چکیده امروزه مطالعه ی حوزه های مشترک فرهنگی شرق و غرب و به ویژه مطالعات میان فرهنگی و مطالعات تطبیقی یکی از پژوهش های نوین برای پژوهشگران است. این رساله نیز بر آن است دو اثر متفاوت را به صورت تطبیقی بررسی کند؛ «دژ هوشربا»؛ آخرین داستان منظوم مثنوی معنوی مولانا و نمایشنامه ی «تاجر ونیزی» از کمدی های ویلیام شکسپیر. این دو اثر به لحاظ مضمونی، شباهت هایی به یکدیگر دارند.در عین حال وجوه افتراق متعدد را نیز می تون در بین آنان یافت داستانی زمینی با خواسته ها و امیال متعدد انسانی و داستانی عرفانی با نگاهی متعالی گرایانه. برای بررسی این دو اثر از ساختگرایی و روایت شناسی بهره می گیریم.