پایان نامه حاضر حاصل تحقیقی کتابخانه ای است که هدف از آن ارائه خوانشی پسا استعماری از رمان های "درون خندق، شهروند درجه دوم، لذت مادر بودن،شیر بها، دخترک برده، گوندولن، کهیند و یوغ مضاعف بندگی" از رمان های نویسنده نیجریایی- انگلیسی، خانم بوچی امه چه تا است. چهارچوب نظری پایان نامه را نقد پسا استعماری و خصوصا مقاله خانم اسپیواک با عنوان "آیا "زیردست غیر خودی" قادر به سخن گفتن است؟" فراهم آورده است. نویسنده پایان نامه ابتدا به معرفی نویسنده و شخصیت های زن رمان های مذکور به عنوان نمونه های کاملی"زیردست غیر خودی" می پردازد و سپس ناتوانی مضاعف زنان در جامعه سنتی دهکده افریقایی و مدرن شهری دارای فرهنگ دوگانه را در دوران قبل و بعد از استقلال نیجریه مطرح می کند. پایان نامه سرانجام با این نتیجه گیری به اتمام می رسد که خانم بوچی امه چه تا با نوشتن رمان هایی برگرفته از زندگی خود و نیز شخصیت هایی که معادل ادبی خود او هستند ادعای منتقد پسا استعماری خانم اسپیواک را به چالش کشیده و موقعیتی برای صحبت کردن زن به عنوان نمونه بارزی از "زیردست غیر خودی" فراهم می آورد.