوبی برخوردار نیست. با تعدیل هایی که انجام شد سه الگوی دیگر برای روابط متغیرهای پژوهش به وجود آمد که هر سه تایید شد.