منطقه مورد مطالعه در زاغه، در 35 کیلومتری جنوب شرقی دیواندره، استان کردستان، و بخش کوچکی از نقشه زمین شناسی (1:100000) چهارگوش دیواندره می باشد. واحدهای اصلی لیتولوژی این منطقه از قدیم به جدید عبارتند از: کلریت شیست (پرمین)، کربنات های سازند روته (پرمین میانی- بالایی)، توده ی نفوذی مافیک (بعد از کرتاسه) و رسوبات کواترنری. افق رس دار داخل سنگ های کربناته سازند روته واقع شده است. فاز کانیایی اصلی در این افق کلسیت بوده که همراه با آن مقادیر کمتری از کوارتز، فلدسپار، مسکویت و کانی های رسی (کائولینیت، ایلیت و مونت موریلونیت) نیز حضور دارد. مقدار reeها در این افق نسبت به میانگین کربنات ها بالا می باشد. sr، rb، nb، ta، hf، ba، cr، th و zr نسبت به کندریت غنی شده اند در حالیکه v، co، sc و ni تهی شده اند. ce و eu بترتیب آنومالی مثبت ومنفی نشان می دهند. lreeها نسبت به hreeها غنی شدگی دارند. مقدار نسبت های ce/ce*، (la/yb)sn، (la/nd)sn، gd/gdsn، (nd/yb)sn، (dy/yb)sn، y/ho، er/nd و eu/eu* نشان می دهند که این افق در محیط آب های کم عمق حوضه ی دریایی تشکیل شده اند. مقدار بالای نسبت های (dy/yb)sn و (nd/yb)sn و مقدار پایین نسبت er/nd در این افق نسبت به آب دریاهای کنونی نشان دهنده غنی شدگی lreeها نسبت به hreeها می باشد. نسبت هایی مانند la/sc، la/co، th/sc، th/co، th/cr، cr/th و eu/eu* نشان می دهد که این کربنات ها در طول دوره ی رسوب گذاری تحت تاثیر مواد آواری قاره ایی حاصل از هوازدگی سنگ های آذرین فلسیک تا حد واسط قرار گرفته اند.