داکثر بارش محتمل(pmp) اصطلاحی است برای بیان ظرفیت بارش یک منطقه در یک مدت مشخص که معمولا 24 ساعت می باشد. محاسبه مقادیر حداکثر بارش(pmp) در نقاط یا در حوضه های آبریز می تواند در طراحی سازه های هیدرولیکی مانند سدها و شبکه های دفع فاضلاب و سیستم های آبیاری و همچنین مطالعات سیلاب که تأثیر شگرفی در چشم اندازهای جغرافیایی به جا می گذارد، حائز اهمیت ویژه است. در این پژوهش با استفاده از روش های آماری(روشهای اول و دوم هرشفیلد و برازش توزیع ها با روش حداکثر درست نمایی) مقادیر حداکثر بارش محتمل در حوضه آبریز گاماسیاب که در دو استان کرمانشاه و همدان قرار دارد برآورد شد. این پژوهش با جمع آوری آمار ایستگاه های حوضه شروع شد. در مرحله بعد با استفاده از آزمون من-کندال، آزمون همگنی بر روی آمار 16 ایستگاه، اعمال و بر اساس آن، 5 ایستگاه کنار گذاشته شد. سپس مقادیر pmp ایستگاهها با بکارگیری روشهای اول و دوم هرشفیلد که مبنای تفاوت این دو روش مقدار ضریب km فرمولها می باشد، برآورد گردید. در مرحله بعد پنج توزیع نرمال، لوگ نرمال، لوگ نرمال سه پارامتری، گاما و گامای سه پارامتری با آمار ایستگاه های حوضه برازش داده شدند و مقادیر pmp در دوره بازگشت 2، 5، 10، 20 و 50 ساله برآورد گردید. نتایج تحقیق نشان داد که در بیشتر ایستگاه ها توزیع لوگ نرمال بهترین برازش را با داده های حداکثر بارش 24 ساعته دارد. همچنین روش دوم هرشفیلد، داده های نزدیکتری به داده های حداکثر بارش 24 ساعته مشاهداتی حوضه داشت.

شبنم یک منبع مهم آب طبیعی و قابل دسترس برای گیاهان و جانوران بومی بوده و مقدار آن می تواند از مقدار بارش هم بیشتر باشد، یا حتی تنها منبع آب در مناطق خشک و نیمه خشک در نظر گرفته شود. در پژوهش حاضر با استفاده از داده های ساعتی (به وقت گرینویچ) شامل دمای هوای خشک، دمای نقطه شبنم، رطوبت نسبی و سرعت باد، طی دوره آماری 23 ساله (2009- 1987)، شرایط اقلیمی تشکیل شبنم در 63 ایستگاه سینوپتیک نواحی جنوبی و مرکزی ایران بررسی و این شرایط به صورت مقایسه ای طی یک سال خشک(2001) و سال تر(1997)، نیز مورد مطالعه قرار گرفته شد. همچنین میزان پیشروی رطوبت منابع آبی جنوب ایران، با مقادیر رطوبت نسبی بالای 60% در طول سال خشک و تر بررسی شد. در نهایت، مقادیر محاسباتی متغیرهای اقلیمی موثر بر تشکیل شبنم در محیط نرم افزاری arcgis با روش کوکریجینگ درون یابی و به صورت نقشه، نمودار ارائه شد. نتایج نشان داد که بیشترین تعداد روزها با وجود شرایط اقلیمی تشکیل شبنم در نواحی شمال شرق، جنوب، جنوب غرب و کمترین شرایط در نواحی شرق، شمال غرب و نواحی مرکزی فراهم بوده است. در بیشتر ایستگاه ها ساعت 6 بامداد و برخی ایستگاه های واقع در مناطق مرکزی ایران ساعت 3 بامداد بیشترین مقدار شرایط تشکیل شبنم وجود داشته است. در شرایطی که مقدار رطوبت نسبی باید بالای60 % باشد تا شبنم تشکیل شود، در حالت میانگین سالانه در سال 1997 حدود 6 درصد و سال 2001 حدود 32/2 درصد از منطقه مورد مطالعه این شرط فراهم بوده است. بیشترین مساحت در حالت میانگین ماهانه در سال 1997 طی ماه دسامبر حدود 3/29 درصد و کمترین مساحت طی ماه می حدود 7/1 درصد می باشد. بیشترین مساحت در حالت میانگین ماهانه در سال 2001 طی ماه دسامبر حدود 8/20 درصد و کمترین مساحت رطوبت نسبی طی ماه می حدود 2/1 درصد شرایط تشکیل شبنم را در منطقه فراهم کرده است.