هدف این پژوهش مقایسه ی مسیر شغلی افراد مبتلا به اختلالات شخصیت، اختلال خلقی دوقطبی و افراد عادی شهر اصفهان بود. این تحقیق به روش درونه ای انجام گرفت و نمونه ی پژوهش شامل 15 نفربود که در هر سه گروه به طور مساوی 5 نفر جایگزین شدند. بعد از مشخص سازی گروه ها برای تعیین مسیر شغلی افراد با هر کدام به طور جداگانه مصاحبه شد و پرسشنامه های توانایی های انطباق پذیری مسیر شغلی- فرم بین المللی، موقعیت مسیر شغلی من، افکار مسیر شغلی و پرسشنامه ی بالینی چندمحوری میلون توسط آن ها تکمیل شد. داده ها با روش تحلیل واریانس یک راهه و روش کیفی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج کمی پژوهش نشان داد که بین مسیر شغلی افراد مبتلا به اختلال خلقی دوقطبی و افراد عادی تفاوت معناداری وجود ندارد. هم چنین نتایج تحلیل های کیفی پژوهش نیز نشان داد که بین مسیر شغلی افراد مبتلا به اختلالات تشخصیت و اختلال خلقی دوقطبی با افراد عادی در هر سه مرحله و هفت حیطه ی آن انتخاب (خودآگاهی، کشف، طرح ریزی)، انتقال (اجرا)، انطباق پذیری (نقش، اشتیاق، رهایی) تفاوت وجود دارد.