چکیده به استثنای بکت، برایان فریل بارزترین نمایشنامه نویس ایرلندی در زمینه ی نمایش و فرهنگ می باشد. نمایشنامه های فریل بر جوامع کوچک، مناطق محلی و مناطق محروم در مقایسه با مراکز شهری تاکید دارد. . به همین دلیل او اغلب به عنوان یک نویسنده ی پسااستعماری محسوب می شود که شرایط یک جامعه ی ایرلندی را به تصویر می کشد. . فریل به ارتباط نزدیک بین زبان، گفتمان، خیال، اسطوره، سیاست و تاریخ آگاه است.به دلیل اینکه نمایشنامه های فریل اغلب راجع به محیط استعماری و پسا استعماری است که عواملی همچون زبان و تضاد فرهنگی در آن محیط غالب است، تئوریهای پیر بوردیو در مورد طبقه ی اجتماعی، فرهنگ و زبان در این زمینه کارآمد است. هدف این تحقیق بررسی گروهی از نمایشنامه های فریل می باشد که با استفاده از نظریات جامعه شناختی بوردیو در ارتباط با مطالعات فرهنگی صورت می گیرد. . طبق نظر بوردیو، انواع مختلفی سرمایه وجود دارد که تعیین کننده ی موقعیت هر فرد در جامعه و در ارتباط با افراد دیگر است. این سرمایه ها شامل سرمایه های فرهنگی، اجتماعی، اقتصادی و نمادین می باشند. ، در نمایشنامه ترجمه ها شخصیت های ایرلندی، که به زبان مادری خود (گالیک ) صحبت می کنند سعی در یادگیری زبان انگلیسی دارند تا توسط آن به سرمایه زبانی دست پیدا کنند و برای خود نوعی منزلت و مقام اجتماعی بدست آورند. یه در تاریخ سازی، سرمایه ی نمادین شخصیت اصلی را به دستیابی به مقامی وامی دارد که توسط آن قادر به انتقام جویی از شخصیت های دیگر می باشد. خدمتگزاری از سطح پایین جامعه در پدرها و پسرهاتوسط ارتباط برقرار کردن با مالکی از سطح بالاتر، می تواند به سرمایه ی اجتماعی دست یابد و به بانوی خانه تبدیل شود. به من جواب بده، زود!نوعی انتخاب پیچیده است بین سرمایه های اقتصادی و فرهنگی. . طبق نظریات بوردیو، سرمایه ی فرهنگی، تلاش برای دستیابی به چیزی است که از نظر فرهنگی ارزشمند است. سرمایه ی اجتماعی، به شبکه ای از روابط در میان اعضای یک گروه یا یک موسسه اشاره دارد که به اعضای گروه اعتبار می بخشد. سرمایه ی اقتصادی به پول، زمین، خانه و دیگر دلرلیی ها اشاره دارد که در نظر بوردیو یک ارزش محسوب می شود. سرمایه ی نمادین، موقعیت یا مقامی است که به خودی خود بی معناست، اما برای مردم ارزش به دست آوردن دارد. این مطاله سعی دارد گروهی از نمایشنامه های برایان فریل را بر اساس نظریات بوردیو بررسی کند. کلید واژه ها: برایان فریل، فرهنگ، پیر بوردیو، ارزش، میدان، هبیتس

رمانهای منتخب تامس هاردی—به دور از جماعت شوریده (1874)، تس دوربرویل (1891)، و جود گمنام (1895)— که ویژگی های واقع گرایانه ی انسانی و جایگاه طبیعت در آنها بسیار برجسته هستند، ماندگارترین آثار اجتماعی-مذهبی اواخر سده نوزده محسوب می شوند.به عنوان یکی از گفتمان های برجسته ی سده نوزده و در ارتباطی پیچیده با سایر گفتمان های معاصر به ویژه جنسیت، زنانگی، و ازدواج،گفتمان دین جایگاه ویژه ای در نمایش هاردی از شخصیت های زن دارد. رمان های منتخب هاردی دو گانه با تصویر مذهبی- سنتی زنانگی به عنوان "فرشته در خانه" و "زن پرکار متعهد به خانواده،"در واقع نقطه ی عطفی در نمایش نگرش ضد مسیحی نویسنده به باورهای دینی غالب دوره ی ویکتوریا تلقی می شوند. این تحقیق نمایانگر خصومت هاردی با مسیحیت سده نوزده از طریق خلق و گسترش شخصیت هایی است که در تعارض با باورهای مذهبی غالب زمان خلق شده اند. نمایش خصومت هاردی به گفتمان های دینی زمانش، مطالعه ی همزمان گفتمان ها را می طلبد.از دیدگاه ویکتوریایی ها، وظایف و مسئولیت های زن در فضای خانه به عنوان فرشته ای متعهد تعریف می شد و اعتبار اخلاقی خانواده در گرو پاکدامنی وی به حساب می آمد. شخصیت پردازی هاردی در رمان جود گمنام و خلق سو برایدهد به عنوان یک "زن جدید" و استفاده از "گفتمان ازدواج" در تضاد با مفهوم متعارف آن در سده نوزده، اقدامات پایانی وی در رمان نویسی بود.اصطلاحات پیشنهادی هاردی برای شخصیت تس–"حوا بهشتی" یا "زن اغواگر"– و همچنین به چالش کشاندن "اسطوره ی تجاوز مرد به عنف" و سرانجام سقوط فنی رابین و بث شبا اوردین در مخالفت با توجه دقیق زمان به پاکدامنی زنان در رمان های منتخب هاردی به ترتیب مورد مطالعه قرار گرفته اند. مشاهده تلاش ضد مسیحی هاردی در ارتباط با شبکه ای از گفتمان های زمان با هدف صورت گرفته است. لازم به تذکر است که دنبال کردن نگرش های مذهبی هاردی در گرو بررسی گفتمان های مرتبط جنسیت، زنانگی، و ازدواج هستند.از آن جایی که تمرکز این تحقیق بر روی قهرمانان داستانی هاردی می باشد و هاردی به عنوان پیشگام جنبش "زن جدید" و "گفتمان ازدواج" مطرح بود، مطالعه ی شخصیت های زن در رمان های هاردی امکان درک بهتر دیدگاه های مذهبی نویسنده را فراهم می کند و نشان می دهد که هاردی در اعتراض به عقاید نادرست و سنت های ویکتوریایی به خصوص ازدواج و زنانگی به چه شکل در رمان هایش عمل کرده است.هاردی شخصیت های نامتعارف سو، تس، فنی، و بث شبا را در رمان هایش در تعارض با استانداردهای اخلاقی مسیحیت سده نوزده به نمایش گذاشته است و این در حالی است که سرنوشت نهایی و غم انگیز قهرمانان زن در هاردی بیانگر این نکته است که هاردی به عنوان یک رمان نویس مرد ویکتوریایی محصول گردش گفتمان های زمان خود بوده است.