«مناجات الذاکرین» یکی از مناجات های امام سجاد(ع) است. در این مناجات جایگاه واقعی ذکر و چگونگی و اثرات آن بیان شده است. در بیان امام(ع) ذکر از نعمت های بزرگ الهی به شمار آمده و به عنوان یاد خدا، در هر زمان، در هر حال، در هر مکان و به هر زبان می تواند صورت گیرد. همچنین امام سجاد(ع) ذکر خدا را آرامش بخش قلب و نفس می داند و آن را باعث انس با خدا و قرب به او معرفی نموده است. سعی ما در این پژوهش تطبیق مبانی وارده در قرآن و روایات درباره ذکر با این مناجات بوده که این کار هم از جنبه ظاهری و هم جنبه باطنی صورت گرفته است.